дека (сврз.) - јазик (имн.)

Написите во таблоид-печатот што ги иконизира Сара Лукас ја прават вербалната агресивност видлива, и упатуваат на најнискиот можен облик на вулгарноста, така што испаѓа дека јазикот е всушност оној којшто врши терор.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како и кај браќата Чепмен станува збор за, сега функционално фокусираната, експозиција на сленгот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тврдењето дека јазикот не може да биде логички приватен не е тврдење дека тој е логички јавен, бидејќи тоа ја остава отворена можноста за контингентна приватност, т.е. можноста за некој Робинзон Крусо напуштен на некој остров од своето раѓање, кој сепак преживува и во текот на растењето развива јазик.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Заклучната поента, во поглед на врската помеѓу следењето на правилата и размислувањата за приватниот јазик, е следнава.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имено, аргументот за приватниот јазик вели дека јазикот не може да биде логички приватен, т.е. да може да му биде познат единствено на оној кој го употребува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Можеме да се согласиме дека јазикот, општо земено, е раководен од правила, но да допуштиме дека смислата на еден израз, сепак може, во извесни употреби или околности, „ова или она да го остави отворено” (PI, I, 99).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но зошто би требало да прифатиме дека јазичните игри се аналогни со игрите на овој начин?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Притисокот да се отфрли замислата дека можат да постојат употреби на зборовите кои не се раководени од правила, доаѓа од барањето наметнато од самиот факт дека јазикот 62 Margina #15-16 [1995] | okno.mk е јавен инструмент на комуникација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Според тоа, тој не би можел да биде корисник на јазик во ниедна смисла.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сметајќи дека јазикот е логички јавен, согледбите за следењето на правилата претставуваат далеку посилна теза од аргументот за приватниот јазик.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа, на прв поглед, би можело да изгледа како заклучок од аргументот за приватниот јазик, но не е така.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Попрво се работи за тоа дека апликацијата на некој израз не мора во секој случај да биде ограничена од едно правило (PI, I, 80, 84).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Доколку смислата на изразите во јазикот е конституирана преку правилата за нивна употреба, и доколку тие се можни единствено врз основа на согласноста во рамките на една заедница, следува дека јазикот е нужно, т.е. логички, јавен.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сите тие аам-и и еам-и, се некои кревки ластарчиња, витици кои потеруваат самогласките во мене за да ме потсетат дека јазикот, наспроти нас, е долговечно битие кое не престанува да потерува младици и низ постојана возобнова да го запишува и нашето име во нив.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Една црвена тркалезна самогласка утрово ми се препречила како коска во грлово и сега само аам и еам, само иам и оам, само уам...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Јазикот предизвикува промена кај кучето; во случајот на кучето на Павлов можеме дури да заклучиме дека јазикот го прави невротично. 16 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И, prima facie, се чини дека следуваат противречности.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На пример, при изнесувањето на тврдењето дека јазикот нема никаква одредена смисла, се чини дека Дерида изнесува едно тврдење со одредена смисла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Присутност Дерида е философ литерат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тезата на Сапир, поткрепена подоцна од Бенџамин Ли Ворф, се однесува на неодамнешните гледишта развиени од Советскиот семиотичар, Јуриј Лотман, дека јазикот е моделирачки систем.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Едвард Сапир тврди дека ‘јазикот е еден водич во општествената реалност’ и дека човечките суштества се на милост и немилост на јазикот кој станал медиумот на изразување за нивното општество.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ова секако води до идејата дека јазикот може да ја претставува „вистината“, кое води кон една понатамошна идеја дека може да се развие една наука за значењето гледајќи зад и под зборовите - приод обично нарекуван „структурализам“ (изложен од Фројд, Чомски и Селвини Палацоли помеѓу другите).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
3. Третото гледиште, можеби почнувајќи со Кондијак и продолжувајќи преку Жак Дерида (Jacques Derrida, 1978), е дека јазикот е реалноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа јазикот може да се проучува гледајќи колку добро ја репрезентира таа реалност. 28 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа ова едноставно ги води будистите до идејата за медитација која се користи за да ги оддалечи од јазикот, доведувајќи ги во допир со реалноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Јас секако доаѓам во искушение да го тврдам истото но не сум сигурен дека јазикот што јас мислам дека го знам и јазикот што вие мислите дека го знаете е еднакво на сѐ она што треба да се знае за нашиот јазик.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Подготвен сум да се обложам дека многу од вас си велат себеси дека го познаваат сопствениот јазик.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
