и (чест.) - јас (зам.)

Легнувам и јас да спијам, се преправам дека спијам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имам сопче со зеленосиви тапети, со две зелени завеси со боја како вода, дезенирани со многу бледи ружи, освежени со тенки крвавоцрвени цртички. …прилично ме обзема страв од лудилото кога ќе ги видам одблиску оние што боледуваат од него, каков што многу лесно можам и јас да станам во иднина.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Освен раскажувањата, макар и многу површни и колебливи, во моето семејство од колено на колено, за мојот предок, а исто така и меѓу жителите на селото, во овој случај имаше барем две совпаѓања: прво, човекот што го споменуваше Јохан Барт под името „Поцо“ беше од Маказар, од каде што потекнував и јас, а и парчето метал со написот „Поцо“ се најде во Маказар и второ, се потсетив и на тоа дека мајката на Надежда, старата, во една прилика пред да почнеме со копањето на бунарот, ми рече дека, според нејзиното сеќавање на раскажувањата на луѓе, на тоа место некогаш веќе постоел бунар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мене очите ми светнаа, грлото ми се сушеше, дланките ми се потеа; слушав како ги чита имињата на оние кои ги беше одредила да прочитаат по една рецитација, но мене на тој список ме немаше; ја прашав дали би можел и јас да прочитам некоја своја песна, а таа рече дека не би можел; ја прашав зошто, а таа рече дека моите песни се убави, но несоодветни (токму така рече: несоодветни), и дека овојпат не се бараат љубовни, туку патриотски рецитации.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
— И јас сум затоа овде, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Рајнер сакаше и тој и јас да студираме философија на Виенскиот универзитет, јас посакував со него да го остварам сонот кој некогаш го сонував со брат ми Зигмунд: да живееме заедно во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Јас в гроб. А ти? - И јас, Фиданке. (Крик, Пцост ...).
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој предложи да се сокриеме некаде и да ги следиме (сега разбирам дека и тој беше погоден колку и јас и дека сакаше уште таа вечер да расчисти со Луција: колку смешно – што да расчисти, кога ниту јас ниту тој немавме ништо со неа?); така ќе сме виделе која е девојката со Фискултурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Неговата Мајка ќе го мине својот живот во чекање на синот во родната Галилеја!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но јас веќе знаев кој е со него и дека тој што е со него е изврзан со гнил ремен, ишаран од стапиште со модрици и безумен како и секогаш зашто до мене достаса најпрвин неговиот глас - „Не давај ме, внуку, на никаквециве, ќе ме обесат“ - потоа јасно го видов како се ниша килав пред својот внук и судија и како плаче кикотливо, ја видов таа безначајна празнина во лита и скудна облека на која никнала долгнавеста тиква со влакна, но тоа е сега прикаска што мојава улава старост ја раскажува со чувство на посничка осаменост пред друга, калуѓерска и божја, бездруго свето дрво што размислува над туѓи мисли и се моли над туѓ грев, на оние што веќе ги нема, што се прав како што ќе сум и јас утре прав, јас, Лозан Перуника, дамка од дамките на минатото и вчерашна жива смрт од дружина на мртви луѓе, и тие вчера со гнев и јад во секоја капка на крвта вчера, кога и јас, и сирак и главен терач на туѓа двоколка со сив ѕевгар, сонував и живеев зелено, зелен во една земја што помеѓу топењето на снегот и сушите на болните лета не знае што е зелена пролет, зелен април или зелен мај, и знае или можела да знае што е зелен страв пред чудовиште оплодено од еден друг господ во градината во која се преселиле од рајот женското петле Адам и неговото ребро со женска коса, женски колкови и женско умеење во гревот да посади боцки од кои душата станува жива рана.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе ме сменат за некој нивни офицер или нешто ќе разберат. Вака и јас ништо не разбирам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Среден простор и книги сложени алфабетски.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како да се префрлам и јас кај политичките, господе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А сега Срцка, и јас ја сакам твојата вистина. Вади ги твоите скриени гревови од долапот на тајноста.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас и ден-денес мислам дека за сѐ што се случи и што не се случи меѓу мене и Луција сум виновен, во добар дел и јас.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И јас за дрво си плачам, што се вели, сум дошла од којзнае каде и, овде, во Сибир, ќе го бранам социјализмот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас на негово доба бев силен како момче.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Помодрувам и јас така од бодежи, ама, си велам, ќе помине.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислиш дека јас не можам да го изедам?! Еве, и јас јадам!“ И јадеше!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
– „Аман, оче дуовниче, те молам, земи ме и мене со тебе на аџилак, за да се сторам и јас еден аџија, да и да умрам да не жалам“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Не може да ги подигне, да се потпре на нив. Не можам и јас ништо за него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Нека ја следи Божјата помош на твоите сестри лазаристки од редот на св. Пол де Венсан. И јас сум со тебе!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Ене го проклетникот. Тој сам ќе си ја стави главата на тепсија пред Калпаковата тајфа.“ „Тој не е сам. Погледни, оној со него е...“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Секој гостин се испраќа, му вели војводата, па и јас сакам да те испратам. - Не правам повеќе гости, се моли Џемо полјакот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Впрочем, тој брак беше сосема логичен и очекуван, но јас и ден-денес не можам да се ослободам од чувството дека во тој брак влеговме, и јас и Земанек, само за да немаме грижа на совест по однос на Јан.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
