или (сврз.) - се (зам.)

Реконструкцијата може да се спроведе во потполност или со делумно користење на компјутерски симулации.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Реконструкцијата не смее да се врши на начин со кој се навредува јавниот ред и морал или се доведува во опасност животот или 206 здравјето на луѓето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Црвен елек потскокнува по ритмот, играат како земјата да не ја допираат, како да не сакаат да ја повредат, или се задеваа со неа како со врв на нозе ја пипкаа така лесно...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
1864 година Се зададе облакот а заедно со него и Петар. Тој се пробиваше низ маглата, спуштена над селото, која наликуваше на облак и создаваше слика дека селото е завиткано во облак, или се наоѓа во облаци како некое идилично рајско место. Место кое паднало до рајот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во другите републики козјото прашање веќе беше „решено” или се приведуваше кон крај.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се разбира, кај имам јас време нему да му обраќам внимание, но сепак го слушам како ми вели или се мисли: - Добро, штом така, јас ќе ти измислам беља за да притребам да те чувам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Од тоа чувство не знам дали се потам или се сушам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Мојата несигурност се протегаше и на таа страна: Дали се работеше за нејзина цврстина и несебична поддршка, или се работеше за тоа, откога и таа ќе дојде во Маказар, конечно тука да завршат нашите повремени меѓусебни растргнувања што се јавуваа во последно време?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се садеше што не се посадило, или се додаваше на тоа што веќе беше посадено - уште некоја леа пипер, четири реда патлиџан, два трапа барбуња, едно парче големо колку да се растркала магаре, крастајчиња, блиску пред куќата жените ги садеа или ги пренесуваа веќе порано посадените џунџулиња, пркоси, париња, сивци, гербери.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Додека беше тука, Готлиб најчесто спиеше во тоа време. Или се преправаше дека спие.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ниту еден од нив не сака да се вмешува во иследничката приказна на другиот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Некои стекнаа светска слава, а некои се повлекоа или се занимаваат со коментирање на туѓи партии по шаховските рубрики (тоа се шаховски критичари).
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Грот: Дали твоите цртачки способности се вистински ограничени или се работи за веќе изграден стил до кој се држиш? !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа доведува до ситуација исполнета со црна иронија, бидејќи пациентот често игра улога на психотичен или се преправа дека тоа го прави.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Многумина од цртачите што ми се допаѓаат имаат едноставен стил, како Чарлс Шулц, Џејмс Турбер, Д-р Сеус. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кога трговците доаѓале или се враќале, сите луѓе од островот со песни и со игри ги испраќале или ги дочекувале.“ - Продолжи Бузо...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Јадачите се јадачи, дали се крстат или се клањат — за мене се јадачи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Така сигурно се прашувале сите што сакале да се искачат на Орелска Чука, а не можеле или се откажале.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
АМФЕТАМИНИ (AMPHETAMINES) Форма: Главниот вид на уличниот амфетамин е амфетамин сулфат, белкаст прашок (повремено содржи сивкасти или розеникави траги) кој обично се шмрка со цевка или се внесува интравенозно, но исто така се голта (завиткан во хартија од цигари или помешан со пијалок) или се меша со тутун и се пуши.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Свикнати да те препознаат штом ќе ги одделиш од душата на ноќта гаснат огновите на новите соѕвездија или се кријат во корупки од воздишки.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Од тие неколку невини и копнежливи љубовни погледи, додека мајката, кинејќи го со заби конецот го крпеше Десимира, се изроди сета идна несреќа на чупата и на сиот сој Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но дали од што се удри при паѓањето, или се престраши да не почне сега и да го тепа, тики се развика божем тој го турнал и за час дворот се наполни со луѓе, а меѓу нив и двајца заптии, па нему не му остана ништо друго туку да избега.