зашто (сврз.) - секогаш (прил.)

Но, Париз е Париз и „Ох, Калкута!“ може да се прикажува на вратите на „Пигал“, може и да собере секогаш многу луѓе во театарот, зашто секогаш во Париз има љубопитни, кои секој ден во него доаѓаат првпат. Но, „Ох, Калкута!“ да ја заборавиме...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А куклата не можеше да спие, зашто секогаш имаше огворени очи, па го долепи своето устиче до увото на Снежана и почна тивко, шегнешкум да ѝ раскажува за чудното, полноќно патување.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Големите стари дрвја круши, раѓаа огромни плодови, сочни и благи круши, па цело село доаѓаше тука да се насладува, зашто секогаш се истураа со род а дрвјата беа многубројни- имаше доволно за сите и паѓаа насекаде поземји.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој постојано посакуваше на Едо да му го даде своето презиме Пашалески, но му стануваше незгодно зашто секогаш при тоа се присетуваше дека Дракче, за кого тој знаеше дека му е вистинскиот татко, беше мачен човек, болен од офтика и кутриот толку мачно загинал па така, за да не ја мати водата кога ѝ треба разбистрување, Едо остана да си биде Бранов.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нема да можеш да општиш со младата по дома, туку само во кола на некој запуштен паркинг зашто секогаш едно ќе биде со температура, па ќе биде дома, или сите ќе бидат здрави, ама барем две ќе бидат тажни дека им фали оној другиот родител што не е дел од ова, закрпеново семејство.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И биди среќен ако има место на троседот што се пушта зашто секогаш има и полошо: на пример, отоман во кујна покрај шпоретот на кој цела ноќ се крчка на тивко сарма од кисел купус во тенџере за ајвар, дека сте едно семејство, ама имате деца како од две, нели!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ја зедов, зашто секогаш кога нема да ја понесам со себе, имам чувство дека сум си ја ускратила можноста.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Немаше обичај да ги објаснува своите прашања како Марко Марикин и не ги сакаше прикаските од стари времиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му реков дека навистина бев зад ридот, тој не можел да не го види тоа зашто секогаш очите му гледаа на сите страни, но дека не знам за кого ме прашува, дека не знам кој е тој зад ридот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Па сепак не ги беше напуштил до крај, зашто секогаш кога остануваше обесхрабрен од потрагата по сиџилите, се препушташе на записите за јагулите...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Сто и педесет рубли за шинел! – извика кутриот Акакиј Акакиевич, можеби за првпат откако се родил, зашто секогаш се одликуваше со тивкост на гласот. - Да, рече Петрович, и тоа зависи каков шинел.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мајка го мислеше обратното зашто секогаш веруваше во враќањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)