Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

8. Процесната [странечка] легитимација (legitimatio ad pro cessum), којашто може да биде активна (на тужителот) и пасивна (на тужениот), всушност е овластување за водење конкретна парница и е одраз на конкретниот правен однос на странката спрема предметот на спорот in concreto – а значи дека странките во спорот всушност се „правите“ странки т.е. дека токму тие имаат правен интерес и правозаштитна потреба за водење токму на таа парница.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Евиденцијата на невработеното лице престанува да се води ако лицето: – се одјави; – заснова работен однос; – основа трговско друштво, претпријатие или друго правно лице; – врши занаетчиска, односно професионална дејност; – потполно ја загуби работната способност; – исполни услови за пензија; – отпочне да издржува казна затвор подолга од шест месеци; – не се пријави во утврдениот рок или не се јави на покана од Агенцијата од неоправ- дани причини; – не ја извести Агенцијата за промените што влијаат на стекнувањето и губењето на правата; – на странец му престане одобрението за постојан престој; – отпочне да врши земјоделска, сточарска или друга дејност; – од страна на инспекциски орган се затекне да работи спротивно на законот; – замине на отслужување или дослужување на воениот рок; – одбие работно ангажирање за вршење на јавни работи; – работно се ангажира на јавни работи над 30 дена, за времето на ангажирање во јавните работи; и – работно е ангажирано или врши дејност (чл. 59, ст.1 од ЗВОСН).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ценевме дека токму со ваквиот пристап [„лаичка“ наративна верзија + стручен текст во фуснота] ќе ја постигнеме нашата основна цел: текстот да биде лесно „сварлив“ за читателот кој не е правник, односно да не биде премногу правнички, несфатлив и тежок за читање; додека, пак, стручната компонента од анализата да биде дадена во една интервентна и ненаметлива форма, кон крајот на текстот – за да не преминеме во друга крајност, којашто ќе ја девалвира професионалната вредност на трудот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Иако се чини дека токму во тие телесни перформанси телото е најконкретно, всушност тука е најголемата дистанца, телото е само објект во којшто можеме - со лиценцата што ни ја дава технологијата - да задираме, да врежуваме и да зборуваме за своето тело како за тело/материјал (што на пример е карактеристично за изразито нагласената дистанца на Стеларк).

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста: Да. Нати и Хели се извонредно дресирани горили и...

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тики: Можам да ти кажам дека токму тие две влакнести бонбончиња се најсаканите галеничиња на Зомби.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Нема сомневање дека современите научни испитувања, особено оние на полето на науката за мозокот, наведуваат на тоа дека токму тој орган на некој начин ја крие тајната на духот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Од друга страна, прифаќање на материјализмот (читај физикализмот) самото по себе не значи и решение на загатката.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Вистина, и самиот при пасењето на козите, наоѓал разни материјални остатоци, но кој да помисли и да поверува дека токму тие биле најстарите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Сите знаевме дека токму Мила ги спаси децата на учителот од сигурна смрт по смртта на нивната мајка.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И не само мислење, нудеше сослушување, совети, рамо за плачење, пречекуваше, испраќаше клиенти, тешејќи ги дека сѐ ќе биде во ред, дека нема да биде залудно нивното барање што го доставиле, дека ќе се случи чудо и дека токму ним ќе им биде помогнато, дека не смеат да изгубат надеж во институциите на системот, дека тој искрено верува ... иако сѐ што му се плеткаше во главата, во моментите кога ги кажуваше овие сказни од земјата на заблудата, беше едно здушено „ееххх, кутри луѓе, штом животот не ви помогнал до сега ... но којзнае...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Константин З. му се пожали на силните главоболки што го мачат, а командантот му рече дека токму заради тоа и треба да дојде. „Кежовица - му повтори простосрдечниот офицер - само Кежовица е за Вас господин З.!“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сметаме дека токму неговото творечко испреплетување на разни медии е она што Ле Гак го прави интересен и, во крајна линија, го квалификува да влезе во ова хибридно и „копиљско“ списание кое има тенденција да ја руши „светоста“ на медиските канони.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Тој воведен текст во каталог кој обележува педесетгодишнина на едно друштво сметаме дека токму е симбол за дното што го допреа повеќето институции од дејноста на културата, и како тотална демистификација на немалата моќ која 50 години циркулира низ тие страотни стаорски канали ослободени од било каква светлина во форма на суд, компетенција, критичка валоризација, честопати и елементарна интелигенција.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