АНТИЦА: Среќо моја, дај сега и јас да те бакнам. (Се бакнуваат).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Свиркам и јас, му враќам на Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе донесам и јас ракија, вика, и аз ште черпа, вика и се затрчува кон реката, се враќа по ракија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Да, да, и јас ќе пијам со тебе. Ајде“ со тивок глас рече Атина и излезе од собата.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Повеќето ја преспаа прикаската за зеленобрадиот господар на солунскиот трговец Арон. Заспав и јас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од таа вода и јас се напивам и од тој леб јадам, и му се молам на Господа пред денот на Потопот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
— Ќе играш машко, ѝ велам, и јас играм машко.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Полека светот се осветлуваше од дневната светлина, моето одајче исто така, и јас можев да ги распознаам одделните линии и бои на шарите на ѕидовите правени во годините изминати од еден самоук сликар, всушност бојаџија со дарба.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сипаниците денеска ќе им излезат, што се вели, утре ќе им угаснат. А научив и јас многу маривети. 37
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Залелакав и јас и јурнав кон собата на сестра ми.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тој почна да се нервира и верувам дека наскоро ќе ме испади, и тоа со лоша карактеристика.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Истата, 1944г., Хичкок отиде во Англија („Страсно сакав и јас да направам нешто за војната“) и режираше два кратки филма за британското Министерство за информации како свој придонес во воените напори. okno.mk | Margina #22 [1995] 143
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Така сторивме. И јас ѝ напишав писмо исполнето со почит и љубов.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Беше покриен со јагнешка кожа преку глава. И не само тој.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Чувте ли, - сврескува Зоки кон големите деца. – И јас сум храбар!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Па тој ме тера мене да помислам често дека сите луѓе отсекогаш краделе, а тоа е онаа неговата вистина, што тој ни ја наметна на сиве, така што дури и јас речиси заборавам многу работи, што ги знаев за животот, кога мислев дека сѐ зависи од тоа колку се сака да се создаде нешто, и колку труд ќе се вложи во тоа, и колку чесност и ќе се вложи во тоа, колку чесно и ќе се сака и ќе се создава тоа, и уште колку среќа ќе се има притоа, и дека не постои ништо друго, што би можело да влијае.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
— Не сакав, вели, не знам и јас што сакав.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Хм, добро е, - реков. - Ќе го нацртам и јас. Стави го на средина.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Циљка гледајќи го како со низок и разбранет лет се оддалечува, рече: - Ех, да имав и јас крилја...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А и јас сум сведок на збунетоста што Лена ја предизвикуваше кај Симона.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Кој не знае, та и јас да не знам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Вечерва и јас не знам каде сум.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Не сум ни шпион, ни друго, велам, и јас не знам што велам, не смееш накриво да ѝ проговориш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Му веруваш на овој шут уплашен, ми вели Мирче, и веруваш дека и јас сум ко него? 46
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„И Калпак, а? А ме молеше да му ја дадам пушката. Сега со мои камења ќе ми ја крши тиквата.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не. Сите мислат така, а јас бев ваков и постапив вака, иако и јас многу често не сум воодушевен од себе си ваков.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еднаш и јас сум ја пеела „Бандиера роса“15.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Слегувам и јас, а нозете не си ги знам за свои, не си ги познавам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
" Се потпрев на прозорецот и пеам и јас со нив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се стрчувам и јас со децата. Трчаме по нив и фрламе со камења, со стапови, со што ќе ти се вдаде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во Минхен, во овој вриеж, од луѓе во исчекување, се запознав со двајца граѓани од Делчево кои, како и јас, чекаа на воз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ќе го кусам и јас патот и удирам прекутрупа, сечам низ паркот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ако е ова вистина, тогаш сум најсреќниот човек на светот, зашто не сум женско. - И јас! - свика Саше.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се покажувам и јас во собата и шетам со очите: на една кожна фотелја седи русокос мајор, на бирото полковник, а онака, настрана, уште еден мајор со сипаничаво лице.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вистина, ете; кој зборува многу и ќе греши! И јас така!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Ќе појдам со тебе. - Каде, во која пустина, арамијо? - Каде ти, таму јас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