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но зашто беше невешт со иглата и со конецот, или се правеше невешт, Василица, за да го мазне што побрзо од дома, сама му ја соши петлицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога времето беше жешко, освен како денешното готвење, што се вршеше на големиот шпорет на гас, храната, што се земаше од визбата или се донесуваше од бавчите, се подготвуваше овде надвор, на терасата и се јадеше на масата што беше обложена со дабово дрво, на која дваесетина луѓе можеа да јадат без да се тискаат.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сепак, оваа соработка ретко е свесен феномен.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Делувањата на оваа моќ се преправаат или се маскираат бидејќи тие оперираат со одредени норми кои се означени со статус на „вистина“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Приказна за татко што го исфрла сина си на улица или се откажува од него или за татко што сплеткари против сина си или му ја планира смртта; настан во кој син го удира татка си; приказна за син што се обидува да го убие татка си: самото спомнување на вакви сценарија е доволно да потсети на познатите сижеа од европската книжевност и култура – а да не зборуваме за фројдовската психоанализа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разликите се преломни, а нивните последици се видливи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Штом ќе си го поставите тоа прашање, не треба премногу да размислувате.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Меѓу нив се и оние гемиџии коишто, поврзувајќи го своето дело со своите млади животи, и сметајќи дека немаат право да ја надживеат својата акција и своите невини жртви, свесно и бунтовно се исправиле пред непријателските пушки или се самоубиле.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во занесот го гледам само модриот прстен од левата рака на продавачот, ги слушам магичните зборови и час пропаѓам или се кревам, час бладам или потпевнувам, обидувајќи се, притоа да им посочам на моите на петелот „Чуварот на сонот“ кој се така бдее и пее надвиснат над мене, и ако заклан.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Доктор Гете понекогаш ни дозволуваше да влеземе во тие соби во кои луѓето лежеа не поместувајќи се или пак претаа – гледавме во тие замислени глави, избезумени глави, ужаснати глави, престрашени глави; тие гледаа во нас со своите уморни очи, со своите празни очи, со своите очи полни страв, вошит, безумна радост, беспричинска омраза и беспричинска љубов, очи полни со гадење и сласт; ги стискаа усните во молчење, ги испакнуваа во чудење, пропуштаа низ нив по некој едвај чуен збор, благословуваа или се закануваа, крикнуваа во болка и радост. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во лудилото се раскинува врската меѓу Јас и реалноста, и Јас создава своја не-реалност под влијание на бранувањата на своето несвесно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И најпосле, ако Организацијата и македонската емиграција во Бугарија, особено оној дел од неа што има или државна служба со убави плати или се занимава со журналистика и со тоа има убави доходи и големо влијание на бугарските работи, така што се јавува со кандидатура за министерски места во Бугарија или си има други згодни потфати, -дали, велам, и без помошта на таа наша колонија е возможно некакво особено пројавување на нашата преродба, а имено во таква смисла како што ја спомнав, т.е. во полно одделување на нашите интереси од оние на балканските народи и во развивање меѓу македонската интелигенција и народот македонско народно самосознание?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
39. Но тие луѓе или се ограничија со издавањето на неколку книшки на македонски јазик, или пак се ограничија со зборување македонски дома или со своите земјаци.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие јазли, т.е. држави, според силата што ја имаа кога се образуваа, си ги разделија меѓу себе сите колца – племиња и наречја на јужнословенскиот етнографски синџир и ги крстија со нивното име. Јазлите како свој центар си го имаа носителот на националното име; со зголемувањето или смалувањето на политичката моќ на носителот на националното име и последново се раширува или се смалува.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во замена за тоа, ако еден народ добие политичка слобода или се исполни нешто друго важно за народниот живот, без негово или со мало негово содејство, тогаш кога кај него нема уште изработени народни идеали или ако се изработени не се усвоени од сите членови на народот, тогаш, во таков случај, народот не ги цени народните идеали и, како човек без определена цел и програма за работење, се фрла ту на една ту на друга страна, правејќи го тоа не затоа што е убеден оти така треба да биде, ами затоа што гледа дека има околу него луѓе што постапуваат така или инаку.