па (сврз.) - тиња (имн.)

Ми пропаѓаат нозете во тињата, вели, па тињата станува песок, па песокта кал, а јас пропаѓам, вели, и викам: луѓе, ја најдов солта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)