— И ти беше кај началникот? — И јас, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога учителот ќе го најдеше со тие книги, му ги земаше од рацете и му велеше: „Фрли ги тие книги, и јас кога бев како тебе ги читав нив и си го мамев умот, им верував сѐ...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Пеј за слободата! Ќе пеам кога ќе бидам и јас слободна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се истркалаа камењата, се истркалав и јас по нив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се засмеа и Цане и, така распалени еден од друг, не престанаа додека и јас не почнав да се кикотам со нив.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И во секој егзил има една тврдина со скршени врати... Тие се вратија, но не и јас... - пееше Махмуд Дарвиш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ех, и јас знам дека имаше.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Море, зошто да куцам, мажу, му велам, кај да куцам, му велам, не знам и јас што велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но за среќа тоа не се случи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се примив и јас на работа во работничките мензи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас во името на народот ги чував народните непријатели добро да кршат камен, добро да го делкаат и со врвот на иглата мерев да видам дали добро налегнува камен врз камен ... дури - како што велеше командантот - воздух да не пропушта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Ќе се стеснува“, велам и јас, „тоа е многу јасно“. „Треба сѐ да се предвиди“, вели Јован.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И јас бегам од луѓето што бегаат од мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Та така и јас, кога со прстот проаѓам по букви непознати, ја чувствувам нивната топлина, топлината на буквите, и светлината нивна ја гледам, оти секоја топлина има и своја боја, и знам дали записот говори за студено или за топло, за мрачно или за светло, за арно или за зло.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Та така и јас, кога со прстот проаѓам по букви непознати, ја чувствувам нивната топлина и светлината нивна ја гледам, оти секоја топлина има и своја боја, и знам дали записот говори за студено или за топло, за мрачно или за светло, за арно или за зло.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Зар и јас до таму да дотерам?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И јас, на свој начин, се обидувам да останам недоследен во моите одговори, понирајќи далеку, далеку во замислените стапици на умната Елен Лејбовиц.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
„Чекајте, браќа“, викаше тресејќи се во огништето Никола Влашки: „Дајте и јас малку да им ги копам со нокти срцата.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ноздрите му беа пошироки отколку што мислев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе ми дојде да му се изнавикам, сѐ да му наблискам. Пијан е, ќе си речам, и утре не ќе знае што сум му рекла. Барем ќе знам дека еднаш и јас сѐ сум му нарекла.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„И јас барав насекаде, ги нема нигде“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сите. Но и јас знам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе изварди и ќе ми се прикаже: и јас сум Македонец.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знам дека не пишувам и не осознавам ништо ново, дека и јас живеам или се обидувам да живеам нечиј живот, нечија стереотипна визија преполна со перверзии.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Време беше и јас да си одам. Мојот престој се ближеше кон крајот. Полека се подготвував...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ќе се преселам и јас во реката.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Сега и Ставрос е кај мене, вели, кај што сум и јас запишан.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ете, и јас првпат го сретнав тој што ќе ми ја покачи цената.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Порано чувствував одбивност кон таквите суштества и за мене беше неутешно кога размислував дека така завршиле толку многу луѓе од нашиот занает…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
– „Ах, проклет да е тој саат, си велел сам со себе Силјан, кога им грешив на мајка и на татка, да ме втаса ваква клетва, бев човек сега и да си ги пречекав сватовите, и јас да се веселам како сите што се на свадбава.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
ДЕПА: За таа работа ич да не берете гајле, мое гајле е тоа; само вие речете кога ќе сакате и јас сум готова...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- И јас не го познав,вели Јон, остарело, се искубало, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И затоа ќе одам во Рим, Богу да се исповедам оти и јас гледав со очите на нечестивиот и согрешив; оти сум видел нешто што привид е, а привидот е дело на нечестивиот; одам да ја уцврстам вербата своја во Бога, ако веќе не е предоцна“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нели и јас а и Катерина, како и сите ние, ѝ припаѓавме на неброената толпа што ѝ робуваше на познатата навика: да се одложува повлекувањето на потегот што води кон добивката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И го потерале Мирчета да го праша зошто не јаде, да не е нешто болен, вели, и Мирче го прашал, а Бугаринот рекол: ״Секое англиско јадење за мене е отров, и додека Бугарија страда и јас нека страдам.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас имам деца.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Едно претпладне ми рече: „Време е да одиш, ќе ми започнат предавањата.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Можеше да се случи и јас да лежам овде, покрај Таша, зар не?