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во „Историјата на тајните“, поданиците на Царството се пасивни марионети, и кога се чинат здрави, и кога војуваат, филозофираат или се шегуваат еден со друг.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Таму се наоѓаме, таму се договараме, таму создаваме или се подготвуваме за творечка пенетрација во светот на уметноста“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Под брегот браздата со вода се тенчи, се исукува и како змија се крие низ камењата и лопушките, крај неа пиштат жегалци жедни на ридот се гледа забодена коса со сечилото свртено нагоре кое одвреме навреме одблеснува на сонцето како молња да прелетува и навира морници; чиниш: Архангел со мечот минува или се токми да мине.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Завршувањето на војната луѓето го прославија шеметно: ја собраа сета комина што ја имаа по бочвите и каците и ја турија во селските казани да се вари; црпеа луѓето со чашки, со канчиња, заграбуваа со грсти уште од првата протока и пиеја; пиеја како да се натпреваруваа кој може повеќе да испие, кој може побргу да се опијани, збрлави; се бацуваа меѓу себе, се гушкаа, се миреа скарани, си ги отпетлуваа кошулите на градите и си ги даваа срцата еден на друг; ги собираа шлемовите од војските расфрлани по бавчите, ги навираа на колови и ги гаѓаа или се мочаа во нив; трчаа по секое преживеано добиче да го колат; се правеа заеднички гозби на широкиот пат крај езерото; кој како ќе донесеше нешто за колење, така луѓето викаа: „Придај господе!“ и му го удираа ножот; кој немаше добиче, носеше кокошка или петел; петлите, пред да ги заколат ги испијануваа со ракија: нивното кукуригање беше највеселото нешто: се натпреваруваа кој од кој посилно ќе пее.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
ФЕЗЛИЕВ: Зошто невооружен? Со Младичот ќе се вратат и твоите двајца, а со нив... се надевам... и со моите куршуми? Или се лажам?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Се оддалечуваме ли од ограничениот дом, дефиниран со географските граници, или се вселуваме внатре?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но, за сето време тој не забораваше да забележи и по некое познато стебло, по некоја позната делканица од секира во корубата од тие дрвја, секогаш држејќи се за нив, како за единствената нишка, што му беше негова низ таа наеднаш толку многу туѓа шума, свесен дека тука некаде во близината на неговата трага мораше да поминува и патот, по кој луѓето од нивното село одеа или се враќаа од Белата Долина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Не е баш така. Цевката води во банчината зграда или се одвојува за неа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Повеќе доаѓаа и сосема малку заминуваа во други затвори, или се враќаа на слобода.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Дека тој пие или се коцка повремено, а се курва постојано.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Многу е рано наутро да се бакнуваат по автобуските постојки, ама под железничка има двојки кои се разделуваат пред пат, или се сретнуваат по одмори, па денов ми продолжи во слики на љубовни изливи и страсни прегратки, и, судејќи по тоа на колку вљубени им бев „позадина“, утрово има љубов во градов наш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Средствата собрани од продажбата на материјалите ќе бидат наменети во добротворни цели, како за реформи, реформирање и расформирање на многумина што ќе бидат фатени таму каде што не припаѓаат, односно како работат на наталитетот со заштита, што е најстрого забрането, или се работат и го потпомагаат наталитетот во општина во која фактички не живеат и не гласаат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Цело време, ко камшик ја врти опашката и се тепа по ’рбетот. Се брани од муви. Или се брани од мене?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така некој пее, некој пцуе, некој плаче, некој повраќа или се тепа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сакаме и да трчаме, ама не се трча: магарето тргна назад, кравата се брани од муви или се обѕрнува по телето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со снегот го снемало, фатил џенем или се присокрил негде за нови злосторства.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Погледни го пријателон, покажал со очи Онисифор Проказник кон постариот тревар. - Поцрнува. Или се лажам, а?