и (сврз.) - златен (прид.)

Последна воздишка на ѓупското лето. Топло и златно е планинското пладне.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По малку отсутно, О'Брајан се пипна по два од своите џебови и потоа извади еден мал бележник со корици од кожа и златно пенкало на мастило.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во врска со парите, Камилски забележа и неколку турцизми што означувале разни предмети во кои се носеле и се чувале парите, како на пример: ќесе, вид паричник (од турски kese); ќемер, намерно сошиен појас со прегради кој се носел и директно на телото, под облеката (од персиски kemer); арч, арџ, трошок (од арапски har).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски за општата листа на (без)опасните османски заемки се задржа и на парите кои се употребувале во времето на османското владеење како разни бакарни, сребрени и златни монети: алтан, златна пара (од турски altin); меџидија, сребрена (бела) и златна (жолта) монета од времето на султан Абдул-Меџид, во втората половина на XIX век (од турски mecidiye); метелик, бакарни пари со различна вредност (од грчки mеtеlik) мангар, мангарче, една од најстарите турски пари со вредност помала од акча (од арапски mangir).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со две пчелички на рацете, три срца како ордени и златен медал во категорија „вредна како мравка“, а со црниот појас за борбеност - не можам ни да се обесам, како со даровно ортомче.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
За време на социјализмот и Златен Тито, да имаш пријател во маалското продавниче беше исто како денес Бранко Црвенковски да ти е втор братучед.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
И мравките насетуваа дека ќе се случи - први почнаа птиците, пауните, папагалите и златните фазани, потоа се јавија волците и лавовите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мајското сонце се расплинува врз светлото кадифе на масата, вивти во букетот од трендафили ја оживува на ѕидот сликата на човекот со мундир и златни еполети.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Нивниот кираџија, руски емигрант и продавач на мали гипсени фигури премачкани со црвена и златна боја, познат под името Генералстап, победнички се удираше со големата тупаница по разграштените влакнести гради и во бас со смешен јазик говореше: - Вода, вода! Мачки, мачки!
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога ги симнаа од бесилката, аџиите најдоа на нивните глави една мала штичка на која пишуваше: Умираме за светата вера православна и златната слобода.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не можеш да се определиш кои се најубави - црвените или светкавите - сребрени и златни.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И ги броеше по пет во купчиња. И ги редеше различни по боја и големина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога бев малечок баба ми даваше да ги нижам на синџирче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Помеѓу стоката имало и златни предмети?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И како дете што со млекото на мајката Го вселува во себе и законот на чемерот и болот Така во коренот некои жива маѓија го оплодува летото: Црни и златни рани ископани во глава на ангел Од праискони кружат крај тие сончеви реки А сонце нема и лека нема: Се крши стеблото И паѓа сенката Скитникот сам што си ја фрла за да почине во неа.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Кога роси и дете кога си игра на улицата И мајка од некаде кога довикува И златна јаболка во дворот кога се ниша Излезете на молитва За вечен да биде таа слика Зашто по многу време ќе застанеш под прозорец И гледаш: Веќе е есен и детето во тебе го нема И пред тебе и сушата и лисјето венат и ниту роси и којзнае каде е Магдалена...
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
И ќе ги навлече своите момчешки зглобови, раце, прсти, во златните крилја и златниот восок.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И ќе замавтаа со раката со оние стаклени и златни нараквици што го покажуваа времето, или покажуваат кои се тие, или едноставно проблеснуваат како пајаковите очи спроти сонце.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)