ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Со оваа официјално издадена потврда, оштетениот работник повторно се обраќа до финансискиот сектор на фирмата и бара исплата на платите по мирен пат, за да не оди работата на суд.

Една недела подоцна, кон крајот на мај 2009, раководителот на сметководство – преку телефонски повик – го 175 известува Х. Џ. дека Потврдата бр. 83496 за неисплатените плати не е готова.

Силно го потресе судбината на козата која зборува и бара од својот господар да ја пушти да оди в планина, на слобода.

Тој ѝ здодеваше на рајата и бараше млади девојки да му се праќаат во шаторот.

Ова воопшто не е само реторичко прашање, бидејќи, како што имплицира претходната дискусија, доколку следењето на правилата не треба да се смета за когнитивно достигнување, тогаш воопшто не може да се смета за следење на правила.

Тоа, тогаш, не би било следење на едно правило, кое, врз основа на тоа што е нешто регулативно, ги опишува ограничувањата и бара извесен образец на усогласување со нив, така што и ограничувањата и образецот треба да бидат сфатени како такви од страна на оној кој го следи правилото, со цел правилото да функционира како правило.

Анѓа докажува дека е неспособна за работа и бара само едно: да добие пензиичка, зашто смета дека токму сега дошол моментот за тоа.

Слабинава боцкаво ме сечеше и бараше починка и длабоко воздвнување.

Оттаму почнаа да ја наслушуваат надежта.

Од мене друг нема да признавате од денеска натаму — ги повторуваше Толе во секое село овие зборови и бараше да го почитуваат и се однесуваат спрема него како спрема вистински владетел.

Намуртени, озлојадени, загрижени, тие брзаа да се доберат до некоја колиба или трло каде што ги оставаа кременачките, косите или крклизите и бараа некој обичен, предмет — јарем, палечник, плаз, некој сноп 'ржаница да кренат на рамо и со него да си влезат в село, незабележани, оти знаеја што ги чека дома сите оние што беа им се придружиле на комитите.

Кокошки, јагниња, прасиња, алви за ручек и вечера, зоб за коњот, сѐ се носеше по конаците каде Толе кондисуваше в село, секогаш: тој, Мише Ќосото и белиот коњ во една куќа, а другите седум другари во друга.

94 Непосредно по спуштањето и запознавањето со ситуацијата во Македонија, британските воени мисии во своите извештаи до СОЕ во Каиро нагласувале дека единиците на НОВ и ПО на Македонија се носители на вооружената борба, но посебно потенцирале дека ним им недостасува оружје и дека две третини од борците биле недобро облечени и барале СОЕ да почне со доставување на оружје, муниција, облека, лекови и сл.

Во својот извештај до Каиро Едмондс не можел да одгатне „каква политичка игра“ претставува именувањето на „Дејановите партизани“ како „за Срби, а не Македонци“, и бара објаснување од повисоките инстанци.

И по ... дваесет години пак заедно - риеја и бараа поминок под ова далечно, непознато бездушно небо...

Згора на тоа, Предо замислено го џвакаше секој (не само првиот) залак, испитувајќи со јазикот што каснал и барајќи одговор во погледот на Живко.

Немајќи каде, се упатува кон полициската станица и бара прием право кај командирот.

Велам: цели потомства скриени во каменот уште копаат и бараат нешто што не го најдоа во животот.

Ѕидниот часовник – Предел во кој да ги распознаеш сите божји состојки од кои растат децата и цветовите; Поштарот кој среде летен дожд тропа на вратата и го довикува твоето име; ветровите што го менуваат правецот на корабите; воин од кој е останата само бројка врежана на неговиот череп; иницијали на ѕверови престорени во болки и во гранчиња; калуѓери што се движат по работ на морето и бараат пусти земји за молитви и мир; Елена на топлата постела на првата вечер; потомства што ќе ги остават своите ребра покрај ребрата на своите татковци; записот оставен врз плочата над нас.

А во прашните и маларични делници, тие понекогаш престануваа да бидат луѓе, ја губеа својата душевност и бараа заборав во туѓите мали несреќи.

Жолтото јазиче на пламенот се извиваше и бараше излез од стаклото на зачадената ламба.

Подгледнуваше само на часовникот и бараше да побрзаме; рече дека треба да бидеме кај мостот и тунелот пред седум и триесет, затоа што тогаш минува експресот.

Се пареа како животни; таа стенкаше и бараше да се зарие во неа до коска; токму така, до коска; Фисот стенкаше, мрдаше со голиот газ, а Луција бараше уште; во еден момент, таа ме погледна и рече: „Фис, некој нѐ гледа“.

