но (сврз.) - јасно (прил.)

Но јасно е оти такво замешување нема да дојде.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Северниот ветер сега имаше голем помошник во ноќта и во нејзиното заладување; седеше тој сега раскочоперен на заблескотените сртови во далечината, самоуверен и остер во синикавите, разискрени ѕвезди по високата цибрина, но јасно беше дека тоа е само еден привид.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но јасно беше, исто така, дека зголемувањето на богатството се заканува со уништување - и во извесна смисла навистина беше уништено - на хиерархиското општество.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но јасно се чу три пати, тоа беше сигурно сигналот на нашите браќа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)