2. Од друга гледна точка, Будистите би рекле дека јазикот го спречува нашиот пристап до реалноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но јас верувам дека јазикот му е добар, а ушите слабо слушнале; кога ушите слабо слушаат душата не е виновна.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Можеби ќе испадне дека јазикот е од поцврст материјал отколку што јас претпоставувам, дека ќе процути меѓу “трепкањата” и “клик-нувањата”, меѓу мониторите, побрзо од кога и да е во ерата на печатарството.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Само што почнав со студии професорката по литература Жанет, инаку таа беше Парижанка омажена за Македонец, ни зборуваше дека јазикот се учи најдобро кога си на лице место во земјата каде што се зборува тој јазик.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таа одлука на Македонците покажува дека грчката свест никогаш не исчезнала кај Грците од Македонија и дека јазикот што се употребувал по навика и како резултат на извршениот притисок во старо време, воопшто не ги промени нивните чувства кон грчката татковина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
13 А на враќање од Мелас некој даскал, а по него и еден владика цело време не убедуваа дека јазикот што си го зборуваме дома е смрдлив, грд, смешен, непријателски и многу штетен за грчкиот дух.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Лингвистичките психолози (Ноам Чомски, Пијаже) покажаа дека јазиците се вградуваат за време на овој краток прозорец на вулнерабилност или спремност.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ова значи дека домашните медиуми што семејството ги користи ќе ги форматираат датотеките на процесирање на мислите (десната хемисфера) на детето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не знам дали нашава млада популација слушнала дека јазикот, особено мајчиниот, треба да се знае, за да се чува чист и секогаш подготвен за соопштување и воспоставување дијалог со светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И оттаму нам, психијатрите, ни се наметнува чувство, кое не е за отфрлање, дека јазикот на соништата подобро би го разбрале и полесно би го преведувале кога повеќе би знаеле за развојот на јазикот. превод: Венка Симовска Извор: Sigmund Frojd, Psihoanaliza i telepatija, Grafos, Beograd, 1990.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И херменеутичката филозофија и когнитивната наука сметаат дека јазикот е лоциран во усогласеното однесување и интерперсоналните односи, а не внатре во „умот“ на секој поединечен човек (Winograd i Flores, 1987).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Значи дека јазикот на Чинго, и самиот синтеза на две блиски, но сепак различни структури, остварува синтеза меѓу две различни книжевни настојувања.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во своите кристално едноставни и директни поетски повици, во чудесната синтеза меѓу индивидуалната поетска судбина и колективната палестинска меморија, во своето пеење Махмуд Дарвиш супериорно се надоврзува на големите медитерански митови, како и на арапските од предисламската епоха.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во својата медитеранска екстаза, како некогаш Албер Ками, Дарвиш ќе потврди дека јазикот и метафората не се доволни на пределот да му се наложи друг предел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И Климент Камилски беше свесен дека јазиците биле и може да бидат бојно поле на многу народи и дека со чистењето само на опасните зборови би можело да дојде до спасување на народите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, убеден дека јазикот на пријателството не го прават зборовите туку значењата, навидум се сложи со предлогот на Камилски, верувајќи дека, сепак, тој до крајот на мисијата ќе го промени своето мислење...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
LV Ориентализмот душманлак беше повод помеѓу Татко и Климент Камилски да се разгори нова дебата, нивната потрага да добие нов тек, односно да се врати на почетната замисла да се трага само по заемките со, наводно, опасна конотација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко во разговорите со Камилски најчесто ја застапуваше тезата дека јазикот конечно е во нас и дека ние сме самите јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Хајдегер почувствува дека јазикот мора да биде вдахновен со национален, v�lkisch квалитет, и дека тоа е причината за неговата непреведливост.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кејџ се обидува да нѐ увери како тој всушност “снима” извесни конфигурации и произведува објективни “фотографии” или “разгледници” на јазикот, но токму тука се покажува дека таа објективност е празна и дека јазикот е пред сѐ човечки артефакт, со структура и значење кои на тој начин не можат да се уловат.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Неколкупати имаше изнајмено француски филмови, па кога при крајот на филмот разбра дека ништо не разбрал, увиде дека јазикот го има сосем заборавено или пак дека можеби и никогаш не го научил.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ѓорѓија размислуваше како би изгледала гола. Тогаш би ѝ ја распуштил косата што секогаш ја носеше врзана.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И сума друзи работи на срце што ти легнале да не можеш да искажеш, а сал да збираш и тлееш, од ден на ден да црнееш, до дека јазик свој роден не зарѓа не занеме и прво млеко цицано од топли гради мајкини во отров не се преврти.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Би можел да кажам дека јазикот на науката го употребувам на поетски начин. Создавам нови икони... okno.mk | Margina #3 [1994] 49
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)