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И јас како тој: сретни човек и, дај една цигара, добар ден, како си, дај една цигара, ај со здравје, дај и за по јадење...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар тоа не е работа? – Така, сакам и јас да копам ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И — ха, ха, ха, хи, хи, хи, — одам и јас по неа, по смеењето нејзино.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако појдам и јас в планина, може да ми се доразболат децава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се џарам вака преку луѓето, барам место и јас некаде да се доберам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А од неодамна и јас - се уфрли Рада која ликуваше во себе што конечно успеа да ги „состави алките“ кои недостасуваа за да се „состави синџирот“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Јас веќе долго време размислувам за тоа и јас да станам Ракетар“, реков. Не ме слушна.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И знаеше дека и јас знам дека ова е само дел од одмаздата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
— Како другото, велам, не знам и јас што велам, начисто ми е оветвена главата, мозокот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ме сметаш за враг, Орлене, знам. Младиот Куно Бунгур го сфатил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ама, и јас уште не сум за фрлање: ми идат некако назгодно и мавам, не одбирам место.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мене мајка ви ме бендиса, а и јас неа.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Ќе ти се јавам“, рече таа. „Важи“, реков и ѝ ја упатив својата најширока насмевка. „И јас тебе ќе ти се јавам“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- И јас така сум чул, - потврди дедо Најдо. – Туку сум чул и тоа дека Дико на Лумана му бил најпрв пријател.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Бунар се копа кога е најсуво, кога водите се паднати до најниската точка. Таа наука ја знаев и јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Е, болка ми е дека и јас не го видов, вели Неделкојца. ...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас сум член, велам, но нејзините интереси не можат да бидат поголеми од моите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А потоа го минавме она растојание кое на невиноста ѝ се чини неизмерливо - растојанието помеѓу размислувањето за сексуалниот чин и вистинското соединувањето на две тела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се стрчав и јас натаму, кога гледам врволица луѓе собрани околу двајца што сметнуваа обесен од едно дрво.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И сите други се прекрстија. Окото на Стефан Писмородецот стрелаше во мене, и гледаше будно дали ќе се прекрстам. Се прекрстив и јас.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И јас сам, така, на одење ќе пишувам букви: дали во правта на патот, дали во пепелта од огнот, на камењата кај што ќе најдам. Така учиш, со овега, со онега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега, навистина, ова беше најсушната година во последните десеттина сушни години со ред, а овие денови на август, најсушните денови, и јас целото лето како додолец стоев на балконот и следев дали ќе се појави облак и дали ќе се чуе грмење од зад врвовите на планините.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но и јас, за нив, сум мртва.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас се качив на бината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите ние по еднаш вистински плачеме - и ти, и јас. Сите...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Сакам да играм и јас“, рече Џозеф. „Не можеш“, отсече Минк.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тешко ми е да признам дека и јас се обидов, напишав писма кај некои пријатели, од некои добив и одговор, но сѐ се сведуваше на ветувањето дека ќе се заземеле и дека ќе се обиделе да најдат каде води трагата на неправдата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Одам сега во Корча, во Албанија, и јас не знам кај одам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И јас, - потврди Ѓеле.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Каде мало и големо, каде машко и женско, таму и јас!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Вистина, мајка ми е Влаинка, татко ми е Влав, значи и јас сум”, продолжи замајано, небаре забрзано ги составува и крпи сликите од сонот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
— И јас во Битола, а бев во Скопје...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знам дека и јас сум мртов, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„И јас имам гениталии“, му реков, гледајќи љубопитно во она што се случуваше во кругот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И сите мислеа дека логотетот и Лествичникот гласале за Филозофот, дека душата своја само тие двајцата му ја дале, милоста благоутробна своја; сите мислеа така, оти предлогот го даде Лествичникот со уста своја и грев беше, хула бесчесна беше дури и да се помисли дека тој не гласал „за“, или дека логотетот не гласал „за“; но само јас знаев дека Лествичникот е погано и лажливо куче, со око побелено, оти знам дека и јас гласав за Филозофот, а мојот глас, третиот, го немаше; а го немаше затоа што Лествичникот беден беше гласал против Филозофот, еднакво како и другите, и најлицемерен од сите нив излезе, оти устата негова предлог даде што го отфрли душата негова, и оти вистина беше дека само јас и логотетот бевме вистинските пријатели на Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ете, мори, кој ти бил твојот Крале Марко! Женомрзец и женољубец, тоа ли сакаш и јас да бидам?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Па најпосле не сум ни јас од последните. Сум минал и јас в затвор еден ден, ќотек јадов, ме запишаа во црната книга.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Зар и јас ќе бидам фрлена и изгазена под неговите нозе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Го познавам јас него, и тој, исто како и јас, обожава необични и опасни случки.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И јас сум од Костурско, вели Калчев.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега, помислувам дека и јас сум бил сведок на таа борба.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ме праша верувам ли и јас дека тој го запалил Круме Арсов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се протнав меѓу молчеливите луѓе, како нешто да ме влечеше и јас да погледнам во морето. И тогаш што видов?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
