дека (сврз.) - вистински (прид.)

Треба да се каже дека вистинското задоволство нема да биде достижно ако работите не ги поставиме така човечката душа да биде зафатена со паника и очајување.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
(...) Да не мислиш на несигурноста дека она што ни го кажуваат другите често се разликува со она што тие го мислат, дека вистинските мисли често се премолчуваат, како во прекрасниот расказ „Премолчен дијалог“?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
На четириесет години, свиен над овие молчаливи фигури во еден провинциски град, тој сознава дека вистинската сила на неговата фантазија била во создавањето убави мечти за животот што го чека, а не во творечко разрешување на проблемите што ги поставува безгласната плоча со шеесет и четири полиња.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој требаше допрва на себе да сети дека вистинската љубов гони кон дело, и лага е дека е вистинска онаа љубов што ќе остане за сите скриена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Велат дека вистинските умираат еднаш, а кукавиците 100 пати. Јас сакам да умрам еднаш.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Фридман (Freedman) тврди дека вистинската природа на хемиски предизвиканото искуство е таква што ја оштетува било која насочена активност со репродуцирање на ефикасноста на интегративните и синтетичките функции.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сериозно сметам дека вистинската љубов откако ќе завладее со нас избегнува да се проверува во допири со омразата.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Помислував дека вистинската тишина и се заслужува.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ќе се согласите, горчлив заклучок!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа, ова е битно да го спомнам, никогаш не се откажав од овој експеримент иако негде во свеста, но многу длабоко, ме подјадуваше сомнението дека вистинската средба се уште се нема случено.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Четири години пред Фројд да ја забележи и да ја опише генеричката верзија на неговата „семејна романса“ – фантазијата на детето дека оние што го одгледуваат не му се вистински родители и дека вистинските луѓе му се од поблагороден и пораскошен свет од оној на неговото наводно семејство – Вила Катер веќе имала дијагностицирано таков геј-случај кај Пол.257 ‌Раскажувачот на Катер ни кажува дека штом Пол допатувал во Њујорк и си се сместил во Волдорф, мошне бргу почнал „да се сомнева во вистинитоста на своето минато“. ‌Знаел ли тој некогаш за место по име улица Корделија, каде што окапани деловни луѓе го фаќале утринскиот превоз?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најупадливиот и најкарактеристичен израз на тоа чувство на надмоќ е тврдоглавото одбивање да се поверува дека, всушност, си рожба на поединците што тврдат дека ти се родители.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Сега јас мислам дека вистинската грешка беше претпоставувањето дека постои инвентар од ментални состојби, некои свесни, некои несвесни.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Не знам дали знаете, ама ако не знаете ќе ви кажам дека вистинското турско кафе не се вари на оган и на пламен и ниту на плоча загревана со електрика, туку само на спуза.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Оној којшто еднаш ќе ги раздува сите тие моќници со кои сталежот мавта како врачевите со своите фетиши - неговите големи писатели, неговата Џоконда, неговите столови Луј XV, неговата убава граматика, неговиот изумрен стерилен јазик, целото негово купиште конзервирани мртовечки коски коишто ги потстава како уметност и култура - оној кому што ќе му успее да му дојде од газот до главата дека вистинската жива уметност, единствена, и вистинското инвентивно творештво се на негова страна, а не маскарадите под покровителство на министерствата, тој ќе го потисне алчниот сталеж.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но, можете да сметате на тоа дека алчниот сталеж ќе се брани.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа не сфаќа дека вистинската таинственост е онаа за која всушност се шепоти.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Самиот тој најдобро сфати дека вистинската слобода доаѓа тогаш кога човек ќе сознае дека Бог му го открил својот лик и му дал избор – да поверува во Него и во Радосната Вест и така верувајќи да се врати кон духовноста, кон божјата суштина на својата човечка природа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И уште ќе ви кажам: блажени се оние што спознале оти жените не се подолу, ами повеќе од нив, оти само така ќе научат дека вистинската љубов не наредува и не заробува, ами човека го издига и го ослободува без страв да оди кон Совршенството“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И уште му рече дека еден ден сигурно ќе сфати, како што таа веќе сфатила, дека вистинската љубов, како вистинската вера, може само да те ослободи, а не да те зароби.