дека (сврз.) - друг (прид.)

Даваше помалку млеко, непредвидливо истрчуваше од дома кога ќе насетеше дека други кози, со по некој прч, ги носат во дивиот дел од паркот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Или на напнатиот страв дека другите можеби ни мислат (па дури и ни прават) лошо, како во „Што се случува кога го читате Фрејзер“?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Станува јасно дека другите форми на уметноста ќе станат стварни, т.е. ќе творат стварност кога ќе се ослободат од својата емпирија и ќе ја достигнат во науката веќе реализираната теориска егзактност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Камо ви го подготвениот народ да се бори?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Немаш право никого да навредуваш кога и сам гледаш дека друг излез нема засега од ситуацијава, — почна да протестира Сарафов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Питон: Не сум сигурен дека другите ќе прифатат да играат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Стана јасно дека другите облици на уметност ќе бидат дури тогаш стварни, т. е. ќе творат стварност, кога ќе се ослободат од својата емпирија и ќе ја достигнат во науката веќе реализираната теоретска егзактност.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Важно се препираа, се надвјасуваа, се надвикуваа кој повеќе, кој поточно, кој поизворно знае; се фаќаа за најситни нешта, за петлицата на папокот, со кои докажуваа дека другиот измислува; наведуваа и податоци, неважни за случајот, но доволни да се заподене нова тема за кавга.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тоа е всушност некакво залажување дека другите ни обрнале потполно внимание, што ретко се случува.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во еден момент беше сигурен дека другите не нè слушаат, речиси на уво ми рече: - Те гледам и те следам, на ова патување ти е многу тешко.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Двајцата изјавија дека не го префе­рираат тој начин на однесување, но не можеа да не додадат дека им се чини дека другиот партнер го преферира.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ови прашања ги поттикнуваат индивидуите да објаснат како замислуваат дека другите луѓе ги доживуваат. (а) ја повикуваат индивидуата да посегне наназад во складираното преживеано искуство и да изрази одредени аспекти кои биле заборавени или занемарени со текот на времето, и (б) ја активираат имагинацијата на индивидуата така што станува можно алтернативно доживување на себе.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дали сметаат дека ваквиот начин ги збогатува нивните животи?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Прашања за доживување на искуството Прашањата за доживување на искуството (White, 1988б) во голема мерка го олеснуваат реавторизирањето на животите и односите, и често тие се попродуктивни од оние прашања коишто бараат од индивидуите подиректно да размислуваат за своите животи. 52 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мајка му ми кажа дека доаѓа доцна навечер, но и дека другиот ден има концерт во прекрасната катедрала и дека сум имала среќа да бидам во Парис баш кога тој има концерт.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Велеа дека едни пцовиса, дека други волци ги заклаа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Слушав како зборуваат некои од постарите, дека други згради во градот паднале веднаш.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Каде се чуло победениот да го толерира победникот?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во својот “Автобиографски есеј”, 1970-та, тој напиша: “Ја познавам женева многу подобро од Буенос Аирес, што лесно може да се објасни со фактот дека во женева нема две раскрсници што се слични, па човек брзо ги воочува разликите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
34. Барај поради уживање во потрагата, а не поради наоѓањето...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
31. Мисли дека другите се праведни или дека ќе бидат, а ако тоа не е така, не си виновен ти. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 230
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Главниот предмет беше латински, и јас наскоро открив дека другите предмети можат малку и да се занемарат доколку латинскиот ви е добар... живеевме во еден стан во јужниот, односно во стариот дел на градот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стравот е емотивен облик на признавање на поголема моќ на нешто или некој друг и убедување дека другиот може да ни нанесе лошо, од што не можеме да побегнеме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
32. Бог е поблагороден од луѓето и ги мери со друга мерка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Марија и јас шетавме низ тој дел од градот, и таа ми ја покажа новата зграда во Улицата на Фердинанд Ходлер, во бројот 17, подигната откако старата зграда, во која биле Борхес и неговите, била урната.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
33. Дај им ја светињата на кучиња, фрли ги бисерите пред свињи; само подарокот е важен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стравот ја означува свеста на зависниот, на слугата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но споменот на тие години во женева времето и заборавот не ги беа уништиле, ни од далеку, туку беше жив во Борхесовото паметење, па дури стана и драга област на втората татковина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А кога не можат ниту да побегнат, ниту да се уверат дека другите се само прецизни механизми, чувствуваат како другиот да го осакатува нивното Јас, како да ја касапи внатрешноста на тоа Јас, и тоа чувство ги полни со страв и со омраза. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Човечкото суштество прави јасна разлика меѓу себе и светот – може да сочувствува, може да биде бесчувствително, но секогаш мојата болка е моја болка, и мојата радост е моја радост, колку и да ги споделувам со другите; а болката и радоста на другиот никогаш не можат да бидат во потполност мои.