или (сврз.) - бев (гл.)

Фабриката беше дадена на јавен тендер, на којшто – преку новоформирана фирма, основана на име на неговиот внук, се пријави еден познат македонски капиталист – олигарх од Скопје со политички амбиции, кој е меѓу најбогатите луѓе кај нас (Т.К.).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Доколку овој отказ го добиеше пред Нова година, ќе го стекнеше правото на надомест до пензија, што би било некој позитивен аспект од целата ситуација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Веднаш по ова, тој добива Известие за отказ со тримесечен отказен рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поучен од претходните случаи на вработени кои тужеа за изгубените работни места и кои добија, по што беа вра- тени на работа, но притоа во знак на одмазда им беа поставувани „невозможни“ услови и/или беа прераспределени на места надвор од местото на живеење – тој беше решен да си замине од компа- нијата, но да го побара сето она што му следуваше за последните три години (оти паричните побарувања од плата застаруваат за три години).3 За да има доволно докази, тој првин се обраќа до компанијата – со Приговор дека неправилно бил отпуштен со повредени материјали и работнички права – по што, тој добива повратно Писмо како одговор кое, пак, понатаму во парниците го приложува како доказ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, оваа нова модерна фирма навистина вложи во набавка на најсовремени роботизирани машини – но, само за производство на декоративни плочки, и само во еден мал погон од огромната фабрика, додека остатокот или беше распродаден, или даден под закуп на други фирми.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Над фабриката беше отворена стечајна постапка и беше назначен стечаен управник од Скопје.4 Сите вработени отидоа „под Биро“ – т.е. секој, зависно од својот стаж, неколку месеци земаше паричен надоместок во случај на привремена не- вработеност, кој им следува како уставно и законско право.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Значи, пред да почнеме, да ве потсетам уште еднаш, се викам Ричард, само не сум сигурен дали сум првородениот на мајка или бев втор, трет или четврти дојден на свет (а може имаше и некој друг после мене).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Таа љубов не беше еротска. Или беше - но никогаш не беше само тоа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Гронинг: Во 60-те имаше многу празни ветувања за прогресивната едукација, но вистинската слика беше оваа: поголемиот дел од колеџите беа или додатоци на големите универзитети или беа сместени во нечија приватна куќа.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Дури им претеа дека ќе чинат абер на аскерот во Витолиште и Битола, како и што го направија на многу места.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Скоро сите организациони луѓе или беа тргнати со нив, или се криеја од нив за да не паднат в очи утре кога ќе нападне аскер.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие прозори беа жолти, црвени или темно зелени, или беа исполнети со злато и сребро, а понекогаш од нив yиркаа и Margina #19-20 [1995] | okno.mk 125 глави со тесни вретенести очи.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Дали беше навистина зафатен со научна работа или беше само загледан во таванот како и секој негов пациент легнат на болничкото легло без рамки и поткренат душек кај зглавјето место перница, тоа можеше само да се наѕре од сутеренското прозорче што гледаше кон скалите на клиниката, но кое перманентно беше затестено од прав бидејќи беше недостапно за четките на чистачките.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не можеше да утврди дали беа тоа солзи радосници поради неговото враќање во животот, кај сиџилите, или беа солзи поради нешто друго, нешто што го знаеше само таа, иако немало никогаш тајни во заедничкиот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
По нив, по овие два пата, за да посеат злодела, страв, болести и смрт во Потковицата доаѓаа војските и злонамерниците, и по нив, за да им се придружат на бунтовниците и востаниците, или за да се изгубат, без поштук, некаде во затворите и низ белиот свет, многумина од Потковицата заминаа доброволно или беа насила одведени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Заедно со браќата загинаа или беа заробени и поголемиот број феудалци, па земјата остана без одбрана.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Речиси сите манастири беа разурнати или беа преобратени во воени касарни.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа му се вткаја во мислите и чувствата, дури ги одредуваше и неговите импресии и набљудувања, сите негови реакции беа под влијание на нејзините или беа измешани со нив.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Можеби тоа беше затоа што мачорот знаеше повеќе од птиците, или беше поради тоа што тој беше прејаден?