ете (чест.) - ја (зам.)

А јас, за што сум способна јас!? За ништо. Ете ја мојата слабост.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Често гледаш во тие пролетни дни - излегува малата колона од интернатската врата, свива покрај градските гробишта и за малку ете ја во слободниот простор на полето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Па сепак, ете ја таму, крај фрижидерот за длабоко, полн со копани и лиснато тесто.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Тој час ете ја и ќерка му – ручек му носи.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Да ги премавнува сите пречки на нашата пропаганда и да пропагира на дело - ете ја задачата на теророт што ќе го сееме.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но, ете ја,стои - карпа пред јароста бурна; нејзиниот ум го зацврстиле молитви, кои идат од душата тмурна.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)