- Го познавате ли месје Киро Урдин? Тој е од Скопје! - запрашав, но во себе најмалку се надевав дека токму овој за него нешто ќе знае.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Анѓа докажува дека е неспособна за работа и бара само едно: да добие пензиичка, зашто смета дека токму сега дошол моментот за тоа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Оној вистински граѓанин на Прага, на новодојденецот нема да заборави да му каже, пред сè за да ја истакне големината на несекојдневноста на својот град, дека токму пред 25 илјади години на ова место се откриени првите траги за престојот на човекот: дека околу 850 години е основан „Прашкиот Град“.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Имено, колку уметникот е попродуктивен толку бесмислата на свињите е поголема, а со самото тоа нивната детерминираност на исчезнување поизвесна. • Познавајќи ве толку години, морам да ви забележам нешто; дали ја согледувате опасноста од тие “секташки” оцртани граници (да не речам маргини!) меѓу вас и “естаблишментот”, дали многу пати не сте забележале дека токму луѓето околу вас, најблиските апологети и фанови, се исто толку неталентирани и апатични провинцијалци колку и бирократите прикопчани за дебелото црево на Државата?

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Изложбата организирана од страна на Харолд Симан, напротив, покажува дека делото на Бојс може совршено добро да се постави во простор - со мали скратувања - без оптоварувања заради некои полемики кои делото ги побудува (како идеализмот и германскиот романтизам).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ова се прави со покажување како текстот, наспроти неговите експлицитни тврдења, имплицитно покажува дека не-p е позначајниот И пофундаменталниот член на парот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Мешавина од елиптични формули, длабоко нејасни или претерано едноставни, кои се разјаснуваат исклучиво преку набљудување спроти светлоста на париското сонце, бидејќи според мислењето на авторот, делото е ориентирано во правец исток/запад, иако може да се каже дека токму низ тој прозорец низ којшто е претставено делото, Бојс исчезнал во синилото.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А ова значи дека парот (p, не-p), во извесна смисла, обезбедува поткрепувачка структура за текстот. (Се разбира, можат да постојат други парови кои обезбедуваат други аспекти на структурата.) Но членовите на парот не се на рамна нога.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бидејќи се претпоставува дека токму p ќе ја заврши целата метафизичка работа, p е доминантниот член на парот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но, што останува од неговото присуство, од неговиот говор врз овие црни слики?

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

На Гого не му остануваше ништо да му каже, само да си признае во себе дека токму по тоа личи на него, а дали ќе стане како него?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Баге заустува да му се спротистави: дека син му не е педер, дека е нормален, дека е женет, дека има дете, дека во нивната семејна лоза нема ни намек на самоубиствен ген, дека сета таа работа е наместена, изрежирана и подметната од некои мрачни сили што се испилија во овој наш плурализам (беше готов да плукне притоа, но во последен момент се воздржа), дека неговиот син е нивна невина жртва и дека токму тие како служба се должни да ги откријат, да ги казнат, а на синот негов да му го обелат образот, макар и мртов.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кога поручаа, Горда стана да си оди, но железничарот ја предупреди дека го испратил последниот патнички воз за дента, а жената ја кандисуваше да преспие кај нив, додека најпосле не изнајдоа дека токму сега поминува шинобус за кој треба да се доплати, па Горда набрзина се испрати со нив, го бакна детето во сон и истрча да го стаса писокот што наидуваше од блискиот свиок.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но Гого, сосема случајно, онака патем или под јазик, разбра дека токму тие биле против него, со образложение дека е толку темпераментен што е просто напросто неорганизиран, а како педагошки правилно ќе влијае врз децата, кои во начело, нели, треба да се подложуваат на дисциплина, па и на ликовната дисциплина; тоа се однесувало на практичната настава, а пак што се однесувало до теоретската, познато е дека односниот бил потпросечен по успех уште во своето школување, па секој незавршен студент по историја на уметноста би бил посоодветен од него.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

