но (сврз.) - никогаш (прил.)

Додека имаше синдикат, Костадиновска членуваше во него, но никогаш не беше вклучена во синдикалните активности.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Останатите деветмина работници кои се пријавија да купат удели, купија вкупно 31,5% од уделите (по 3,5% на вработен).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Меѓутоа, двајцата директори, „после одредени сплетки, игри и манипулации“ успеваат да се стекнат со 54% од уделите3 и на тој начин да станат доминантни сопственици и управители на новото претпријатие.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мајка ми свето се грижеше за неговите книги, но никогаш не сакаше да навлезе во нивните светови.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И татковиот пријател Чанга, кога разбра за името на нашата коза, мигум остана зачуден, но никогаш не ја доведуваше во прашање татковата чесност, што и да слушнеше за него.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дека семејството некогаш било имотно и дека по Војната се случило она што го споменуваше брат ми, се разбира, и јас имав слушнато, но никогаш не сум се соочил со потребата подлабоко да ги разјаснувам тие нешта, како што се соочив сега.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но никогаш не купија, бидејќи одговорот на продавачот постојано беше - нема.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таа љубов не беше еротска. Или беше - но никогаш не беше само тоа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ла Мама има добивано средства од Израел па и од бивша Југославија за својата „отворена” активност, но никогаш од Америка. Не добиваат цент ни сега.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кој ги финансира Ла Мама или Паблик театар во Њу Јорк или било која off сцена? Државата најмалку.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во градот кој го сочинуваше мнозинското грчко население, покрај припадниците на други народи, постоеше и сосем одвоено еврејско гето, опколено со цврсти ѕидови, додуша наследени од минатото и уште во тоа време почувствувани за непотребни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„ Доцнел и порано”, рече другиот, „но никогаш како сега”.  Карер го разбира тој прикриен говор во кој се чувствува стравот поради кој поразните состојби во животот му се припишуваат, општо на времето, а не на воените или на политичките околности и затоа час поскоро се враќа, како впрочем и тие, на претходниот дијалог.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Она што го гледаме е секогаш „речиси“ доживување, но никогаш не можеме навистина да го почувствуваме, да го опипаме.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Несвесно за својата спекулативна моќ низ времето, тоа го размножува првичниот визуелен, колористичен или звучен архетип во безброј нови заменки но никогаш тоа битие во животот, по силана сè, нема да успее да се ослободи од маѓепсното дејство на неговиот прв оган, прво оро, на неговиот прв збор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
„Имам многу кошули, но никогаш немам доволно здрави чорапи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Земанек застана до разбојот, и сите ние, машките, почнавме да му довикуваме; сите му завидувавме, затоа што таа помош што требаше да им ја пружи на девојчињата подразбираше да ги фати за половината, да ги поткрене за да ја дофатат пречката и потем, при слегувањето да ги дочека на ист начин: околу половината. (Го правев тоа во циркусот потоа милион пати, но никогаш со Луција, туку со други жени).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Каде сѐ не прашувал каде може да се купи таков, жолт путер (каква чудна тавтологија, рече, но вистинита е, и неопходна да се опише токму тој путер); низ годините, по сите градови, по целиот свет, барал таков путер; путерот му станал опсесија, еден вид пасија; но никогаш и никаде не сретнал таква боја и таков мирис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но никогаш до тогаш Русите не се разочаруваа така како што се разочараа во времето на последната војна.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ороспијата може да биде сѐ, но никогаш повеќе од ороспија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ќе посакаш некогаш нешто, но никогаш ништо, како некогаш еднаш нешто...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И ти знам исто се чувствуваш.. правиш сѐ за да не се случи она што мора еднаш.. зошто човек може да побегне од сѐ .. но никогаш од себеси...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ќе подариш некому нешто, но никогаш ништо, кога еднаш некому сѐ...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ќе те повреди некогаш некој, но никогаш никој, како некогаш некој...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Можеби ќе сретнеш некого негде, но никогаш никого, како еднаш некого некаде...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Чудесен политички стратег или вечен двоумник?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го сметаа за човек од сенка, човек со седум животи, често рануван, но никогаш не искрварен.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Фаик Бег Коница имал други приоритети, но никогаш не го заборавил стариот Леон Каин, директор на големата париска библиотека Мазарин, веднаш до Француската академија на кејот Конти...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко во еден период се допишуваше со својата братучеда Лејла, но никогаш не ја виде, само се случи по многу, многу години нивните деца (Етем Устер и авторот на книгава) да се сретнат ненадејно во Париз и да го живеат сродството, да чувствуваат нешто силно заедничко, коешто можеби само судбината на егзилот може да го донесе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јаничарот, за разлика од језуитот, кој можел да стигне во католичката хиерархија до кардинал, но никогаш и до Папа, можел да се извиши до прв везир, војсководец, паша, но колку што повисоко се искачувал во хиерархијата, во душата чувствувал сѐ поголема празнина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко остана чувствителен и на судбината на Сефардите кои беа спасувани во Албанија, при крајот на монархијата и периодот на италијанската окупација, кога земјата имаше автономија на одлучување, издавајќи им визи за престој на еврејските граѓани кои бараа спас.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаше кучешка муцка која се обидуваше да се насмее, но никогаш не го правеше тоа, задржувајќи ги кисело развлечените усни како оптегнат ластик подготвен во секој миг да се ослободи од стрелата свртена кон оној што беше пред него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За сето тоа време имал намера да го промени името над излогот, но никогаш не стигнал да го стори тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но никогаш не можеш да бидеш сигурен, се разбира, зашто луѓето се толку дволични.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас знам, се разбира, дека минатото е фалсификувано, но никогаш нема да можам да докажам, нема докази.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но никогаш не можеше да се присети на повеќе од неколку строфи од која било песничка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го погледна милозливо. Си ја покажуваа, во овие залезни години, својата љубов која секогаш постоела меѓу нив, но никогаш не била именувана.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Гробниците, слабо осветлени од екраните и светлата, во кои луѓето седеа како мртви, додека сивите и многубојните одрази од екраните им поигруваа на лицата но никогаш не ги допираа навистина.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Била вчудовидена, тоа да, но никогаш никој во животот не ја повредил, та затоа не се плашела од никого, а да видиш крилест човек, па тоа е толку интересно, таа била горда што го сретнала.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И додека се смееме на смешните нешта и сериозно ги гледаме сериозните нешта, помислувам, татко ми оди на Сатурн и Нептун и Плутон, но никогаш не ми носи подароци.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
За несреќа, се погоди да ја сретне Французинката баш откако се враќаше од трчање, а беше забревтан, испотен и особено мирислив и леплив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И бутовите ми беа малку растресени, а и образите почнале да ми свиснуваат - но никогаш не сум мислел за себе дека сум дебел.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Овој камен одгатнувал народи кои ја напуштале историјата, ја обликувал силата со која напуштените огништа станувале освета, им ковел мечови на воините и сам носел меч, но никогаш не се вратил понижен од војните.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Јас во својот живот, со своето верување и пишување, верувајќи во заедништвото и соживотот, а не во делби и територијално разграничување според етничка определба, пишував на мојот мајчин албански јазик, но и на македонски јазик, завршувајќи го семејниот егзил, без да и се преруштам на друга дестинација.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Јас секогаш скокам високо над водата, но никогаш не сум скокнала во рибарска торба.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)