нека (чест.) - седи (гл.)

Така си ги расчленуваше поединостите од почетоците на нивната поранешна врска додека ја отвораше третата фиока за да го послужи а потоа наеднаш во себеси заклучи: остави ги спомените, нека седат внатре, во фиокава, а ти бркај си ги задачите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
— Така, пак. Стојко, да не клаваш цела недева чаша во кандивото, нека седи темница, да видиме дали ќе му дојде умот на вој наш светиа да а варди сермиата!— му нареди на маѓерот Стојка кој водеше сметка да не остане „сајбијата“ темница.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
ДИМИТРИЈА: Да не сака тој и на ручек да седи? Немам јас ништо против. Нека седи и на вечера. И утре сабајле на појадок.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
И никаде да не мрднува. И никогаш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Добро, нека седат книгите на масата, тие верно ќе чекаат, како секогаш што чекале верно.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Нека молчи, нека седи тука и нека молчи, не ми пречи... пречи...пречи..фрчи фрчи...
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Па, кога вам ќе ви текне – со мајка ви, а кога ви се игра, кога ви се гледа телевизија, кога ви се оди со деца на летување, тогаш нека седи мајка ви дома и нека ве чека.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)