И кој да поверува во судбината дека токму, кај еден букинист, во најобична ламаринена кутија, преполна со разгледници, со фотографии, со реликвии од отоманското време, крај стари фермани и калиграфски записи, ќе ги откријам неколкуте фотографии-портрети на Татковиот вујко Фетхи-беј Окијар?

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Татко мислеше дека токму судбината го запрела крај Тврдината, како средишно поглавје од неговата замислена книга за историјата на Балканот низ падовите наимпериите.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

„Естетика - да, етика - не“, како да вели Гринавеј, длабоко свесен дека токму игнорирањето на досегашниот, „христијански“, етички концепт (полн со лицемерие, одминати вредности, петрифицираност) може да значи барем назнака за еден друг, посоодветен на ова време на дезориентираност, па и ако го наречеме „естетика“, тој нов концепт, таа нова вера.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

А што се однесува до третиот период, ми се чини дека токму го проживуваме, тој се чувствува во текот на нашите шеесети, преку седумдесетите и денес.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

И се чувствува дека токму пошлоста и сивилото на овој лакејски смердјаковски мизансцен им придава на разговорите особен блесок, како небото пред ударот на молњата (..) Одненадеж, се се обојува со огнениот блесок на црвеното.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Една од најпровокативните личности на светската интелектуална сцена, за почеток ја имате во Маргина (почнуваме со едно многу пикантно делче од “Прозирноста на злото” кое на многумина ќе им ја подигне температурата; потоа, во избор и во фин, мек превод на Деспина Ангеловска следува спуштање со Кул Меморис; третиот есеј е од трета книга, “Симулации и симулакруми”, и веќе, во скратена форма, пред неколку години, беше објавен во “Студентски збор”, со уредничка ограда дека тоа што таму го пишува не се однесува на нашиот универзитет; го објавуваме пак поради слатката можност да речеме дека токму се однесува на нашиот беден универзитет); во следниот број (можеби!) тематот за Бодријар продолжува, а доколку имаме среќа, наскоро ќе бидат и неговите први книги на македонски...

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Вторите, исто како и првите се загарантирани со Уставот на РМ, па било каква хиерархиска поделба на битни и помалку битни, односно приоретизирањето на едни во однос на други загарантирани слободи и права претставува значаен недостаток, посебно ако се има предвид дека токму социјалните права се едни од најфлагрантно кршените уставно загарантирани права во праксата.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Но сѐ друго, како она дека бил оженет со некоја Митра, дека ги предводел побунетите славјански селани против византиските и солунските господари, и дека токму тој, односно, ја основал населбата во Потковицата и бил првородственик на Акиноските, си противречи со сѐ што досега знае историјата за Григорие Акиндин: „...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И така се однесуваа, како поим да немаат за зулумите што од нивното доаѓање зачестија во синорот на селото, а за кои, потајум, сите веруваа дека токму тие, Дамческите, ги прават.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

