та (сврз.) - висне (гл.)

Како што ја фати лесно - небаре квечерно планинско ветре - така лесно ѝ ги пушти рацете, та виснаа омалени, во нив нема сила рацете да ги крене, а дланките нејќат да го прекријат лицето.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)