— Не, велам и јас, не сум за таму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие ти проштеваат. Ќе ти простам и јас.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тогаш Рајнер веќе студираше философија, и јас во почетокот верував дека таа промена е затоа што е премногу посветен на науката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И излегоа. Со нив излегов и јас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И јас ќе се извишам над тебе, - рече второто.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Е, клаваа сите, па и јас кладов.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Е, сега и јас не си одам без тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дедо велеше: ,Кога ќе дојде празникот 40 маченици, да знаете дека и јас сум таму".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Сега и јас не гледам, му велам, сега е ноќ и никој ништо не гледа, - Е, фала ти што ми кажа, вели журчанчето, значи сега сме исто несреќни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— И јас, вели Оливера.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Абре, и јас знам оти нема, бре синко, ама царот сакат свое, бре!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Браво, браво, почнувам и јас да викам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Според споменатиот патописец, тој се викал Никола Поцо, а и јас бев Поцо, Симон Поцо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Очите сами ми се затвораат. Да можам би си ставил потпори на клепките. Да не ми паѓаат, како што паѓам и јас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мече се премислуваше нешто за час и наеднаш му се сврте: - А како би било да дојдам и јас со тебе?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Како било и што било, што се прават тамошните луѓе штркови, другаш ќе ви кажам, браќа им рекол Силјан, сега згора-згора ќе ви кажам оти и јас се сторив штрк на двапати и едно цело лето сум ви седел овде на нашава куќа и сум патил триста маки; арно ама не верувам да ми верувате оти сум бил штрк.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И јас не сум којзнае што – си мислеше Ц пред да ѝ пријде.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Се дотерав и јас. Отидовме на гробишта.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
И јас да сум на нивно место, - си велеше, - да ме будат страшни соништа во кои арамијата ми виснал над глава со нож в раце готов да ме заколе, да гладувам, зашто она што го имам ми го собира некој со помошта на еден јатак , да ми ги грабне некој со крвава пот спечалените пари, да молам да го дадам аманетот на најмилиот од куќата како што беа оние пет лири на татка ѝ на Трајанка, да морам да се посрамам како татка му на Пецета, зашто некој, кога сум бил на мака, ме одделил од најмилото, а јас сега не можам да му го вратам, та и мене да ми се случува сето тоа, - и јас не ќе можам да го здржам бесот, па макар сто пати знаел дека јатакот е јатак, а неговото внуче негово внуче, кое можеби ништо не знае.“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но, лицето на отец Стефан, и покрај тоа што и јас пристапив под управа на гревот, не беше задоволно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Добар си, како што се добри седумте црнчиња со бели заби и кадрави коси, како што се добри Карамба-Барамба и неговиот главатар со клучови на ушите, како што сум добар можеби и јас.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Дење и јас не верувам. Ноќе сѐ е поинаку. Паѓа таква мисла.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Стоев и гледав стрештено во него, оти и јас така сум мислел, но не сум се осмелувал тоа да го искажам ниту пред Лествичникот, ниту пред Граматикот, ниту пред Пелазгиј Асикрит, за да не бидам исмејан.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Знам и дека си простивте една на друга засекогаш оти кога ја крена главата и пред да ги спуштиш твоите усни врз нејзините, целата икона на Богородица се осветли од светлината што извираше од твоите очи! Сите жени се потргнаа, а и јас со Пеличка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дојдов и јас на ред. Се гледам заслабнат, ушите ми бучат, аливцата се мавтаат на мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас ќе ја земам Наталија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И јас сум од Македонија! - И вие? - ќе ме праша таа. - Да, и јас, ќе ѝ речам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Размислувам за него многупати. Вежбам и јас.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Морам, вели, и јас да дојдам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Еве, и јас зедов исти панталони. Не се пазарев, а платив 400!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако се плашам, си мислам, и јас нешто не сум здрава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нашата историја е наша историја... Нашата историја е нивна, нивната историја би била наша...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сега и јас не знам како беше песната.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па после и јас зедов, ја сопашав скутината и му ја покрив главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сакам и јас да појдам, ама којзнае дали ќе знам самата нешто да си побарам, да си купам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега и јас не знам како да направам: и го сакам, и, жалта по Никифор не ми дава да го сакам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас не знам што беше.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нели густирањето е една од битните особини на нашето битисување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