По него (по Варлаам) во Византија се појавил неговиот ученик Григориј Акиндин, кој иако јавно кажал дека не се сложува со Варллаам, трудовите го прикажуваат како апсолутен негов приврзеник и истомисленик.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Значи, кога помислив дека косата и уште незнам што друго од моите сопствености сторија обид да ѝ се придружат на молњата, главата си ја пикнав во дланките а потоа главечкум отрчав до Пребег за да се напијам вода и да си го повратам во живот сувото грло, но таму ме пречека оној матнеж и лудување на водата, што веќе ги спомнав.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Мислам дека спонтано дојдов до тој заклучок.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Мислев на мекушлавците а истовремено почувствував и останав многу изненаден дека токму сега се јавува и она чувство на измаменост од сопствената волја што грдо и неодговорно ми пристапува со оној писклив глас што доаѓа негде од далеку, а сепак од мојата внатрешнина: "Ти си лажго!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И поодредено објасни ги причините што те натераа да поверуваш дека токму Даскалов можел да ти биде татко?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Да и ја соопштиш в лице таа твоја одлука!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сите, до последниот одамна имаме изјавено дека токму тоа ни е единствената желба!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Именуваната Цвета Басотова всушност сметаше дека мојата интервенција е единствениот начин да си го поврати овој домашен раритет.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ја сметав дури и за многу значаен залог.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Му реков на Дасакалов: - Ако, нека, јас и не очекував од тебе дека ќе заборавиш барем за момент дека си даскал, но те молам да имаш предвид дека токму животот е најдоброто училиште.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И уште една додавка. Зошто да ја премолчам?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И нема да згрешите ако речете дека токму таа е една од најзабележливите пројави секаде каде што ќе се појави смртта!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Зарем не можеш да сфатиш дека токму поради ова твое решение немаш храброст да ја погледнеш в очи?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Веројатно врз база на начинот на кој Даскалов се обиде да ме одбрани од другите учениците.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Изјавата на другарката Басотова не го објаснува она најбитното: дека токму таа мене личо ми се пожали дека и е одземена спомнатата скапоценост и ме замоли да и помогнам да си ја поврати таа скапоценост бидејќи само јас можев да посведочам дека во далечното лето на 43-та ја имав гледано кај неа и тоа повеќепати.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Богами помислив: тоа планината тргнала да истече заедно со водите.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Да создадеме нов, поубав живот! Зар не?!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Лажго кој не е во состојба да ја прикрие дури ни својата лична отсутност туку глуми дека е овде.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не сум сигурен колку една ваква последица, каква што е спречувањето да се појави насмевката, може да се земе како причина што ќе разјасни одредени случувања, но знам дека токму појавувањето на твојата насмевка на моето лице, ја чувствував како обврска. Како еден вид аманет.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не сметав дури и дека му е потребна поткрепа и дека токму од мене очекува таков вид подршка.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Што се однесува до мене јас вистински верував во она што се случи во моментот на поминувањето на спомнатата огнена топка!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ете, изгледа за тоа станува збор.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

На нашата гордост и немаше крај, кога од прва рака ја дознавме, ексклузивната вест, дека токму во Француска 7 е подготвен и реализиран планот за распад на Источниот Блок.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Професионалните дисциплини се успешни во развојот на јазичните практики на техниките кои сугерираат дека токму тие имаат пристап до „вистината“ за светот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Но кога сексуалните конотации на тоа стакло се разгледуваат во светлината на католичкото воспитување на Дишан, тешко е да се поверува дека токму таа фотографија - на која е прикажана познатата Санта Марија дела Салуте од десна страна, а од лева во далечината се гледа Ил Реденторе - е одбрана потполно случајно.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Потенцијално, разрушувачките ефекти на критичката енергија лесно се инвестираат во средиштето на инсталираниот систем.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На плакатот, хоризонталата прикладно е добиена со линијата на допирот на водата и небото, односно со хоризонтот на сцената.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