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тој ист вторник, иако очајот и плачењето не стивнувале, жените, дури и оние самохрани леунки и трудни вдовици наполниле неколку карти со ракија од диви круши, од грозје и од цреши и натовариле на две магариња дисаги со леб и лук, па една по друга, секоја со запалена борина во рака, пошле да ги пречекаат последните од дружината; да ја плашат со оган и писок чумата или улерата, болештина што им била позната на дедовците, еднаш, којзнае кога, додека и пците бегале од злото и се јазеле по врели карпи далеку од сите човечки патила, и побеснувале, и станувале гозба на волчи свадби или се здружувале во глутница со ревење да ги заплашуваат чобаните и бачовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но таа споулавеност со искубана брада еднаш веќе го предупредила со оган неголемото село на каменоделците - ноќта е мајка на неутешените и маштеа е на непретпазливите, мислел или се сеќавал на нечии зборови најмладиот од дружината и не знаел дали да ѝ се придружи на исто така заборавената старост, да седне до склопчениот Симон Наконтик и без здив, со невидливо црвенило на лицето во мракот, да му раскаже за глувата и нема Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак, кога го споменуваше името на господа, повеќе како да се надеваше дека ќе му биде подарено спокојство отколку што се кае за некаков свој грев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се бранеше, Проказниковите обвинувања не му ја засегаа душата, но бездруго му студеше или се срамеше од извалканоста на своите гаќи околу кој се мавташе долг учкур.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Суровата игуменија Минадора рекла со скаменето лице неколку утешни зборови и го развеала манастирското знаме со извезен лик на маченикот Никита.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се морничавеле исплашени од многуте прикаски дека мечкиниот свршеник ќе почне да се дебели од женско месо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да, од такви болештини се поцрнувало, тоа можел секој да го знае, и тука не помага билје, таков лиснат или цветен лек не никнува од земјата, ракијата и лукот ѝ се смрт на смртта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бол, повторена возможност на заборавениот Лозан Перуника кога ни го викнале да чекори со оние што ја пребарувале густината на леските ни му покажале стражарско место да го демне призрачето на гаќи од кои се мавта учкур како памучна сабја на смешен, потсмешлив или исмеан делија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Подоцна, многу подоцна, се чуло во Кукулино од некои кираџии дека се вратил оддалеку маж ѝ на Фиданка Кукникова и исекол поголема гранка од дуњата во дворот, ја исчистил од кора и ѝ ја измерил тежината со десната рака, бил висок, со светла коса и имал во торбите и дисагите што ги донел на маска секакво богатство; веднаш, со првата ноќ на неговиот втор живот во Лесново, ги спобркал сенките што се грчеле со машки воздишки околу неговата куќа сѐ додека не натерал тројца никаквеци да се напикаат во манастирот па тој таму без збор ја дигал и ја спуштал ластегарката поттикнуван од цел куп жени што дошле да ги собираат своите парталковци и да ги лекуваат дома од модрици и навреденост со толчен печен кромид во зејтин, потоа, по три или четири месеци, кога можело да се види дека прочуената убавица затруднела, попот знаел дека ќе остане без нова кошула, без нови чорапи и без куќа иако Доце Срменков му рекол дека ќе му купи нови опинци и, повторно облекувајќи ја везената кошула, отишол во некое штипско село по осамена вдовица со момченце од три години и со покуќнина што можела да се натовари на два магарешки коша, така било, селото се наполнило со доенчиња до првата протока на ракиските казани во сувите дни кога младите татковци се насмевнувале со модри усни кон Фиданкиниот маж од чија ластегарка сѐ уште накуцувал ситноглавиот Гавруш Пребонд но тој и порано со есенските 'рѓи чекорел под тешката облека со една здрвена нога од настинка и веќе се пеело, законите на Лесново или биле измислени заради дојденците или се заборавиле, и се кршел каменот по пештерите, впрочем и можело - на небото потрепетувале многу повеќе ѕвезди отколку што ги паметеле луѓето во тоа кратовско село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сенките тогаш безволно се влечеа по луѓето, се тегнеа или се грчеа на калдрмата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Последниве векови е сеприсутно прашањето дали кога се трага по прогресот, посебно материјалниот, па духовниот, дали се оди напред, се стагнира или се повлекува.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И почнуваше ерата на нивното владеење, падот на кривата, немоќта, која не беше симетрична со залетот кога се стремеше да ја заземе власта!