дека (сврз.) - јасен (прид.)

Оди! Оди! - слушав како се насрчувам! (А зад мене се затвораше тешката затворска порта).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Не застанувај! - се храбрев. Земи здив и... брзај! Побрзај!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Малку подоцна, додека службеното лице ја отвораше затворската порта, го слушнав како му објаснува веројатно на некого од чуварите, дека јасните чекори ноќе што убаво се слушаат, не зборуваат за бељи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од мракот ме превтаса и нечие придушено смеење. - Не застанувај, Иване.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)