ПРАКТИКИ НА ЗНАЕЊЕТО

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Нам денеска ни е јасно, дека токму критичките процедури се оној метаконтролен регулатор, кој го перпетуира стариот систем, со тоа што му обезбедува непречен прилив на нова социјална енергија.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Жалната надменост на епската нарација му беше туѓа, и за разлика од неговите современици, не беше заинтересиран за конјуктурно заверижување во провинцијалната литературна провинција.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Со нескриени симпатии констатиравме, дека токму Данило Киш беше еден од оние исклучителни писатели кој локалната, југословенска книжевност, ја направи светска.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Со многу лежерен шарм, со кафе и неизбежната ракија, високолитражните Срби, на самиот почеток, чисто онака дипломатски, му ставија на знаење на Енценсбергер дека штотуку пристигнал во храмот на српската опозиција, во дисидентското светилиште.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Се веруваше дека третото среде од трите средиња го означува центарот на светот, односно центарот на вселената, и се говореше дека токму во таа одаја паѓа идеалното среде на целата вселена, точката во која се сечат сите светови Божји.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но запомнив дека токму под таа карпа тој цар на тоа силно, сјајно царство земно, поразил некој друг цар и потем заповедал на карпата да се вреже натпис што вечно ќе говори за неговата слава на овој свет.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Многумина претпоставуваа дека токму таа буква-девојка го означува почетокот на текстот, и дека од неа треба да се почне со дешифрирањето на записот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И му рече дека стравува дека токму таа одмазда, во вид на слабоумност виси како сечило над нашиот род, над царството наше и нашето општество, па затоа и логотетот сакаше да знае: што се крие зад тајниот запис.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

САЗДО: Го извлеков од под тркала - блед како смрт; мислев дека токму мртовец држам в раце.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

Според другата верзија, Попјорданов, бегајќи од бакалницата кон дома, забележал дека токму тогаш директорот на Банката влегувал во неа преку задниот влез.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Не одведоа и мојата мајка и сите мајки на сите деца останаа со празни скутови и прегратки и со секогаш вперен поглед на патот по кој не одведоа и постојано и без престан ќе мислат дека токму по тој пат ќе им се вратиме...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

„Сите на оружје – сѐ за победата“, гласеше една парола и многу пароли беа извикани во чест на најголемиот, најмудриот и на-нај син што се презиваше Захаријадис и дотогаш и малку подоцна никој не сакаше да сфати и да поверува дека токму тој беше најголемиот измамник!

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

И таткото на тие деца како да сфатил дека токму таа жена ќе може да се грижи за нив, да ги засака.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Таа беше одушевена по повод таа преселба.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ми рече дека токму треба да потпише уговор за изнајмување на еден стан во таа зграда. живееја во оној удобен хотел откако се дојдени во женева, речиси шест месеци порано, и брзаа да се преселат на некое место кое повеќе ќе личи на дом.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Борхес и Марија и се преселија во тој извонреден стан, но само три дена пред неговата смрт.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Прошетавме низ градот и тргнавме кон Колежот на жан Калвин, кадешто Борхес одел на училиште помеѓу 1914 и 1919-та, додека семејството му живеело во женева.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

И момчето, и јас знаеме дека токму тој е егзекуторот, оној што ќе ја задоволи правдата.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Јас сакав да му речам дека знам дека и во Париз веќе не ги лечат пациентите онака како што тој кажуваше, дека токму методите за кои децении пред тоа во Салптертијер ги вовел доктор Пинел сега тој самиот ги проповеда овде, ама сепак молчев и го слушав: “Кај нас ги лечиме пациентите низ разговор – со цел да дојдеме до тоа што ги измачува, разговараме со нив за она за што сакаат да зборуваат – тоа се, секако, будалаштини, ама на крајот од сите будалаштини ќе дојдат и до некои умни сознанија.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тоа ќе биде третата голема револуција во човековото поимање на светот и себеси, по онаа на Коперник и Дарвин: Коперник му покажа на човечкиот род дека не е центар на универзумот, Дарвин му покажа – дека не потекнува од Бог туку од мајмун, а јас – дека човекот не е она што мисли дека е.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Со моето откритие на несвесното, со објаснувањето дека токму оној дел од нас кој ни е скриен и непознат, ги одредува нашите мисли, чувства и постапки, јас сум на пат да го сменам светот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Не велам сите, но некои од нив ќе ја имаат среќата да се вратат во нормалноста.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