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Беше евидентно дека вистинската публика за нив не беа земјоделците туку западните туристи кои доаѓаа да го видат комунизмот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Конзервативноста на црквата, не само во врска со уметноста, се разбира дека има подлабока, творечка смисла.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но би била грешка ако црквата заборави дека вистинскиот конзерватизам секогаш е „агресивен“, секогаш одреден со стремежот кон обновување - во поврзаноста со една од изворните моќи на нашето опстојување, со моќта на сликата. 248 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во минути на смирување, кога спокојното размислување го потиснуваше трагичното чувство на безизлезност, Арсо се враќаше кон напрежните свои убедувања дека вистинската смисла на човечкото живеење е во непрекинливата акција, во непреодливата волја на човекот да дејствува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Некои велат дека вистинската љубов е кога ќе ја најдеш својата душа во некој друг.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Турскиот амбасадор во Тунис, со претци од Босна, Муарем Тунчер, со кого имав прекрасни односи, кој беше историја за себе, велеше дека вистинскиот амбасадор е само висок чиновник на својата земја!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Последното патување со бродот Галеб беше во 1979 година, една година пред неговото исчезнување...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но бев сигурен дека на дипломатот му се пружа историската шанса да излезе од својата вообичената орбита, да ја потврди смислата на амбасадорскиот чин, на пресуден фактор во меѓучовечката универзална комуникација, во смислата на која упатуваше Егзипери, со максимата дека вистинската професија е таа која му служи на зближувањето на луѓето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Монтењ велеше дека вистинската филозофија е можеби во учењето, прилагодувањето на смртта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не е речено, без причини, дека вистинските мистерии се кријат само во надежите! дополни Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко сметаше дека вистинската битка со Камилски ќе се води за зборовите што тој самиот ги избираше и ги сметаше за крајно опасни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И во старите, османски заемки, како и во сите други во разни јазици, не се крие мистеријата на надежта?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Му светна дека вистинската карактеристика на современиот живот не е неговата суровост и несигигурност, туку просто неговата соголеност, неговата застојаност, неговата рамнодушност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа знаеше дека вистинската причина за стравот од разделбата е друга...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И како по вакви бисери да поверуваш во секојдневието што ти се нуди, кога знаеш дека за твојата безбедност се грижи неспособниот инспектор Брок, дека твојот град го водат тројцата корумпирани свињолики одборници, дека твојата светла иднина ја одредува Министерството за истражување руди и губење време, а дека вистинското мерило на твојот транзиционен свет е пијаницата Суперхик, кој краде од сиромашните за да им даде на богатите?
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не сум сигурен, ама мислам дека вистинското име на тој битолчанецот, исто така му беше Едо...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Гледајќи како чекори околу книгите и глобусот, и самата започна да верува дека вистинскиот излез го кријат книгите, како што неретко ја убедуваше Татко!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ќе се измочате од страв, бе. Пуздер ќе ве направам. Ќе видите убаво.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Знаевме дека вистинската казна сè уште не ни почнала.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Господи, јас навистина се посомневав дека си начнат веќе од страдот и дека вистинската болест ќе наиде малку подоцна, кога ќе заборавиме на неа; кога ќе ни се измолкне од вниманието.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Чувствував дека вистинскиот “успех” на проектот зависи од точноста на мојот увид во тоа како другите луѓе перцепираат.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ваквата неиздржлива агонија ја прекина жена ми, кога еден * Запис пронајден во мемоарите на среќно оженет човек ден ми кажа дека вистинскиот татко на детето не сум јас, туку некој ментално заостанат човек, пациент од душевната болница во која таа работи.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ми рече уште дека вистинската прва љубов се доживува дури во тој период, а дека сето друго се детски работи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)