— Добро, Петре, добро, не е доцна. И јас, ете, рано дојду, оти па мене ле ми се спие. Ете и Куле не е дојден, ќе ве почекам овдеа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Оливера ми кажа дека некои деца биле уште уплашени од војната и дека не можат да спијат, а кога ќе заспијат викаат во сонот и бегаат од постела, се кријат под креветите, некои само да чујат брчење на камион или трактор, и ќе почнат да скокаат низ прозорците, си мислат авиони и тенкови идат и ќе се пикаат по грмушките, ќе се тресат ко пилиња, негователките ќе ги бараат, а тие ги затвориле ушите и очите, само устите им стојат отворени, ама пак не се оѕвиваат, не се кажуваат; оти не се оѕвиваш ми вели Горачинов, кај беше досега отидена, ме прашува, по ортомата своја, му велам, и јас не знам кај бев, а надвор се смеат, на вратите од кабините ни напишале ,То долапи ефтихијас"18 и се смеат,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Од каде знаеш? - Знам, - реков. - Таа топка е направена од чизмата што ја загуби в река.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Да, и јас сум невозможен. Таков сум...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Штом крадат комунисти, си велам, значи и јас можам да крадам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Сакам и јас да дојдам со тебе, - ми рече таа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
јас сум до тебе, ми вели тој, јас цело време стојам до тебе, ми вели, ами оти не ме браниш од галебиве, му велам, нема со што, ми вели Горачинов, гледаш дека ми се зафатени рацеве, и после како да сме гувееле пред сонцето паднато во водата, се наведнуваме небаре пред свекор, пред свекрва, што се вели, а водата светка, си потфрла тркалца од бела пена, како ситни пари да сум пуштила, да сум фрлила во водата и парите ги собираат плипот деца, а после не биле деца, туку јато риби, изрипуваат нагоре, им светнуваат белите мешиња над водата и тогаш од бродот ми паѓа Горачинов, се провира и ми се губи ко јагула меѓу рибите, јас викам по него, но гласот нерастурен ми се враќа назад; се враќам и јас од сонот,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па ми го позема фенерот и почекува и јас да слезам, Кледот е полн со бочви, со качиња сирење и маслинки, со вина и со друго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Јас не верувам. — И јас сакам да не верувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас морам да бидам тука. Јас сум ѝ золва и свекрва. На сѐ ја подучувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама и јас имам коњ за трка!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тогаш и јас ќе можев да го прифатам и да го направам свој составен дел.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Пеш ќе се вратам до дома. И јас, исто така.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Барав од Селзник да ми обезбеди соработка со Дали.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ако ги знаеш ти, па и јас да ги знам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така и би: се отстранив навреме од патот на Писмородецот, и се трудев со ништо да не го разгневувам; а кога Филозофот седнуваше на столчето крај логотетот, јас помислив дека можеби е време и јас да кажам нешто, во наша одбрана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По него влегов и јас, одејќи зад светлината негова.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тоа беше можеби и причината за да се согласам да го внесам и јас мојот имот и да го смешам во заедничкиот. И тоа, мислеше сега Змејко, а и оној мој Брат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Овој феномен бил познат и во антиката и е наречен „Орфеев ефект“ кој ете, и јас го осознавам, го откривам, ќе го проучам, ќе го запишам и на идните поколенија ќе им го оставам“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој нејзин наклон кон жените и јас малку го забележав, ама уште не ми се верува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас сакам да играм надвор, вели и се отима, си ги кине аливцата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ете, - прошепоти Јован – стигнав и јас.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Од тој момент, сонував да стигнам и јас да јавам коњ, имав мерак што ми остана, што се вели, до старост.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ја претресувам 105. бригада, и јас не знам што ми дојде така.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше затишје од борбата, не знам и јас како беше, и еве го Никифор Абазовски кај мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се сликавме Слобода и јас. Еца и јас. Сите три. Неверојатно!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дали сон гледам и јас не знам.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Зошто и јас да не го признаам, но проблемот е во тоа што тој мене нешто друго ми подметнува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