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Откако ќе попаднеше во канџите на Партијата, тоа што човек го чувствуваше или не го чувствуваше, тоа што го правеше или се воздржуваше да го прави, не менуваше ништо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш ја забележа девојката како стои во подножјето на споменикот и чита, или се преправа дека чита еден постер излепен спирално нагоре врз столбот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во својство на управувач, членот на Внатрешната партија често треба да знае дека ова или она парче информација е невистинито и може често да биде свесен дека целата војна е лажна и дека или не се води, или се води за сосем други цели од прокламираните: но таквото знаење лесно се неутрализира со техниката на двомислата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тапата болка во стомакот постојано беше присутна, само што повремено се намалуваше, а повремено се зголемуваше, додека неговите мисли, во зависност од тоа, се прошируваа или се стеснуваа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За нив уште не е научно докажано дали овде дошле со Викинзите или се искрцале со бродот на Колумбо.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Ваквиот канон се нарекува канон со смалување одн. зголемување, респективно (затоа што се чини дека темата се собира или се шири). Тоа не е сѐ!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И уште оддалеку го позна и се затресе. Се исплаши ли, или се засрами?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Или се делиш од брата ти, или барај си чаре на децата. Јас су си учена сама. Ќе си преврла еден ден преку ридот, шо, знајш — прави си!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ох, Пелагијо! ја избакнува, ја навлажнува со солзи и качувајќи се горе, сега веќе не срамејќи се ни од Добра, ни од мајка си, ни од другите , се свртува уште еднаш и проговорува Ја враќам неговата семка во Македонија и ич не ми е гајле дали летнал со веленцето или се пикнал во некоја дупка! се притиска по мевот лесно и внимателно и потоа влегува во тисканицата, во темницата на вагонот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Камениот јаглен се продава на лице место од самата банкина под големиот брест во мигот со голи гранки кои или се бијат една со друга насскувани од ветрот, или се китат со бели кадели од снег.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Од свињите се забрануваше и сапун да се прави, се забрануваше и на кучињата да им се фрлаат, се закопуваа длабоко в земја или се спалуваа.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Италијанецот или се налути, или му се слоши, стана, тргна кон вратата и при тоа ги забра чашите и чинијата од масата, ги бувна на под и излезе надвор.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Летното сонце уште печеше така што плажите беа прекриени со капачи кои гласно и весело вреваа, прскаа и се плискаа во водата или се сончаа мрзоволно испоналегнати по песочниот брег.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Зад следниот рид ги чекаше сиромаштија: свечено тажни гнезда на луѓе, свет што живее, што пати или се радува поинаку и од едниот и од другиот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ред и логика меѓу нив и не можеше да има, зашто материјата и духот, квантитетот и квалитетот, суштината и формата, по тоа сфаќање, се апсолутно раздвоени, идентични сами себеси или се само ствари, или само појави.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Овој дел од патувањето на двајцата војници, одбележува една историска епоха, ја бележи апсурноста и трагичноста на таа војна, која воглавно се отсликува преку нивните регистрирани доживувања (низ исповедта на нараторот, кој знае сѐ, но не е сосема сигурен), без да се свесни, или се нецелосно свесни протагонисти на тие дејанија...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Жените носеа забулени шамии, а мажите одеа замислени на работа или се шуткаа околу куќите.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Гледавме само руски воени филмови. На почетокот, додека не сфативме дека сето тоа е платно, бегавме или се криевме под столовите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Можам да видам дали навистина нешто не е во ред со нашите пенкалца и моливи, затоа што десет години ништо не сум напишала, па можеби ми се лути или се расипале или сѐ ова се случува поради Александар.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Чекај малку! - врескаше Бистра, а сестра ѝ потскокнуваше во место или се испречуваше пред лулашката, но кога ќе видеше како Бистра со голема брзина се враќа накај неа, ќе се тргнеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас бев крива што мостот беше малку расипан.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Или работат нешто луѓето или се тепаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали го погоди некоја загрешена бомба или се поштоми некаде со Грците?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)