Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Го позна по куцањето, фигурата што ја виде се нишкаше пострана, со надесната страна клапкаше со одот.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Во време на аграрната реформа, во 1924-та, што ја спроведоа Србите по повторното завладување на Потковицата, на чифлигот Јаузоски и на сета најубава земја населија четворица Срби, солунци.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Меѓу сите нив навиден и најпрокопсан беше Стево Србино, но тој ја имаше таа несреќа, иако домаќинката му беше здрава и лична да не може да биде повеќе, да нема деца, а Блаже Станкоски, кого Србите, поради големите мустаќи, го завикаа Брко, ги имаше толку многу, што не знаеше што да прави со нив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Заедничките идеали за коишто се бореле, како и истата судбина што ја делеле по турските зандани, придонесувале солидарноста меѓу македонските заточеници, повеќе или помалку да биде редовно присутна.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Језуитите се истерани тукуречи од сите европски земји затоа што ја експлоатираа народната совест.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

На 24.11.1903 год., додека Мисирков сѐ уште беше во Софија, Е.Спространов му пишува на бугарскиот министер-претседател Р.Петров: „Независно од тоа како и на ова мое писмо ќе погледнете, должен сум да ги изнесам моите грижи по повод брзото ширење на македонското национално движење, кое не само што ја зафати Македонија, туку наоѓа одзив и овде меѓу македонската емиграција, а најмногу кај интелигенцијата.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И најпосле, ако Организацијата и македонската емиграција во Бугарија, особено оној дел од неа што има или државна служба со убави плати или се занимава со журналистика и со тоа има убави доходи и големо влијание на бугарските работи, така што се јавува со кандидатура за министерски места во Бугарија или си има други згодни потфати, -дали, велам, и без помошта на таа наша колонија е возможно некакво особено пројавување на нашата преродба, а имено во таква смисла како што ја спомнав, т.е. во полно одделување на нашите интереси од оние на балканските народи и во развивање меѓу македонската интелигенција и народот македонско народно самосознание?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

И онаа млада пареа што ја издишува Левтерија, се врзува за воздухот и за земјата под неа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Пукам, којзнае кај пукам, а цевката се загрева, ме дожежува на прстите. Фала му на дождот што ја лади.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Одам секаде кај што одеше Јон, кај што работеше. Ја гледам трупалката, кај што сечеше дрва, коралницата на која ги овчеше колцата, кај што ја точеше секирата, брадвата теслата; ги гледам деланките, секаде има по нешто негово, по некој засек, по некоја сенка, стапалка, а него го нема.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Еве ја солта што ја баравме, викам, а луѓе никаде нема. Ја вртам главата налево и надесно, вели, цело поле е празно.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Браќа и сестри, се созема попот, не треба да очајувате пред болеста што ја запознавте.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

На моменти, додека се внесуваше во описот на јадењата, ја забораваше првичната цел да се изберат конечно стоте (без)опасни турцизми и запаѓаше во расправи, сакајќи да ја брани тезата дека постои сличност помеѓу синтезата на арапско-персиско-турската османска гастрономија и османскотурскиот јазик.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На Камилски, внимателно следен од Татко, колку и да настојуваше да биде лапидарен во изборот на заемките за османскотурската гастрономија, како што ја именуваше претходно самиот, му преостануваа уште многу, многу зборови извлечени од речниците, книгите, народните кажувања, кои ги забележуваше во своите големи патувања во земјата со еден стар германски магнетофон, купен на старо на скопскиот Бит-пазар.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Така, едно време, сред зимата, кога божикните снегови беа станати и секое утро тревникот го поткопуваше мраз а дневното сонце го раскалуваше, на местото во еден агол од дворот каде што ја оставаше покосената трева, најде легнато едно изнемоштено жолтеникаво куче.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

– „Ете како: откога влеговме в гемија во Солун, кога нѐ забра еден силен ветар, та кога ја спотераа талазите гемијата, една недела што ја носи силно морето и на неделата кога ја удри од едни спили, парче по парче се стори и за касметот мој ме исфрли на една штица морето на суво.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Бре овде ќе се удави гемијата, бре онде ќе пропадне, една цела недела што ја тера гемијата и едно утро приближила гемијата до една ада, та кога се удрила од камењето, парче по парче се направила; сите што беа во гемијата се удавиле, само Силјанче беше се нашол на една штица задржан и беше го исфрлило далгата на суво.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

— Затоа што ја видов да чита југословенски весници, вели, и ги објаснува ставовите на југословенската партија. ,Наша демократија, демократија новог типа", вели.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

1. На наша стара Нова година, што ја велиме ние, татко беше играл карти и сето време губел.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ама, како што ја подадов раката, така и ми остана.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ти, единствена што го дослушуваш мојов шепот, ти што пред малку не избави од скаменувањето, не одземај ми го од раце суштеството што ја зароби мојата прва љубов, распарај ги смрачниниве и лилјаците и дигни ги видиците пред нашиов далечен пат!