IX. Вистината е дека неговите го мразеа поради блискоста со оние што ги нарекуваа не-Евреи, заборавајќи дека токму оној Петар што подоцна се срамеше од сопствените постапки прв ги прифати нив во верата кон Бога во куќата на Корнелиј.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

А сега излезе дека токму тој, со својата наивност, со својата тврдоглава верба во довчерашните непријатели наместо во долгогодишните пријатели, го наруши внатрешниот мир во земјата.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Сега се сети дека токму за оваа последнава, навидум најлесна за читање, книга на Хесе се разви најголемата дискусија.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

И што е уште полошо, не му веруваа дека токму Бог му нареди да го напушти Ерусалим и по Негова волја, да замине далеку, меѓу нееврејските народи.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Еве, и сега му се чини дека токму поради нејзините искрени солзи, Петар ја имаше намразено Магдалена, иако како и сите беше учен да има само љубов за секого.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Или пак не сакаше да ја контролира, оти мислеше дека токму поради сеќавањата и чувствата кои ги носеа со себе никогаш не престана да пишува со истиот жар.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Му рекол на императорот дека токму на тоа место „навистина се чувствува некаква лага“ и дека понекогаш авторот прибегнува кон такво нешто само за да создаде „потребен ефект“ кој, пак, по природен пат не може да се постигне.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Тој го манифестира својот вкус и како способност за јавен интелектуален став со кој од еден социо-историски и културен контекст може да се проценува и оценува убавото и вредното во уметноста, нагласувајќи постојано дека „сомнежот и рационалноста секогаш треба да ги држиме будни зашто можеме лесно да бидеме заведени од вербата дека токму ние сме појавата која со својата творечка моќ може да му помогне на театарот да ги надмине кризните моменти“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Таа го истакнува Меѓународниот фестивал за современо драмско пишување „Корпус текст“ и додава дека токму тој отвора простор за организирање творечки работилници, јавни читања и дебати.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Ова е добра поука, треба сомнежот и рационалноста секогаш да ги држиме будни затоа што можеме лесно да бидеме заведени од вербата дека токму ние сме појавата која со својата творечка моќ ќе му помогне на театарот да ги надмине кризните моменти.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Беше свесен за барањето, но и дека токму тоа може да му овозможи статус на посебна, важна личност, всушност, да му одреди поинаква позиција од нашата.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

И дека токму затоа ми се одвратни обидите да бидам измамен.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Она што тука е важно да се забележи е дека токму она за кое најмногу се грижи - природата на врската меѓу она што го гледаме и нашиот лингвистички опис на таквото набљудување - е токму она за кое Витгенштајн вели дека не може јазички да се изрази.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

За сложениот однос меѓу внатрешното и надворешното (кој токму е клучен при разгледување на феноменот на еден / пост/модерен дом) ми се чини дека токму е прикладен терминот “инвагинација”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Се мачеше да најде начин да докрепи нешто, но дури сега беше сознаен дека токму вака ѝ било родено, сето ова со нив тројца во собичкава.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Вели: „Трагата на ѓаволот не му ја гледаш и пак по неа одиш“ , велеше Лазор Ночески и тогаш се сетив дека кај нас е центарот на светот и дека токму над нас седи господ и оттука управува со сѐ што е на земјата, а тоа го дознав уште на одење во Америка, оти колку повеќе се оддалечував од селото, толку повеќе се оддалечував од центарот на светот, дека секој чекор ме носи подалеку од господа, понакрај од земјата: кон работ нејзин, кон нејзината провалија и си мислев дека ако појдам уште потаму, ќе паднам и ќе паѓам,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Беше свесна дека токму на овој ефект беше паднал и некој друг пред него .