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога не можат да побегнат, замислуваат дека другите, оние кои можат да ја стоплат и исполнат ледената пустош во нив, се предмети, и дека секое човечко суштество е само прецизен механизам, не повеќе жив отколку некој часовник, и така безживотен не може да ја измести ужаснувачката мртвост на нивната празнина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Други велеа дека друга била причината: неиздржливо било вршењето на брачните работи со него бидејќи имал орган неприроден, животински.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но обајцата ќе бидат во искушение да побараат имунитет и ќе стравуваат дека другиот ќе признае.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во шталата остана само една крава и писул обесен на шајка кој кажуваше дека другата ја дал на партизаните.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во последните години многу често помислувал дека другите му пречат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога Орлен Шумков викнал да не се пука заради опасноста да биде погоден со куршум Онисифор Проказник и кога неколцина се исправиле за да се стрчаат и да му помогнат на челникот, врз нив, врз извиците со кои се бодреле и врз писокот на ветрушката што се оддалечувала, се урнале неколку грмежи, и тие, пак залепени со гради за земјата, знаеле дека шестмината што некако ги опишувала со прсти и со очи Ганка ги измамиле со источничка војничка или арамиска мудрост: гледале во оној што доаѓал пред тоа на танконог шарколија и не виделе дека другите им дошле зад грб да ги косат со сигурна рака и сигурно око.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не можел да се задржи на седло. Ја пуштил коњската грива и, кревајќи ја високо десната нога, паднал со рамо на страната на противникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најлошо од сѐ е што сфаќаш дека другото не си го ни имал вистински.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Нејзината сопственичка, Марија, беше самотна жена која секој ден, пред да оди на работа, ја оставаше и го замолуваше Богдана, како новодојден, да ѝ обрнува поголемо внимание на пудлицата, зашто имаше впечаток дека другите од персоналот тоа не го чинат доволно.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Судбината сакаше таа да заврши на последната точка на неговиот егзил!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Велат дека остана без наследник, не можејќи да замисли дека друг достојно ќе го носи факелот на светлината на слободата во Палестина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Голдштајн го изговараше својот вообичаен отровен напад врз доктрините на Партијата - напад толку изнасилен и перверзен, што дури и дете можеше да го проѕре, а сепак доволно веројатен за да го исполни слушателот со неспокојно чувство дека другите луѓе, на пониско ниво од него самиот, би можеле да му поверуваат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Рекле така ќе биде и секој ако не му се свиде Може друга улога да избере на овој терен Што не значи дека друг гајле ќе му бере Ниту дека ќе остане до крај верен На својата кауза, ако си земе пауза.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Уште вториот ден, кога дојде слугинката, на Марија ѝ стана јасно дека други раце ја одржуваа таа чистота и ред во куќата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но додека Мајка го имаше пред очи каталогот, ние можевме да живееме со надежта дека другиот живот ни е пред порти.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој тоа ќе го стори ако се покаже дека друг избор нема.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа почна да пребарува град по град загрижено верувајќи дека друг Едо Бранов или воопшто Бранов не ќе најде.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Секому од нив му изгледаше дека другиот е свој одраз во криво огледало. Сега во се личеа еден на друг.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Знаеше дека другиот се мачи да го отчепи шишето со ликер, Чу: „Јас сум пропаднат светец, бивш богослов.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Татко трагаше по семожни докази, за да се убеди самиот и семејството дека друг и не може да има.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но зарем веднаш не се наметнува заклучокот: дури и да се случи да го осудиме нашето однесување мора да се помириме со сознанието дека друг избор за жал не постоел.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Па зошто тогаш да се води сметка и да се размислува за спомнатиот неприфатлив совет или поточно прекор?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секогаш кога ја земавме тајно, сами, се плашевме дека другиот ќе дознае.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, уште поизненадувачки беше типот на мрза од која страдаше У. (Може да се каже дека другите повеќе патеа од нејзината мрза.) Тоа не беше обична, туку заразна мрза.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
И се убедив дека друг излез нема: само истрајност.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Циљка со променет глас, во кој се чувствуваше и жал и прекор, ја фати нишката на своето раскажување и на сите им се стори дека во земјанката подувна некаков друг ветар и дека други звукови ја исполнија целата просторија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ти и самата си ми рекла дека други мајки имаат кутии за скапоцен накит и ги чуваат заклучени, а дека наместо тоа јас си имам „свет” и, колку што знам, тебе мојот „свет” секогаш ти се допаѓал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа зборуваше, а јас ни да трепнам. Ѝ реков, ама пак во себе: „светот” е составен од сувенири, а прстенот си е прстен и тој постои за да се носи на прст, како тоа не сакаш да го разбереш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не биди расипана – ме прекори – секогаш велиш дека другите деца ти завидуваат што мајка ти оди во странство и оттаму ти носи разни необични подароци.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нели така велиш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)