Пчелата на доблеста го одбира цветот, таа не слетува на секој цвет: го распознава по мирисот и бара доблест само од разумен човек, затоа што таму ја има, кај разумните луѓе.

Тој на бугарската влада ѝ ја пренел цврстата решеност на царската влада, како и на Виена, да не дозволат никакви промени во овој дел на Балканот и барал од претставниците на македонската емиграција во Бугарија и од тие на МРО (д-р Татарчев Христо Матев) со кои се сретнал да водат сметка за тој факт и да не предизвикуваат нереди во Македонија.

Вртиме кружно и бараме место за паркирање. Паркинзите полни и тротоарите зафатени.

Се враќаме и бараме место да седнеме за да напочинеме и да ги средиме впечатоците. Залудно.

Изгледаше како некои невидливи огромни чудовишта да се настрвиле на нас, ја поткреваат земјата и бараат уште жртви.

Но поголемиот број Македонци остануваа во Србија и бараа пат како ќе се може да се работи во полза на Македонија без да се влегува во отворен конфликт со Србите.

Таа задача е многу тешка и бара големи заеднички усилби.

Додека жените на Запад имаа негативни политички права и бараа позитивни социјални права, жените на Исток имаа нешто како социјални права, но им недостасуваа политички права и негативни права.

Се претставувало како божји пратеник и барало сѐ живо, и старо и младо, да паѓа пред него на коленици.

- Пред многу години, пред вие, парталковци, да бидете родени, можеби и пред вашите татковци или дедовци, живеело на земјава човече со тртка на носот.

Е, откако сето ова ќе се случи, се обраќаат кон оние што треба да бидат регистратори на нивната творечка присутност и бараат од нив сериозно да ја сфатат приказната затоа што таа е плод на потребата да стрелаат во месо и да го кажат она што не може да се премолчи.

Возбудени, скоро уплашени, се шуткаа и бараа место да се нурнат во мракот под скалите, зафрлените ќошиња, и таму да се ослободат од кошмарот што го гонеше.

Тромо се влечкаат затворениците - излегуваат и влегуваат, и бараат шегаџии и веселници во другите кауши, да ја убијат здодевноста и тоа неподносливо вгледување во себе.

Со изградувањето на куќата, се стесни патот и низ него не можеше да се помине со кола; луѓето ги запираа колите пред неговата куќа и оттука понатаму товарот мораа да го префрлуваат на добици или на раце; тоа им дојде до нос на луѓето и бараа сокакот да го рашират, односно Бандо да си ја потсобере куќата, да ја зделне до некаде.

ги гледаше Висар на широкиот пат крај езерото испоседнати Ѓупците со разни бакарни садови што ги поправаа, калаисуваа и продаваа, ги гледаше како одат по куќите и бараат нешто за јадење, тропаат по вратите, а луѓето им викаа: „Сиктер, никогаш вас човек не може да ве нахрани; и кога Ѓуптинот го поставиле за цар, тој прашал: А што ќе правам за леб...“

Таа му го фрлаше тенџерето и бараше кибрит да ја запали куќата.

И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.

лебот во водата и ќе го вртиме со устата за да можеш да го поттурниш со јазикот и одиме така - клан, клун, клан, клун, и душата си ја стегаме во носот, тука ти се дели од телото, тука ти се враќа назад, оти лепчето ти тежи ко плитар во мевот, а водата шмркни ја и измочај ја, во едно ќоше, наалкавме една цепнатинка во ќошето и - тука за да не смрди многу во вагонот, ама пак остануваше по нешто за да смрди, да те штипе за ноздринки и за очи и така преткаме ко глувци во сламата, се чешаме од болвите, ебати печалбата наша, ми жеже, вели Стеван Докуз, овдека вака, под гушата, и бара вода, ја тркала кофата, клоца низ вагонот, па ќе го удри некого, а ние ќе го фатиме Стевана в гуша, ќе се давиме, ќе го седнуваме,

Болните само подзинуваат и бараат воздух со устите, подлипнуваат.

Војводата го испитува, а тој молчи и бара помош со очите.

Буен и со немирна природа тој никого не трпеше и бараше правда.

Ја отворам и барам меѓу моите инструменти; младичот, сепак, ја подава раката, посегајќи кон мене за да ме потсети на моето ветување; ја дофаќам пинцетата, ја посматрам на светлината од свеќата и повторно ја враќам на нејзиното место.

