и (чест.) - тука (прил.)

Сиромаси девери! Фрлија и тука по една рака пари.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Фатија да ни земаат наши деца, да ги потурчуваат и да прават од нив јаничари. И тука молчевме.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но борбата со пропагандите во Македонија не е чекор назад, туку напред, зашто и тука имаме работа со борба за слобода, со борба со мрачните сили што не ѝ дозволуваат на нашата татковина сама со свои очи да ги гледа своите интереси, ами ѝ наврзуваат очила што ја замрачуваат вистината и ѝ придаваат бугарска, српска и грчка боја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со години гледавме сам како се искачува по ридот, Застануваше пред ѕидиштата во кои можеше да се препознае Некогашна тврдина и тука го минуваше денот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Што, што рече? - Реков дека не треба да се мачиш да нѐ носиш в село. Добро ни е и тука.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Да, ами има неверојатна природна дарба - во моментот, сега и тука да создава поезија на глас, стихови од кои целата крчма стивнува и го слуша! Да, да, вистина е!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Најдовме едни напуштени касарни и тука...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некои од нив и тука продолжуваа да си ја извиваат својата клетва, застанати на првата височинка, исправени кон ѕвездите, исто како оној под него што беше впиен со муцката во неговото лице, кон неговата миризба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Уште од почетокот се гледаше дека тоа ќе биде уште еден митинг, кого тој мораше да го издржи и тука немаше што да се стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше и тука, но беше и изгаснато во неговото паметување. Живееше само со оној ветер.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој и тука како да беше дојден за да ги побара, но и тоа беше нешто сосема друго, само еден спомен во него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А не се ни трудев да си ги научам студентите како да ја изговорат репликата, се разбира – предметот не ми беше геј- верзија ниту на Пигмалион ниту на Мојата красна леди и не бев некој геј- професор Хенри Хигинс, што зел да ги учи разните Елизи Дулитл од Ен Арбор како да му дораснат на геј- кругот – иако на крајот предавав за карикатурата и се трудев да ги изведам нејзините импликации, како што правам и тука. ‌А какви се тие импликации?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И тука се сите, сите, сите: децата, Цви, неговите, нејзините родители дојдени на посета кај сватовите и таа облечена во фустан со ведар дезен и прекрасна берлинска шапка по последна мода што не допушта во очите да ѝ бие сјајното галициско пролетно сонце... 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Овој град некогаш полн со здравје, сега неухранет, вошлосан, отворен кон болестите на душата и телото, на работ од епидемијата на тифус, на уплав, на треперење пред неизвесните времиња, под ударот на болести и несреќи што најнапред, како по правило, прво ги погодуваат сиромашните, брзо фаќаат корен и се шират меѓу најмногубројните.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Грижите не ѝ дозволуваа да ја замајуват споредни мисли, снегот беше и тука пред влезот до колена, а дрвата добиени преку социјални грижи што останаа зад баба Петра беа крај оградата на фабриката, до самата куќичка на Мурџо.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Кога дојдоа, кадијата ја соопшти положбата и ги покани да помогнат и тука да се доврши работата, а за да ги убеди дека си стои на зборот, им напиша од своја страна тапија од своите чефлизи во Рувци и Алданци, а беглербегот им напиша повелба, дека им ги подарува сите дванаесет села од Старо Мариово сосе луѓе, за вечни времиња и ги прави мариовски бегови со сите беговски права, поставувајќи им само два услова: да се потурчат и да најдат чаре и начин да се победат бунтовниците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Да не сум удрен и тука, си мислам, и ги вадам рацете.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)