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Знаеше дека токму во тој автобус се наоѓа нејзината внука.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ноќе не можев да ја продолжам потрагата, се плашев од допирот на студените сенки, се плашев, а знаев дека токму таму се криеш.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Четворицата играчи ги симболизираат страните на светот, годишните времиња, магичниот квадрат, а играта е древна, прастара индиска игра, се влечат исти потези, се избегнуваат замките на семиотиката, семантиката, така дише граматиката на чутуранга, а бидејќи секоја игра има свои правила, ред, победници и поразени, болно е сознанието дека токму ние, најблиски по крв и месо, сме тоа: победници и поразени.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Згора на сè, редовните задевања за пари во саботите навечер, почнаа да ја исцрпуваат од мерата надвор.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тоа е нејзиниот прв потег: гледам во нејзината мила насмевка, во задоволството на иронијата, во играта, во фигурите што се вистински слонови и други животинки, мајмуни, војници, коњи.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Знаеше дека токму од тоа го доби срцебиењето.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Вратата се отвора и девојчето пред себе ги гледа кочијата и коњите толку чисти, со толку заслепувачка белина што станува јасно дека токму сега дошле на светот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Или, пак, некој ќе ми каже дека токму во тој дел од денот помислил на мене.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Се чини дека токму тоа се случува во современа Турција каде што доминантната идеологија на кемализмот паѓа во немилост и каде што новите и конкурентни колективни истории бучно бараат да го исполнат нејзиното место.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Според неговата длабока, интуитивна логика, со која најчесто се спротивставуваше речиси на наследената инерција на фаталноста, настојуваше да открие некаква трајната закономерност, крај силните барабани на дијалектичката патетика на новите времиња, дека токму при падовите на империите, се отвора пандорината кутија на со векови потиснувани страсти, на идеалите на поданиците на Империите, на многубројните народи кои биле потчинети на една власт на чие чело бил императорот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Не смогнав сили да му речам дека токму јас многу научив и ми остана уште многу да научам од прекалените туниски дипломати ***

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

На моето дете, она со сипаници. навистина ли пред ова ти се стори дека токму тоа плачело над мене?“

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Секогаш тоа пред себеси го оправдувавме во името на професијата, но сè повеќе ни стануваше јасно дека токму тоа нè оддалечи од професијата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Тоа нè оддалечи и од самите себе.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Беше јасно дека во тие мигови не можев да се повинувам на дисциплината што ја исполнуваше Ема со својата наивна и едноставна игра со која ме заведуваше, но, кога ѝ ги ставив дланките на раменици и силно ја повлеков кон себе, кога помислив дека целото тело ѝ е наврено на мене, или дека целиот сум во неа, почувствував дека токму тогаш таа ја сфати смислата на играта и, конечно, го направи тоа што ѝ личеше на жена која вистински го сака токму тоа: се сврте кон мене, ме гушна, ми ги апеше усните, првин горната, па долната, повремено навлажнувајќи ги со врвот на јазикот, а потоа силно ме загриза на вратот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Госпоѓа Мариела знаеше дека упорноста не може да има ефект кај полицајката, дека токму упорноста кај неа го зголемува степенот на недоверливост, па затоа се обиде да ѝ ја предочи занимливата страна на приказната: дека монахињата делувала особено инспиративно за сликарот и дека резултатот бил видлив во креативната содржина на сликите.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ти и самиот предвидуваше дека токму тоа ќе го пишува. Сето тоа е глупост.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сега му стана јасно, дека токму поради тој друг инцидент реши денес ненадејно да дојде дома и да го почне дневникот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Имаше чувство како О'Брајан да му е заштитник, дека болката е нешто што доаѓа однадвор, од некој друг извор и дека токму О'Брајан ќе го спаси од неа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Мислам дека токму ова треба да се нарече интерактивно, бидејќи целиот процес на она што потоа се случува зависи од она што си го поставил на почетокот. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 139

