иако (сврз.) - има (гл.)

Тогаш тој се обраќа до Трудовата инспекција, иако имаше одредени сознанија за корупција кај овој државен орган – а исходот „логично“ беше негативен!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Иако има пракса да се договори со адвокатот за трошоци во висина од 10% од досудената и наплатена оштета, поради сигурноста во својот случај, тој се договара за трошоци според Адвокатската тарифа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На пример, кога кај Авдиќ се влошува здравствената состојба со појава на „Discus hernia“ (болест во долниот дел на телото, попозната како крстоболка), нему – свесно, злонамерно и 104 тенденциозно – му е доделено ново понижувачко работно место за товарење и растоварање, сè со цел врз него да се изврши психичка и физичка тортура.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова Авдиќ е принуден да потпише за „доброволно“ прогласување за технолошки вишок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, и тука работодавачот потфрли при почитувањето на работничките права па, освен неисплатените придонеси во ФПИОМ, не му исплати ниту испратнина, за што Авдиќ повторно тужеше и иако има добиено судска извршна пресуда, таа сѐ уште не е испочитувана и сумата не му е исплатена.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
128 Поучен од позитивните искуства и примери на дел од неговите колеги, Б. Н. ангажира адвокат од Штип (В. Парчеклиев) кој ја изготвува тужбата и целосно го застапува пред судот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Окото: иако има голема дарба да продира дури и во невидливите работи, може да биде и мрзливо или незаинтересирано а пак намерно да подзамижува, некаква своја лукавост тогаш сака да покаже, доколку се работи за нашата себичност.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Едноставно, не знаев што е егејка. Не го поврзав тоа со Егејско Море, иако имав петка и по историја и по географија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Немаше деца иако имаше тело кое, помислуваше Јаков секогаш кога ќе ја видеше подготвена за љубов, дури и под долгата бела ноќница што сега ја носи, повикуваше на бескрајни оплодувања.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сѐ е таинствено, иако имаше многу посетители.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, иако имаше многу гости, услужливиот грчки угоститетл не го испушташе моментот, токму кога има најмногу гости, да биде најуслужлив и љубезно да ги дочекува сите свои гости.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
До неа, клекнати, иако има столови, двајца мажи со фесови почтително следат што им зборува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се шегувам, иако има нешто, чувствувам, матно и подземно во сево изречено.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сам се прашуваше, сам си одговараше, отшто немаше поачик од него за такви прашања иако имаше цела сурија кои се разбираат во зелки.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
ЉУБИ, ЉУБИ КОГА СИ ВО ЉУБЉАНА љуби, љуби кога си во љубљана трипати љуби еднаш број кога си на тромостовје љуби на куб, љуби трипати на куб љуби, љуби шестпати по шест љуби колку што можеш да испиеш кригли пресно лашко во гостилницата шестица на улицата која до вчера се викаше титова замижи машки и љуби, љуби кога се качуваш со лифтот на врвот на неботичникот во центарот на градот којшто мижи кога љуби и кога ќе отвори очи цел живот ќе игра мижитатара љуби, љуби кога си во љубљана запни како кога се дава вештачко дишење уста на уста и ич не бери гајле што те сметаат за заостанат во развојот љуби, љуби кога си во љубљана и кога бараш ново скришно место за љубов иако има многу корпи за отпадоци ти сепак фрлај ги зрнцата од љубење по улиците за да знаеш по кој пат да се вратиш љуби, љуби кога си во љубљана овде никому не му е особено важно каква боја мирис и вкус има љубењето а не е во план и изградба на музеј на модерното љубење во кој ќе гори заборавено а ѓоа вечно оганче што ќе го подгрева здивот на засипнатите славеи а штом ќе нема музеј ќе нема ни модерни гатачки пред портите на музејот кои низ дланка ќе ви буричкаат низ иднината на љубењето како надминато минато љуби, љуби кога си во љубљана и ако цапнеш во некоја дупка на млечниот пат по кој се пентраш до емона речи си пу-пу машала ќе си најдеш ново љубење а на врвот на ридот секако ќе ги најдеш прешерн и неговата јулија како сркаат врел планински чај и на љубопитните им шиткаат бројаници од бакнежи и од мигови колку мигови трижпати повеќе бакнежи сите да ти велат ти да не веруваш ама така се рекло и нека биде така како што се рекло дека лично прешерн излеан во бронза крај тромостовјето севезден им врти грб на старите и штрби баби тадури и и’ го плазел јазикот на тишината како оној разбушавениот ајнштајн кој си го изгорел јазикот баш во хирошима и нагасаки којзнае дали тоа го рекол баш ајнштајн ама љубел не љубел времето си врви љуби, љуби кога си во љубљана љуби без наситка остај си малку време да се сликаш пред магистратот со лидија димковска и алеш мустар кои рака под рака влегуваат во мирисот на секое цвете и растат, растат миризливо љуби, љуби кога си во љубљана и да папсаш утре пак ќе ти се љуби љуби, љуби кога си во љубљана и имај на ум дека никој не знае што носи утрешниот ден и дали баш ќе биде нов ден ново љубење љуби, љуби кога си во љубљана и не заборавај дека си на запад, во европа каде што денешната работа никогаш не се остава за утре.