и (сврз.) - слава (имн.)

Ајде аирлиа, нека се живи, вековити, да се ќердосаат, некој к'смет господ да му даде“, и си продолжи да си ги брбори другите молитви, па дојде и до: „Исаије ликуј, Свјати мученици и Слава тебе Христе боже апостолом похвала".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Сите споменици во Рим, како колонадите, Колосеумот, се однесуваат на смртта и славата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И набрзо ни стигна писмо дека тате загина за величината и славата на мајка Грција...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Разнесените парчиња од институциите им паѓаат врз главите на луѓето, дождови од камења и арматури врнат врз нив, а тие се веселат а уште погласно извикуваат во мојата чест и слава.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И го гледам како таму во понизна положба лежи, се врти кон мене барајќи сожалување, а мене и ми е жал за него, ама и се плашам од овие луѓето што на цел глас викаат во мојата чест и слава.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Десет години ти ја носевме тежината, месата и коските, се извиткавме, се подгрбавевме од таа тежина, десет години ти ги носевме радостите и тагите, лудиот и порочниот живот, ти го носевме доброто и лошото, личното и грдото, треперевме на студови и дождови, одевме на свадби и погреби, на промоции и слави, а сега, во туѓа земја, во туѓ град да си ја докрајчиме живејачката, фрлени грдо, безмилосно, жално, срамно и позорно...
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ќе копам додека да се завири вирче, мало огледало, и додека да се видам себе си во него, победите и славите, и сета добродетел моја. Да, мојата добродетел!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се враќа мачното и, во исто време, херојско копање, борбата со длабокото и темното долу и во себе, победата и славата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Туку големиот господар Абдул Меџид, да му е големо името и славата вечна, даде право и на мухамедани и на други да имаат имот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Франциско одеше гол и бос, парталав, гладен и жеден, во крв облеан, и од никого ништо не бараше: ни дреи, ни леб, ни вода, а уште помалку го мачеше суета и потребата од признание и слава.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Исправен под небесниот волумен, како сваперен, сенка на некој мртов, на дамна мртвиот Никола Поцо, наслушнував да ги насетам промените во почвата долу и да видам дали се тоа победи и слава, или нешто што е подобро и да не се знае.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бараше од мене арамија да бидам, разбојник, крадец, затоа што се плашеше дека Филозофот е викнат кај нас за да го растолкува записот од одајата, и не сакаше ливчињата на таткото негов, од чија плот и семе беше роден, во туѓи раце да паднат и слава на друг да му донесат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Крај на ноќната книга, и Богу фала и слава!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А потем оние луѓе ги собраа во ковчеже, го запечатија ковчежето и со голема чест и слава ги принесовме во храмот, во градот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мислиш дека светот го вртат парите и славата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Едновремено се слушаше песната Килао ное, што Шабтај ја разбираше како да се пее на ладино: „Нему – велеше песната – нему му припаѓа честа и славата“.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Бунтот е тука народен – „дигнат за живот слободен“, копнеж на млади контета за власт и слава проклета.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Посакав на непријателот мој, порака да пратам за моќ и слава, за награда вредна што за труд се дава, не со превртливост и измама тешка, посакав нова шанса, ново лето, нов миг на мир, тој човек повторно да стане оној што бил, од злоба излечен, повторно човек, за довек.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Луѓето брзо и лесно би ја откриле лагата, и славата на Чанга уште повеќе би се зголемила, а социјализмот и партијата би претрпеле големи штети.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И Мајкината набожност, што ја изразуваше низ почитта кон светите книги на трите монотеистички религии, кон храмовите и славите на сите три вери, каде било и во кои било времиња на Балканот, прераснуваше во свое­видна хуманост што можеше да се смета и како вистина и како религија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)