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој за миг зашеметено стоеше таму, несигурен дали тоа беше човекот што го слушна како зборува или беше гласот во него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Мојата мајка Амалија Натансон уште била во годините на невините мечтаења кога нејзините родители, без да ја прашаат, го договориле нејзиниот брак со трговецот со волна Јакоб Фројд, кој веќе бил вдовец и тукушто станал дедо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Можеби и јас бев болката на нејзиниот живот, или бев онаа точка во која се среќаваа и разделуваа сите нејзини болки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Значи, нашата крв се пролевала за правата на тие народности што или си седеа мирно во време на борбата или беа против нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таков навлегувал и во куќите на балистите, со кои до неодамна се војуваше, а сега или беа изгинати, или избегани, или пак позатворени, а тој вршел претреси и кажуваа потоа, не им проштевал многу на оние, што ќе ги нашол дома и на жените.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Повеќе тоа беше поглед на осуда и закана.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Значи знаеш…,“ изговори нешто повеќе како констатација отколку како прашање и ме прострела со поглед кој, во тоа бев сигурен, немаше прашање, што ми наликуваше или беше во дослух со она што таа пред малку го изговори.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Вредеше да се остане малку за погледот, малку за стравот што ми надоаѓаше однатре – или беше зашто бев гола, снегот раскашавен и мојот капут во хотелот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пишувам дотука, немам желба да продолжам да се сеќавам што си мислев.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Нешта кои, додека ги имав или беа покрај мене, не ми значеа многу.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но дали беше таа вистинската или беше плод на моите илузии, задржани во наметнатиот идеал XII Во дипломатијата пресудната улога на амбасадорот е да ја осмисли, напише и пренесе пораката, низ телеграмата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За да ѝ избегам на бучливоста и на задоцнетата горештина во тој град на Егеј, и јас и сѐ што живееше или беше дојдено во него под вршник на септемвриски ден, влегов во старинарница во која, слични на живи кукли стари Американки во невозможни шарени ткаенини(„пура лана“ што би рекле ситните венецијански трговци но од чиста синтетика) на кои им изгледав занимлив за разговори или достатно сериозен за совет во купувањето на триптохон од оревово дрво со Богородица насреде, попусто, навистина попусто ја вртеа кон мене иконата,
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Семафорите ко да не постоеја, а зебрите – или беа излижани или заградено–тазеофарбани.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
За сето време на првостепената и второстепената кривична постапка, тие земаа надоместок на плата – иако, некои од нив, беа во притвор или беа суспендирани. 29 месечна аконтација на платата остварена во последните три месеци; а ако тој издржува и семејство – во висина од 1/2.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Баба Воскресија можеше по звукот на металното раче да открие дали пред капијата беа војници, луѓе кои ја повикуваа Марија за медицинска помош, или беше некој од соседите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Молчев. Или бев збунет од неговото признание.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Една ноќ, помеѓу два сона, го заварив татко ми на триножец крај прозорчето. Или беше привид?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А притоа знаев, или бев со впечаток дека неговите прсти на рацете немаат нокти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Всушност можеби само за да ме збуни а можеби и да ме исплаши повеќе пати ми имаше спомнато дека во текот на последната војна, службите на окупаторот, слични на неговата служба, ја практикувале специјалноста да им ги корнат ноктите на затворениците кои ќе се определиле за молчењето како начин на однесување при испитувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А ти ни глас да пуштиш, толку се исплаши, или беше изненаден како и сите ние, само што ти молчеше а нас нѐ спопадна некоја смеа, градите ќе ни ги распори.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не сфатиле будалите, дека не бевме херои, туку го бевме избрале поугодното место, од каде не се гледаше, или беше затскриено за нашите погледи, местото на нашите идни могили“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Малечката Пелагија ретко доаѓаше, кога ќе се појавеше обично беше со мајка си или со бабата Перса, згора на тоа, Мурџо или беше пред нив или зад нив со високо крената опашка и веднаш штом ќе се појавеше Дончо, ги покажуваше забите како предупредување да не се случи нешто со неговата Пела.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не знам дали им се брзаше или беа задоволни од одговорот дека одам на гости. Ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам, почитувана госпоѓо Лејбовиц, кои беа причините за ова задоцнето катарзирање: дали беше чудесната Прованса, со своите опојни миризби, особено на лавандата, на чудесните бои, или на етеричните масла, со кои вие ме дарувавте во вашиот волшебен пакет, кој ми пристиgна како фрагмент или беше гласот на мојата осамена мајка, која ја слушав уште тогаш во Арл по телефон.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Долго го чекаа и тие кои беа затворени и интернирани и тие кои ноќе беа грабнувани од дома и чекаа судење или беа задушувани со обична жица и тие кои се криеја во шумите и само ноќе скришум навраќа дома.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)