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Иако имаше многу работа, отиде во продавница, пронајде некаква механичка направа која овозможува побрзо испишување на буквите, успешно ја употреби, направи сѐ друго што беше потребно за таа работа, а покрај тоа ми го врати и моето лично достоинство.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа што неговите дела се убави е само еден од неговите видови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Џаспер ја презема таа обврска.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Немаше желба да прави некое поинтересно јадење, иако имаше од што, па се задоволи само со парче сирење и со потпечено лепче.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Фрустрацијата делумно може да се одвива и за време на подготовката иако има поакутен тек.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дошол брзиот воз од Прилеп за Битола а Јован Акиноски и неговата придружничка, иако имале извадено карти за Прилеп, на него се качиле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа се случило толку брзо и толку неочекувано, што тројцата железничари не стигнале дури ни да им викнат дека во погрешен воз се качуваат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Полјанките беа причина што ние најчесто ваму доаѓавме по дрва, иако имавме гора што ни беше и поблиску.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тогаш како балон нежно го враќа во постелата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Се плаши да отвори прозор за да Фјодор случајно не одлета над стреите Келнски и да не се насука на врвот на Келнската катедрала каде што живее малиот но недопирлив бог на рационалноста и мајсторството, кој е многу кавжлив и терсене иако има долга бела брада како Дедо Мраз.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Најпосле, таа создаде геј-заедници ослободени од надзорот на стрејт-светот, каде што можеше да дојде до нови видови колективно промислување, кревање свест, културна полетност и себеустројување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-гетата, со други зборови, побудија нови облици на живеење. ‌Луѓето што ги воспоставија тие гета не беа, главно, народ од средната класа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, во основа, бидејќи културата е повеќе од само маса на поединци, таквите статистички карти, иако имаат многубројни импликации, сепак, може да не ги идентификуваат главните културни црти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Енклавите Кастро, Фолсом и Полк Стрит во Сан Франциско не беа населени со типови што чекале да се отвори работно место во некоја центарска адвокатска канцеларија или на Универзитетот на Калифорнија во Беркли (иако имаше таму и многу правници и професори).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со месеци или со години штеделе пари и најпосле се доселиле во големиот град, каде што разумните станарини во геј-маалата што се создаваа во некогашните етнички, работнички или постиндустриски делови им овозможуваа на луѓето како нив да се издржуваат работејќи како келнери или како медицински сестри, а, сепак, да живеат во урбан геј-центар – макар што можеби мораа да го делат станот со неколку цимери за да ја делат киријата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа ја создаде онаа масовна јавност која е суштинска за да се поткрепи културна сцена што е во процут и да се вдахнови постојан политички вриеж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Според тврдењето на Стег, иако имало квартови населени со македонско население, ниту еден од оваа средина не ја вршел функцијата мухтар.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Органите на српската пропаганда во својата душа никогаш не се чувствуваа како „Срби” или „србомани”, особено во првите 10 години, иако имаат тие живеано во Србија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Револуцијата стана и иако има најужасни последици за нас, пак даде некои благодатни резултати со коишто можат да бидат задоволени нашите борци за национална слободија: тоа се Мирцштегските реформи3, кои ќе бидат раширени спроти нуждите што ќе се покажат со време.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
