да (чест.) - ве (зам.)

Нешто беше рекла, некоја неразбирлива клетва, како: „чума да ве удри, да ве откорне“ , ама неразбирливо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас знам оти чудно ви е ова што ви го кажувам ама не е чаре да ве излажам, чунки најпосле испат ќе ви го сторам и ќе ве уверам.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
— Море ми, да ве пушчиме, токо којзнае дали сте за вера; да не ни донесете некоа беља, оти едвај истераме едни силници, сакаа да не изгазат преѓеска.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Портирот не праша од каде сте, не се интересира за пасошот, важно е прво да ве смести во хотелската соба, да ви ги покаже леглата: чистиот чаршав, јорган и перница, да наплати кога ќе си одите и дури да ве почести со едно убаво турско кафе за „алашверишот“ Хотелите во Истанбул се и скапи и евтини.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Штуро е душата себе си да се моли Разбранета ноќ да ве врати Низ маслинките земјата кон морето кога трчала.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Дедо нарача да ве прашам и да ве поздравам. - Се арно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)