не (чест.) - зема (гл.)

По целокупното окончување на спорот Кукулев, барем формално-правно, остана да работи во Радиото уште околу две години – иако тој, впрочем како и сите вработени во локалните радиодифузери, не одеше на работа и не земаше плата –  бидејќи de facto локалните радио и ТВ станици беа затворени и воопшто не работеа!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, Кукулев – од инвентарот кој остана во просториите на Радиото – успеа да си наплати само 90.000 МКД (1.500 ЕУР), што горе-долу е само ½ од вкупниот досуден долг!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова е многу позаплашувачки отколку некој да ти кажува да не земаш нешто.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој едноставно ја кажува очигледната вистина: ние не знаеме што е тоа, ако ја голтнеш сешто може да ти се случи или да не ти се случи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Овој марифет и Бегот им го препорача на селаните, но не зеде и не земаше веќе учество во селските работи, сметајќи се за виновен и компромитиран и молејќи ги да го остават малку понастрана и за нивно добро, бидејќи и Турците не ќе гледаат со добро око на него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И сега, кога и Толе, како Бешот, им рече на азите и коџабашијата да ги честат офицерите, овие со сета своја сила се фрлија на таа работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ми ги подаваше златниците, а бездруго кутрата сакаше да ми рече според изразот на лицето: не земај ги!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Миг стоиме вслушани во песната што предупредува и вели да не им се верува на битолските батакшии кои ветуваат, а не земаат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нашите последни барања колку се правилни или не, не земам да ги решавам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Господе, не земај ми повеќе, господе, се молам, преколнувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не земај, господе, само од мене, земи и од друго место, си ја валкам устата. Веќе не знам што зборувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Секоја цигара со ново чкорче ја палат. Огнот е пред нив, а не земаат жарче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Запри, господе, господине, не земај ми повеќе, си шепотам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој не шетал по странското без своја насока и без свој правец и не земал било што и од било каде.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И има, има - радост голема радост длабока во темнината: да светиш, Вело, жар да се стопиш во борба гроб ти душа не зема!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
V Танаил каменоделкачот, работејќи долги години на својот занает, ги познаваше камењата во детали, на секој камен што го обработуваше му ја знаеше душата; ќе го пофатеше, ќе го испревртеше со рацете или со лостот, ќе го потчукнеше со чеканот неколку пати од сите страни, како железничарот што ги проверува тркалата на возот дали се пукнати, и ќе узнаеше какво му е срцето: здраво или не; ќе му биде ли верен до крајот на обработката или ќе му откаже на полпат; ретко му се случуваше да се излаже, да го делка некој камен, да го дотерува, да го обликува со денови, со недели, а често и со месеци - и на крајот да му пукне, да му расипе сѐ; а кога ќе му се случеше понекогаш тоа, - Танаил го фрлаше чеканот и глетото и налутено седнуваше крај каменот, неверувајќи дека навистина му откажал, распукал; врвеше со прстот преку пукнатината како преку рана, како преку болка; стоеше така долго време загледан во пукнатината и сиот ифрит, јад, не земаше веднаш друг камен да работи; ќе испушеше цигара, ќе се напиеше чашка-две ракија, и откако ќе му поминеше маката и лутината, започнуваше да одбира друг камен вртејќи го долго време пред да го направи првиот удар со чеканот и глетото на него.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А вие не земајте сѐ на срце, Лев Петрович, го прекина мајка ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Сега оди по Бел Стрит. Тој секогаш оди пеш... никогаш не зема такси... сега оди низ паркот, сега скршнува зад свиокот кај Оукхерст и сега...“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Вистинската антиархитектура, не онаа од Акросант, Аризона, која ги обединува сите меки технологии во срцето на пустината - туку, онаа, дивата, нечовечната тука, во Њујорк, се создала сосема сама и не земајќи ги в предвид домот, добросостојбата или идеалната екологија.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Не користеше разум од безумици - не земаше совет од губитници!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
— Јас не земам, велам, и затоа ги гонам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— За вас ќе затворам очи, велам, но јас не земам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не земај си многу на срце, ѝ велам јас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе боже, господе боже, чекај, не земај ми го детево.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Јас пари не земам, им велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
МАТЕЈ: Не зема динар од него. Сама заработува.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Што не земаш и ти? - го прашав. - Па да бидеме многу богати?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)