ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ако е веројатно дека имотот и имотната корист или предметите се наоѓаат во странство, се распишува меѓународна објава кон која се приложува изјава дека во случај на нивно пронаоѓање ќе се побараат привремени мерки за замрзнување или конфискација на имот и имотна корист или одземање на предмети (чл. 564, ст.1-2 од ЗКП).

Издавање потерница наредува органот што ја води постапката... Наредбата на органот што ја 254 води постапката или раководното лице на установата за издавање на потерница се доставува до МВР заради извршување.

МВР води евиденција за издадените потерници. Податоците за лицата против кои е издадена потерница се бришат од евиденција кога потерницата ќе се отповика (чл. 559, ст.1-2 и ст.5-6 од ЗКП).

Сите ние, човеку, всушност сме животни или предмети и управувани сме од ѕвездите.

Твоето приближување за среќа го забележало лицето што е одредено да внимава на Јана!

„Навистина, објасни ми, какви ти беа намерите при преземањето на овој, најблаго речено, чуден чекор“, прашува по којзнае кој пат иследникот .

Она повторување, повторување, повторување: Факт е, повторува иследникот, или предметите од собата, откако ќе ми се внесат во лицето, факт е дека во среда попладне, точно во 17 часот, си виден како и се приближуваш на Јана, ќерката на Ѓурчин.

Не е важна содржината туку рамката во којашто содржината се прикажува.

Таа го воздигнува настанот или предметот на ранг на уметност или пак го унижува во порнографија.

Самото нејзино постоење го драматизира функционирањето на културниот поредок, а не на природниот.

Таа е однатре, нужно на страната на културата. ‌Зашто, што е културата ако не отклонување од природата, од зададеноста на светот, особено од зададеноста на општествениот свет, од очигледноста на човечкото постоење и од сето она што има врска со него, а што непромислено го земаме здраво за готово?

Само отстапувањето од зададеното може да создаде култура и да го даде растојанието и оттргнатото промислување кои се нужни за културна дејност. ‌Во извесна смисла, хомосексуалноста е култура. ‌И ете зошто му требаме на општеството. ‌Каде би биле без пронигбите, без безобразлукот, без нетрогнатата критичка интелигенција што ја дава геј-поткултурата?

Како што Зонтаг напишала во „За стилот“ наредната година: Стилот е поим што важи за секое искуство (било да зборуваме за неговата форма, било за неговите својства).

И токму како што голем број уметнички дела што силно ни го привлекуваат вниманието се нечисти или мешовити во однос на стандардот што го предлагам, исто толку нешта во нашето искуство кои не би можеле да се подведат под поимот уметнички дела имаат некои својства на уметнички предмети.

Свесната свест на (некои) геј-мажи самата е суштина на тој клинамен, на тој отклон од привлечната тежа на очигледното, на начинот какви што се работите.

А тоа е причината поради која и предметите на културните студии се до лудило тешки за анализа.

Сексуалната различност и дисидентност веројатно може да биде појдовната точка за покатегорично, посвесно, попрагматично застранување од природата и од сѐ што во општествениот свет важи за природно. ‌„Секогаш кога говорот или движењето или однесувањето или предметите покажуваат извесно застранување од најдиректниот, најполезниот, најмрзеливиот начин на изразување или суштествување во светот“, напишала Сузан Зонтаг пред речиси педесет години, „можеме да сметаме дека имаат ‘стил’“.473 Без стил или облик, нема такво нешто како култура.

Секогаш кога говорот, движењето, однесувањето или предметите пројавуваат некаков отклон од најдиректниот, најкорисниот, најбезразумниот начин на изразување и на суштествување во светот, можеме да сметаме дека имаат „стил“ и дека се и автономни и примерни.391 ‌Токму затоа што стилот е отклон од нормата и начин на автономно постоење, бидејќи истовремено е и чуден самиот по себе и пример за себе – бидејќи самиот за себе си е нешто настрано – ете, токму затоа е тешко да му се објасни значењето.

Често шеташе околу селото, по бавчите и шумата, ги посетуваше плевните и кошарите, одеше на сите оние места каде што одеа заедно, го чувствуваше нејзиниот здив како да е тука и кога ќе му засенеше нешто, помислуваше дека е таа, и нагло се свртуваше, но и сенката исчезнуваше - никаква трага од неа; седнуваше на истите оние места или предмети каде што седнуваа заедно, замижуваше и си создаваше илузија дека е таа тука крај него и молчи, како што често ќе примолчеше кога доаѓаа миговите да се гушнат или бацат.