„Веднаш ќе се вратам назад“, помислувам, небаре коњите ме повикуваат да тргнеме, но сепак ѝ дозволувам на сестрата, која мисли дека сум зашеметен од топлината, да ми ја слече бундата.

Кога има некој со повисоки квалитети од нив, тие се фрустрираат и бараат начин да ги тргнат од својот видик, нарушувачите на авторитетот.

Посакуваме да комуницираме вербално и бараме најдобар можен начин за да го сториме тоа.

Кршев камени грамади и барав дијаманти.

И еве неколку денови доаѓа таа на прозорецот, се прпелка, лази по стаклото, зуи и бара пат да дојде до цвеќето.

Нивната свршеница стануваше ноќе и бараше во нечисти чинии нешто за јадење, потоа, сета крцкава и испотена, се обидуваше да се намести крај Отец Симеон.

Раката на Томаица се тргна од раката на Петар. Тој се сврте, ја погледна, а таа веќе ја имаше отворено чантичката, и бараше нешто во неа.

И секој од нив носи што му душа сака и бара помош од свети Димитрија.

Токо, тоа се стори шо се стори, гледај ми си и Доцо дечињата и барај ми си капа според ќелавата глава, та не гледај оти векот носиле фесови со пискули или дури и паларии. Тие глави се други глави.

Наближува Божиќ, а јас кружам по ел-ејските продавници и барам подарок за синот на другар ми Родољуб.

Сончевите зраци се пробиваа низ високите дрвја правејќи светли завеси од утринските испарувања на влажната земја, ширејќи мирис на печурки и папрат; разнобојните лисја на дрвјата се преливаа на светлината добивајќи прекрасна патина, претсмртна боја; клукајдрвците удираа по дрвјата и огласуваа немир; немир владееше и во кучињата: напињаа на ремениците со кои ги водеа манастирските слуги, душкаа по земјата и бараа да се ослободат, да оптрчуваат; повремено ќе заквичеа но слугите ги смируваа жулкајќи ги по главите, или удирајќи ги по муцките.

Нејзиното лице отсекогаш потсетуваше на огледало по кое шетаат дилемите на осознаеното и на она што сѐ уште е осенчено со тајновитост и бара итно разрешување.

Молчеше смешкајќи се и бараше сили во себе да најде начин да рече дека само тоа не бидува.

Велиш: „Одам по рабовите“ - нели од рабови составуваш целина однапред осудена на распад - Ѓаволот на уништувањето бдее над совршенството држејќи долги остри ножички меѓу прстите, па слатко, со апетит сецка, дроби, кастри перверзно смеејќи се оти знае - оние кои се изрежани на ситно без престан крварат и бараат серум во умешноста да откриваат светови што не можат да ги задржат само за себе па ги исплазуваат како јазик или, бараат пат под нозе или, си го менуваат идентитетот бегалици засекогаш или, се претопоуваат во коктелите на натурализацијата асимилацијата од оваа страна на границите од онаа страна на границите а тие, проклети, се менуваат до бесвест додека ние паѓаме во вртоглава инфлација се занимаваме самите со себеси онанично, параноично безочно !  Суво злато, делба  Сѐ друго е минато - Македонија што ја нема - Македонија, мрачен предмет на желба зар и тоа е Македонија бездомничка Македонија суво злато Македонија подземен свет глобок сон тајна историја темно време.  Алчна, одиш во пресрет на судбината и го бираш поголемото од двете...  Земја си, одбрана да ја усовршува поетиката на делбата.  Да експлодира.

Се утарам и барам од кај ми иде гласот.

Го криви лицето од лутина и бара помош од некаде, којзнае од каде.

Се вртам и барам од некаде помош.

Раскажувам и барам: коска в коски, збор во зборот.

Некои феномени, како оние кај фотоелектричниот ефект или спектроскопијата не можат да се објаснат во термини на микрофизиката и бараат редефиниција на физичките теории.

Ти си моја платена опозиција. Истоврмено ме осудуваш на смрт и бараш помилување од мене.

Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!

Единствено тоа му дамареше и бараше пат до свеста: зашто самиот ритам е помоќен од неа и ја затапува.

„Смешна работа“, рече Марко. „Мехмед-паша свикал меџлис и бараат сега да се турчам, Калијо“.

Од тој ден, секогаш кога се возиме некаде, Весна постојано гледа низ прозорецот на автомобилот и бара убаво место, со убава вода каде ќе изградиме чешма за жедните.