91. Иако имаше силни манифестации на македонската национална свест уште од половината на минатиот век, сепак 1890 год. претставува значаен меѓник во македонскиот национален развиток, бидејќи тогаш најизразито се почувствува активноста на туѓите националистички пропаганди и настана нагло и моќно раслојување на поранешната единствена народна маса што предизвика и најсилни бранувања сред македонската интелигенција за отпор против туѓинците и за народно единство.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пред почетокот на турнејата, си го одзел животот, иако имал само 21 година.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Иако имаше „муцка“ на ловечки пес, никако не можеше да му влезе во трага.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За породувањето на Рада не сакаше ништо да ризикува, иако имаше направено над илјада породувања.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Недај Боже! Сѐ уште ме интересираат жени, но изгледа кај тебе, на највисокото скалило се оние кои прво ќе те легнат, па потоа ќе те држат за рака... - ја прекина реченицата иако имаше уште многу нешта да ѝ каже. - Глупача!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Ми беше и маж и љубовник, иако имав и маж, како што имав и љубовници.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Патниците што се качуваа на станицата кога ќе ја видеа низ вратата од купето каде што се шминка, не влегуваа во купето иако имаше слободно место за да не внесат со своето присуство пореметување во интимноста создадена меѓу машко и женско.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сепак, над кадифестата муцка очите меко му светкаа, беа питоми и благи како да беше грло со свилена перјаница иако имаше шушкава и ретка грива.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се движеше полека, како старец кој е пред крајот од својот живот иако имаше педесет и некоја.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Иако имаше добар изговор да дојде тука, на секој чекор беше прогонуван од стравот дека некој од црноуниформираните стражари ненадејно ќе се појави од зад аголот, ќе му ги побара документите и ќе му нареди да го снема.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа толку го притискаше, та иако имаше одвај триесет годиии, почна да белее. Но немаше каде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Зошто Сврделот тогаш уште не беше член на Градскиот комитет, иако имаше важно задолжение.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не можеше да се каже дека ѓаволчето се смее, иако имаше видлива веселост, дури озареност во неговиот израз, како да е восхитено од она што го гледа.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Ова е идеално катче за живуркање на мојата молчелива судбина - ми се довери пријателот Господ тоа претпладне (зарем ова не се случи поминатата недела иако има поминато којзнае колку месеци?) и кај косината помеѓу левиот агол на неговта уста и носот заигра една испокината линија што зачас се смири.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Знаеш и да се смееш! - се изненадив, но не се шегував.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Продолжи да се врти по Градот, и иако имаше впечаток дека оди во круг, имињата на улиците беа различни.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Каљостро не е птица иако има некои рудиментарни пердувчиња и канџички, но затоа често лета (за разлика, пак, од Кракатау), иако се претпоставува дека тоа и не е летање туку левитирање научено од скопската легенда Пепси; а може и сама да е халуциноген ефект, тнр.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Вечерта, додека вечераа под слабата светлина во одајчето Чана прво го искара Дончо дека иако има сила и снага на големо дете, не треба да заборава дека е во седмата и дека оваа есен ќе треба, заедно со Пела на Пелагија, да појдат на школо и таму, седејќи на кареклите, да го учат животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Потребно е да се изгради филтер - станица за прочиствување на овие води, ама нема средства, иако има изработен проект.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во репортажата, под наслов „По илјада години слободна Македонија“, тој ја запознава американската јавност со информации од „прва рака“, во кои, иако имаат историски неточности, објективно ги претставува настаните во Македонија, и покрај фактот, како што истакнува М. Вестерн, што пред пристигнувањето во Македонија, за време на престојот во Грција, во разговорите со тамошните официјални личности, постојано му било повторувано дека „Македонците се Грци“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
А исто така и при престојот во Србија од некои кругови му била предочена литературата во која Македонија се третира како дел од „Јужна Србија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Кога Влаинката ја соопшти нажалено веста дека сепак не успеала да најде ни млеко, ни бибер, иако имала богати комшии, Марин Крусиќ извади некакво кесе со темно-кафени зрна од торбата и, со кралско движење на голем занесеник, објави дека им носи кафе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А, Гоки! Женска и пол, иако има триесет години, изгледа и се однесува како да ни е другарка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Играме по цел ден карти со нив двајцата и немаа совети од типот: „ајде земи книга, читај”, или – „не туку се дебилосувај, фати се за некоја работа”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)