нека (чест.) - помине (гл.)

— „Нека помине ваа бура. Па ќе се врата коа ќе се поумири“. — И продолжи со „героите“ од Добро Поле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Како нејзините окоравени очи да рекоа: - што, што!?) - Ништо, Леме, рече тивко вујко ми, во очите му светна солза, се колнам, - само нека поминат овие пусти, гладни години, рече.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)