не (чест.) - ни (чест.)

Но, според зборовите на Кирова, времето покажа дека тие не си ја вршат работата: на пример, синдикатите не протестираа против одлуката со која се намалува платата за 15% на неодредено време поради финансиската криза на претпријатието, како ни против онаа нелогична одлука за истовремена набавка на нови возила.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
2 На ова синдикатот воопшто не реагираше, па дури не ни свикува состанок, и покрај редовните повици од неговите членови.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Секогаш сум влегувал со одважност, дури, богами, кога ќе влезев, не ни ги забележував поединечно. Не се трудев. Тие ме забележуваа. Тоа беше важно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мајка ѝ ми вели: Фала ти, нам не ни сечат ножицине!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ама не ни помислуваа да ми подадат нешто од тоа што носеа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Па, како да ти објаснам, - рече. - За да вршиме сами некои поголеми откопувања, немаме средства, а летово тоа и не ни е најважно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
(245-246) Влегувам во собата и ја затворам вратата толку полека што таа не ни забележува (ни вратата, ни жената која е во собата).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Страста кон него кај мене веќе беше сосема изгасната; не ни помислував дека би можела со тој човек, после толку години да се прегрнам, или да водам љубов.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во таа уметност, на стари ноти, во познати тоналитети, наместо за прекуморско писмо од љубената, се пее за мобилен телефон; наместо за параходот што заминува, се пее за семафорот што го разделил љубовниот пар, оти таа минала на зелено, а тој морал да сопре на црвено; се пишуваат дебилни романи во кои една иста жена, Македонка, трипати ја силуваат, за петнаесет минути, еден по друг, српски, грчки и бугарски капетан, па со тоа се изразува трагизмот на македонската жена и на македонската нација поделена меѓу три аждери што сакаат да ја лапнат (притоа, овој раскошен дебил од писател не ни помислил дека на жената можеби ѝ е убаво со тројца, особено што сите тројца едвај издржале петнаесет минути, што за здрав маж е одвај десетина од сексуалната игра (овде намерно го натценував траењето на сексуалната игра, за да ја пленам Луција; очигледно, уште ми значеше, и покрај сѐ што ми стори).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но во вечноста сѐ што завршило во космичкото време одново ќе ја стекне својата смисла, која не ни е дадена да ја разбереме и доживееме дури сме во времето.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во тој миг Зигмунд застана, ја поткрена раката за да одмавне со неа пред своето лице како да брка мушички, како секогаш кога мислеше дека она што му е кажано не заслужува одговор од него.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Никој не ни има дадено право заради него да ни се набркуваат Бугарите во нашите работи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И потоа како да задрема во чекор...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не ни забележа кога почна да успорува во својот трк низ шумата и не ни слушна како вревата на селото замре низ него...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Плачејќи над нас, паѓам од смеа. Солзите не ги разбудуваат оние што отишле и што не ни рекле збогум и проштавајте.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ги оплакувам живите“, рече Марко Марикин.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Беше само еден тих разговор во него, додека стоеше, смирувајќи си го здивот и веќе не ни обидувајќи се да ги избрише студените росинки пот од сето свое лице.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Продолжуваше и буден да 'ржи и да чкрта со забите и не ни помислуваше да престане со тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А тоа дека мораше да им се врати сам, тоа што не ни помисли да ги чека да дојдат и да го земат, беше во него пак уште една работа, кон која тој не можеше ни да замисли, а да не се придржува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тие те трујат, му велам и од тоа никој не ни влегува в куќа. Тие направија така, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Остави ги, Јоне, политиките, кога никој не ни ги слуша, вели Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ѓорѓе не ни проба да бара одговори на нападите на Рада. Неговиот пораз беше конечен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, Рада и не ни помислуваше да биде жртвено јаре.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За веста не ни помислуваше да му каже на Никодина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Не ни чекаше да се изгаси догорчето, таа веднаш од истата запали друга.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Додека ја слушаше, докторот со прстите ѝ ја милуваше косата, ѝ ја местеше перницата за да може подобро да дише, ја водеше низ лавиринтот на нејзината несигурност со мудрост и нежност за какви што никогаш не ни сонувала.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Сѐ уште не, принцезо“, ѝ рече, плескајќи ја по образот со најголема нежност која некогаш ја почувствувала. „Сѐ во свое време“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Знам дека таму сигурно одново ме тепаат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И ништо не знае, како пион во партија дама што ја завршува партијата, а не ни насетува. Пионот Луис Марија, покрај својата кралица.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во излогот имаше чинии со завртки и навртки, изабени длета, ножиња со искршени сечила, излижани часовници кои дури не ни претендираа дека се исправни и друго безвредно ѓубре.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не ни можев да речам. Не бев ни прашан.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во четивото ќе се пронајдат и оние што се веќе тука, што веќе не ни приметуваат дека се ликови од оваа стрипотека.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Потоа хомосексуалците фатија да објаснуваат дека тие не ни бараат право на црковен, ами на граѓански брак - што не спаѓа под јурисдикција на мистер Бог.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Јас ќе пишувам песни кои ти никогаш не ни ги читаш.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Додека се обидувам, осмиот месец од оваа година, MCMLXXX достоинствено да го започнам писмово до тебе ја откопчувам душата како елек и шаторот твој го распнувам сосема меѓу вториот и дваесеттиот век резот е доволно длабок и горешт светлината да се прекрши и одбие твојот профил да се обликува појасно макар и ништо да не не објаснува: ни империјата, ни мемоарите ни градот што го подигнав во мислата променлива - еден град повеќе во Елада, љубената ниту слободата повеќе од власта што ја сакаше и Latio не, ни кованите пекунии со ликот на Антиној, обожаваниот Humanitas Felicitas Libertas ниту твојата библиотека која се обновува лека-полека по светот ниту противниците, не ни жените не ни смртта твоја и на твоите современици и коњот не, и знакот на небото и мачката со боја на пустина, мед и сонце (според описот на Јурсенар) ни патувањата, ни пророштвата не, не, не, во право си кога се сомневаш во смртта, кога му се предаваш на Допирот-Убавината-Сласта како на Смисла зашто, поместувајќи ги границите на крвта, плотта, идејата животот пренесувајќи го од една метафора на друга го одложи толку многу што остана и за нас! ________________________
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ноќе ја заклучував вратата за да не ми влегува, но од страв сепак да не се шмугне од некаде и да ми ги ископа очите, воопшто не ни спиев.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа замолчи и забележав дека збунето ги намршти веѓите и подзина, но бргу отпосле пак викна, но овојпат, - Јован!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Откако тетка Олга од другата страна го грабна телефонот, очигледно алармирана дека некој се јавува од странство, и покрај тоа што не стоев блиску до мајка ми, можев да го слушнам целиот разговор, од причина што и тетка Олга врескаше како да се довикуваат со братучетка ѝ од едниот до другиот крај на огромно поле.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Бидејќи речиси и не ме погледнуваше, воопшто не ни забележа како од нејадење и неспиење за една недела се претворив во бледа вреќа коски.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И сериозно да размислиме за нашето време што не ни проштева кога го губиме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Ќе ми изгореа за малку колачите, - викна оттаму, и не ни обрна веќе никакво внимание. Колку ѝ бев благодарен.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не ни погледнуваше во рибарот, небаре незаинтересиран за неговиот впечаток и мислење.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)