но (сврз.) - вешто (прил.)

Работеше внимателно, бавно, но вешто.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од морето надоаѓаше благ, солен ветрец. Го допираше како перничињата на нејзините прсти, немарно, но вешто.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)