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Се плашам дека токму оваа соба пак ќе го привлече.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И поддршката за владејачката структура се бараше и, особено во раните периоди, се добиваше не врз основа на реално- сработеното, туку врз основа на ветувањето дека токму таквата политика во неодредената иднина ќе доведе до потекување на мед и млеко.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Марија, сфаќајќи дека токму тука ќе биде оневозможена докрај да ја доведе својата замисла, го оттурна изненадениот службеник и истрча на терминалот, не испуштајќи го детето од раце.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Оттаму го изведуваше заклучокот дека токму каде што се нарушува оваа рамнотежа, се раѓаат границите.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Но, со текот на времето, по заминувањето на Мајка, се чинеше дека токму тука беше задржана нејзината душа.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Радува фактот што веќе преку првите одгласи за ова дело, многумина негови оценувачи и на устен и на писмен начин му го соопштиле својот позитивен прием на ЕРВЕХЕ, предочувајќи му на авторот дека токму со ова дело го разгласил својот врвен дострел во прозната белетристика. Дека е тоа така, повелете – слушнете нѐ...! ***

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ако од неа се бара нешто да не направи, таа чувствува дека токму тоа мора да го направи!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Таквите пореметувања почесто штетат...“

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Но како да се објасни чудната коинциденција дека токму тие звуци биле снимени на вашата плоча освен ако...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Ж: Свесно некој не ги снимил... Точно таму лежи зајакот.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Поради некои според мене сѐ уште нерасветлени околности Вртанов беше оценил дека токму во мојата личност може да се види идниот шеф на одделението па затоа настојуваше навреме да се здобие со толку посакуваниот статус на доверлив соработник.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Гледај, те молам“, му се насмеа в лице, „ако си ти личноста која од толкавата зацапаност може и да се разболи, и ако цениш дека токму јас сум спасителката што може да те исцели, речи го тоа директно, а не во трето лице!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Сепак дојде! - со прекор во гласот ја изрази Величковски својата зачуденост, но истовремено беше и насмеан, и во таа насмевка беше содржано и објаснувањето дека токму мене ме очекувал.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Мисионерката и не претпоставуваше дека куќарката во која престојуваа е оддалечена само половина километар од најблиската воденица, и дека токму во таа воденица, три умешни селанки ги расукуваат корите за пити и ги готват сите оние јадења за кои таа имаше многу високо мислење.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Верувам дека токму поради тој превез од познатото лице наскоро ќе ми се насмевнува непознат туѓинец).

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Затоа и си претпоставувам дека токму овие ознаки биле сериозна пречка за љубопитните поединци при донесувањето на одлуката да се спуштат во амбисот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Точно, секидневноста е бремето што Поетот го носи против своја волја, но притоа не треба да се заборави дека токму со неа, со секидневноста раководат безброј безначајни поединости .

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Заборавиле копуците дека кога ќе решат да пронајдат во себе доволно сили да пресудат, без да се обидат да ѝ се приближат на вистината, дека токму тогаш ќе се разбудат другине, кои ја претпочитаат умноста и кои се спремни да ја прифатат разликата помеѓу жртвата и насилникот?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Седната на една импровизирана клупа на плажата, широка штица прикована за два трупца, Надица ме потсети дека токму во нејзината париска гарсониера го слушнав гласот на Киш.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Дали можеби таа, во својот, за мене долг и непознат живот, доживеа неубаво искуство со маж, кој поради друга жена ја оставил без збор?

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Претполагам дека токму во тоа е неволјата - во ниту еден поглед не бевме ништо друго освен она што сме, не се ни обидувавме тоа да го сториме, додека поголемиот дел од светот се напрегаше да биде нешто друго, понекогаш и нешто сосема друго.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Можеби и затоа зашто кога ќе ги затворам очите и ќе помислам на Дуда, ја гледам седната на масата загледана во проѕирното перде зад кое веќе остарениот белогардеец Пјотр Дроздов ја подготвуваше скарата.