дека (сврз.) - разговор (имн.)

Камилски почувствува дека разговорот оди видливо на негов терен, на подрачјето на кое се чувствуваше најинформиран, а беше во дослух со генезата на балканското јаничарство, па се надоврза на размислите на Татко: За да се ослободиме од духот на јаничаризмот на Балканот и за да ги спасиме идните генерации, посебно нашите деца, ние треба да ја разбереме неговата генеза, но затоа ќе ни бидат потребни многу време, многу книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како мудар остроумен набљудувач, таа ги погоди вистинските зборови на вистинско место.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Треба да бидеме под страшна присила за ова да го означиме како „разговор“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Најпосле, општо се смета дека разговорите вклучуваат двајца или повеќе луѓе кои наизменично земаат збор и кога секој мора да чека прилично долго време за да дојде на ред.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ова читање сугерира дека на конференцијата ќе се соберат луѓе кои мислат дека разговорите се per se тераписки, на потрадиционален начин, луѓето кои мислат дека терапевтските врски per se се факторот кој лекува во целата терапија. То ест, терапијата е разговор. 26 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Третата премиса е дека разговорите кои што се потребни да се разреши оваа дилема се попречени бидејќи (а) доминантните говорници во групата која разговара го забрануваат дијалогот за проблемот; или (б) постојат надворешни пречки (како што се политички притисок, закана со насилство во семејството, културна или верска дејност), кои јасно забрануваат разговор во врска со дилемата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А.А. не веруваше дека разговорот ќе оди по старо сметајќи дека сум извлекол доволно поуки да не одам со главата в ѕид.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Не, вистина, на што ти личам?“ праша другиот; место да одговори, праша, сфаќајќи дека разговорот е до бесмисленост неповрзан: „Ја движи ли алкохолот раката што држи нож?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И јас губам волја.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со многу мака се воздржувам и се нервирам што мајка ми не покажува нервоза, а јасно е дека разговорот нема да продолжи, оти очигледно таа пред неа не сака да зборува за враќањето од иднината во минатото.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Другарите разбраа дека разговорот е свршен. Си излегоа.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Почувствува дека разговорот дојде на осетлив терен.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во расветлувањето на тајната, што не беше спремна да ми ја открие, не ми помогна многу ни прашањето што уследи, бидејќи и тоа беше исполнето со двоумење: „За да можеш да се наречеш нечиј син зар не е поважно да бидеш сигурен дека таткото ти е спремен да те прифати?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И во разговорот што го водев со Таша, (сиот протече низ прашања на кои таа божем бараше одговори), некако наеднаш, веројатно откако сфати дека разговорот се најде отскитан на седмиот колосек, таа отворено праша: дали откривањето на непознати детали немало да поттикнат кај синот нови, уште понепријатни прашања?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Чувствува дека разговорот нема да биде пријатен”, се насмевна есесовецот и потем стави маска на рамнодушност на лицето, седнувајќи на бирото и гасејќи ја цигарата токму во моментот кога на вратата, со паларијата в раце, се појави градоначалникот Карер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Оставете го списокот на бирото!” - му дофрли шефот на СС единицата.  „Може ли да знае нешто?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога го спуштил крај нозе нарамникот од кој го болеле плешките, Арсо Арнаутче се обидел да ја зграпчи за рака и да ја задржи за уште еден поглед од чија светлост слатко се ошумоглавува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Останала зачудена и не видела, а ни тој, дека разговорот им го слуша легнат под сенка на дуња Лозан Перуника.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Е, овој заклучок на Соња, дека разговорот случајно не довел до вратата на киното и дека станува збор за влезници што случајно ѝ се наоѓале во џебот дефинитивно ме докусури.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)