— И јас овде имам дете, велам и солзите веќе ми се закреваат оздола, ми капат во филџанот, во кафето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А тој ќе пее: мајка ми ја нема и јас ја барам зад времето!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Може, љубов моја! Но само под еден услов. Во планирањето на тоа наше патешествие за паметење да учествувам и јас.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Слушам и други одат, вели, па и јас ќе одам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се знае не само од документи, туку и од раскажувања од колено на колено, дека умрел како голем богаташ“. „За тоа знам и јас“, реков.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ѓаволу волшебен, опсесијо! Опсесијо моја, време се навикнувам на тебе се навикнувам на себе па почнувам и јас, налик на владетел семожен да мислам. Да се умислувам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Знајте дека и јас, и браќата Вангел и Тиро, како и татко ни зборуваме грчки одлично.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
АНТИЦА: И јас на ѓерѓев. Вие, ти, Кате, и ти, Паре?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Доаѓам и јас, - викна Денко. - Како сакаш! Отпрвин не беше тешко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И како што одиме, сѐ повеќе се наоѓам и јас крива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас, од него, под него, што се вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше полноќ и јас и мајка ми чекавме во собите разделени од мракот, во креветите.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Што е, море мажу, викам и го фаќам и јас под мишки Јона.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и полковиот му рече освобождавам те од обвинението, откако го ислуша, за петнаесет дена ќе добиеш и решение, и Ристе се тргна, отпоздрави и се тргна, и одат после други, и којзнае што ме дупна и мене, и јас ќе одам ќе прашам, што ќе стане со Македонија, велам, Македонија е долга и широка, ми вели полковиот, и за Македонија одговор сега нема, одговорот е во вас, во сичките нас, благодарам, му велам, коњите се тепаат, а магарето го јаде ќотекот, покорно благодарја, велам, и как се казваш, Мирче Мегленов и ме запиша, мајчето негово, и после ротниот секаде мене ме праќа: во извидници, кај што студи, кај што е калливо, кај што главата ти е пред куршум, и еднаш со Стевана нѐ пратија кај окопите англиски, 124
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А право да ти кажа и јас некако осамотен се осеќам без неа. Шо ќе ни пречи ако а прибериме?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
При втората средба се запознавме подобро.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Ако те слушав тебе, ми вели, сега требаше и јас да берам сливи. Ај, молчи таму, вели. 229
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Можеби во сличен случај и јас ќе постапев како него и како неговите пријатели!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Господе, си мислам, да не добив и јас оган, господе, да не ме префати болеста од Роса.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас со задоволство ти ја признавам таа победа, оти твоето здравје и твојата лична среќа, како и на твоите браќа и сестри, ми се најважното нешто во живото.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Затоа се појави еден човек да ме извлече од стравот дека и јас можам да стигнам некаде подалеку од Македонија.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И јас веќе не знам што да им речам друго. Друго е да е станат снегот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го носеле сите мои предци, го носам и јас, но не знаеме какво пророштво на него е напишано, и дали добро или лошо му се пишува на оној кој го носи, оти грабен плен е, а грабнатото често со лоша магија се заштитува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ФЕЗЛИЕВ: Зошто? Нели сум и јас член на организацијава? Нејзин доверлив член?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Можеби токму сознанието дека можеби и јас му припаѓам на сојот на невидливите се почувствував послободен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Потрчав и јас, ама и гроздот потрча. Кога го видов тоа се стаписав.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сум била и јас несилка, сиот овој грагор, сите овие наредени стомнина што спијат, сум ги износила и сум ги снесла.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јован му се доближи и, фаќајќи го за рамената, му се загледа в очи и му рече: - Коста, послушај ме и нема да зажалиш.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се разбира дека ме прекори, ме искара што сум била толку невнимателна и толку непромислена да отидам во третиот дел од паркот, и тоа доцна попладне, ми се закани дека своерачно ќе ми ја скрши главата ако тоа уште еднаш ми се повтори и ме посоветува, онака братски, малку да ја видоизменам приказната попладне, кога на состанокот ќе им ја раскажувам на нашите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И јас мрамор се мраморам, си ја тепам главата, а солзите само ми врнат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Кажете што е, вели, викнете ме и јас да се радувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ако е за право, и јас не сакам кај било.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И јас сум без ѕевгар. Ако сакаш ќе се здружиме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- А, скопјанче си. Ами и јас сум била во Скопје.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Патем, и јас малку бев наклонет кон тоа. Хипохондрија. Анална педантерија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Не помалку од тебе сакам и јас, ѝ возврати другата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И тогаш за малку и јас ќе ја лапнев земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во овој случај, без вода останувам и јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
