штом (сврз.) - ура (изв.)

Нестаната уште од ноќните сништа јуначката чета, во раните зори, пред сонце да пекне, — рој куршуми пиштат и пукот ги стресе високите гори Се истури грмеж од стражите предни и купишта Турци попаѓаа тука, се прснаа сите, исплашени, бедни, штом ура се зачу, штом четата спука.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)