ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Човек е во искушение ова дело да си го претстави како катедрала од хартија и мастило, меѓутоа со оглед на тоа дека авторот потекнува од една повеќенационална средина, замислената претстава, споменатата градба, би требало да се поврзе колку за католички и за православни култни места, толку и за џамијата.

Избрзување би било, мислам, да се заклучи дека авторите на втората низа коментари го поздравуваат малтретирањето деца или дека одобруваат посвојување деца заради публицитет или заради напредување во струката.

–– P.S. Морам у старт да кажам дека авторот на книжулево не се слага со сите ставови на Митре Стрелата, посебно околу eгејското прашање.

Мајка ми објаснуваше дека авторот бил инспириран од тешката судбина на децата бегалци и сликал прикази и детали што асоцираат на нивниот мачен живот.

Секако дека авторот и тоа го пренесе во својот зелен „тефтер“.

Кога двајцата зографи ќе побараат нараторот- поет да им ги ископа очите („за да не гледаме што уште ќе се случува“) јасно е дека авторот нѐ воведува во едно апокалиптичко финале: „Само слушав како баботи небото, како галопираат зловестите коњи и како трубат ангелските труби најавувајќи огнови, скрб и студ.“

На Еда Бранов, писателот, не му требаше многу да се досети дека автор на овој идентичен ракопис не може да биде некој друг освен оној Методија на Јосифа Јовановски од Брајчино.

Во исфрлениот вовед кој претставуваше интегрален дел на соопштението, (се чини дека авторот во последен момент заклучил оти таквиот приод кон темата го нарушува научниот пристап), професорот Седларски објаснува дека мотивот за јавно промовирање на материјата што му ја нуди на ценетиот собир бил многу животен, што значи бил поттикнат од конкретни случувања.