— И јас ќе дојдам со тебе, му велам, и одиме заедно горе, се искачуваме кај чешмата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Е, но на топката не е нацртано моето куче Роско и јас сега не знам каде е тоа - во Америка, во Индија, или во некоја улица на градот.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
А и јас, со нив, помагам по нешто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Е, добро, ако мораш, и јас сакам да мораш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На едно исто место како што бев и јас посадена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— A јас ќе потврда дека го познавам од затворот, та ќе се уреди сета работа, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога виде дека сенката го моли, Карамба-Барамба навреме се тргна а и јас со него, Слонот, исплашен од едно полско глувче што се обиде да му се завлече во сурлата, потрча покрај нас и кршејќи се на својот пат се изгуби во длабочината на бескрајната џунгла.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Разбирливо, таа пред мене не проговоре за синот, а и јас, дури откако заминував од Долнец се сетив на приказната за него: дека ги напуштил студиите, заминал од дома и веќе не се јавил, и дека дури отпосле дознале дека, со уште едно момче од групата што, под водство на еден млад свештеник, била воведувана во православното учење, се придружил кон манастирот Св.Тројца, преку границата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Го дадоа на кратко на вечерните вести, ми вели, како со моќни гестови нешто образлага, а тој тука, до мене, гледа во екранот молчејќи, како да е најнормално и јас да дознаам за неговите проблеми и планови кога дознаваат другите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не знам зошто не го даваа, вели. — И јас не знам, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но и јас сум гранка на брегот од животот што расте па колку да ми се смрзнати и румени и нејаки прстите ја сечам таа одвратна лизгава маска од мов црпејќи сили во споменот на нешто зелено зелено (ДОЖДОВИ)
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Како триесетгодишен ерген носам лузни и читам весници - херпес, сида, азиска гонореја која го победува секој познат антибиотик.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Станав и јас, со задоцнување сокривајќи ја Мечкојадовата шарена торба зад грб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И на тој збор и јас се загледувам нагоре, низ буките што се мрдаат, како да ги брсти гладна коза.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Простено ти е Велико, вели Неделко Сивески, кај ќе ме познаеш кога и јас не се познавам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Значи, предлагаш да се движиме по оваа патека, нели? - тој покажа на картата и му се обрати на својот курир: - Ги знаеш ли овие места? - Како сопствениот џеб, генерале! - Имам и јас еден тукашен од Јановени. Тој, генерале, со затворени очи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Погребната поворка, на чиј крај некаде бев и јас, беше од неколку километри.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- И јас сум храбар! – повторува погласно Зоки, но веќе е навреден.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Знаев ли и јас дека подготвувам детални сеќавања крај езерото, што некогаш ќе ми донесат меланхолија и очај?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Барем ќе знам дека еднаш и јас сѐ сум му нарекла.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Немој да плачеш, еве, ќе се расплачам и јас“, се јави и татко ѝ.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но јас онемував и безгласно повторував со крвави усни - таа е нема, таа е нема, таа е нема. Крв сегде, крв во мозокот!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Требен ми е мене, - рече крчмарот. - И јас не можам да го гледам пред очи.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Нагаѓаат така жените, нагаѓам и јас, се лажеме меѓу себе, се тешиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сретнувам еден човек, ме гледа човекот, го гледам и јас него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зедов книга и сакав што побрзо да заспијам со неа в раце, но сонот не доаѓаше и јас почнав од некаде, без ред, на случајно отворена страница, да читам: „...во мириси што продираа длабоко во крвта и стануваа дел од мене, мирисаше на живот што со ситни гласчиња и движења се обединува во нешто силно, посилно од сѐ што би сакал, неделиво од мене, исто што и јас самиот, сѐ уште непронајден а желен... и мирна светлина е над мене и над светот, трага од нешто во мене, нешто што можело да биде и што било, нешто што ќе биде ако истраам во оваа празна состојба, без одбрана и без заштита, со браната на навиката и свеста и волјата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Погледнувам и јас кон пенџерето, се лажам. А таму само неколку лисја од лозницата се чулат ко уши од теле.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш и јас многу се уплашив. Си велам: сега и попот е скаран со бога и никој никому не му верува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Не можам да ти опишам какво мачење за мене беше претходното излегување“, рече таа, гледајќи во својот сладолед од чоколада и мока.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не му кажувам дека и јас вака сум викала по него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знам после кај ќе одиш, ми вели, и еднаш ми е жал што не можам да те запрам и, уште еднаш ми е жал што не можам и јас да дојдам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не сум и јас мртов, мајката? Ништо не се знае во ова страшилиште.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)