ќе (чест.) - живее (гл.)

Тој раскажува за неа, по некоја година, да не си ја скршеше ногата, уште ќе живееше.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Зар со нив ќе живеете и ќе работите во градот?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- А од Бугарија помош не ни треба, не ни треба помош од Кобурзите32).
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Истапувајќи за неговите цели и задачи пред другарите гласно зборува: „Братска слобода, таква слобода и држава, каде луѓето ќе живеат братски, држава без цареви и кралеви, султани, паши, аги и бегови, Држава еднаква за сите вери и народности“.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Пишувајќи за животот на Делчев, писателот користи и повеќе познати анегдоти и духовити досетки низ кои се открива итроштината и неустрашливоста: излегувањето од опколениот град како мртовец, влегувањето во Солун кога е преправен во селанец чија кошница е полна со велигденски јајца, па како главен инженер за изградба на патишта, чуден трговец, или пак сцената кога седи и пие кафе со главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Братска слобода, таква слобода и држава, каде што луѓето ќе живеат братски, држава без кралеви, султани, паши, аги и бегови.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Одржуваме тајни состаноци, - пак почна да објаснува Гоце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во таа борба многу ќе изгинат, но оние кои ќе останат - ќе живеат...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Но да не жалиме за височините, ќе живееме долу со истите сказни и параболи, и со онаа неумитна надеж, дека еден ден, во една ваква квечерина, пак ќе се искачиме, како пасмо пареа, модар здив од устата на долот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Со што ќе работат овие луѓе ако си го продадат добитокот, од што ќе живеат и дали утре ќе можат да излезат во пресрет на власта. Тамам, рече султанот, аферим!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во книгата Сирахова се вели: „Мудрецот добива доверие од својот народ; името негово ќе живее довека“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ти не би требало да живееш по хотели! ]е те запознаеме со богатуните и ќе живееш како бубрег во лој.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во втората зона, во која ќе бидат лоцирани индустријата и рекреационите површини, ќе живеат 100.000 луѓе а во третата и четвртата зона - 150.000 луѓе.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Од што ќе живееме, а? - се чу нечиј глас од оградата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Не им завидуваме на предавствата кои се нафрлаат, пред сѐ на јазикот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Потомства и потомства на мојот народ исчезнувале уверени дека еднаш ќе живеат.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Шо велиш, како ќе живеат тиа?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нејзината мисла ја однесе далеку од Полчишта, далеку од Мариово, далеку од цела Македонија, во слободната Бугарија, каде што нема Турци да го бркаат нејзиниот Толе; каде што нема да го дели ни со какво црно Кате и други мариовки; каде што ќе го прегрнува и бакнува само таа и каде навистина ќе живее со него како пашица во убави сараи, со алајќи по неа сред цветните градини од сарајот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Како ќе живеат'“ ќе живеат како досега, шо има ние да му го бериме гајлето? — му се врекна Митра и уште повеќе се прицна до него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Куле го прегрна и го избакна Мирчета, Андон му ја стискаше цврсто раката и го убедуваше дека децата и жената тристапати поарно ќе живеат отколку да седи дома и да аргатува.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со даноците кои ќе се собираа од 100 000 курви сите ќе живеевме као у Калифорнија. И волкот сит и овците поебани.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Да живее новиот шитски поредок и петтата колонија Суруш - извика Дулитл - Шитскиот поредок ќе живее, но шо ќе праиме ако цела раја ни изумре.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Затоа и ателјето му беше само за в шупа, а не за висококатна мансарда со еднособен проширен стан во кој, покрај тоа, ќе живее семејство со деца.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Татко, еден ден, си правел некакви есапи со судбината, првин насамо, а потем и во присуство на Мајка: уште колку ли ќе живее?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Синот убаво му рекол, ако престане да пуши и да пие, сигурно ќе живее уште најмалку десет години. Во спротивно, само пет.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко беше свесен дека, за реализирањето на оваа идеја, му беа потребни многу, многу повеќе години одколку што претпоставуваше дека ќе живее, па на Климента, внимателно, му рече дека ќе биде среќен ако младите ориенталисти работат врз тој проект.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Го охрабрил со зборовите дека ќе работи и ќе живее како и досега.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но тој не знаеше дека на Татко му беше значајно да знае уште колку години ќе живее за да си направи конечен договор со преостанатите книги од својата библиотека.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Овде се родени, овде ќе живеат со тело и душа, па дури и со болка.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Анѓеле, ич да не се плашиш! Ако те вратат пак ќе меткаме, ќе пустиме како и досега со мака и ќе живееме.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ама посиромашки, ама со голема мака, како досега и отсега ќе се бориме и ќе живееме!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Како ќе живеевме ако ни се испишуваа тие помисли на челата или на лицата штом ќе ни се јавеа?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кој си ти? - Јас сум еден црн кос. Можам ли да влезам? - Влези, - му рекоа. - Ќе живееме заедно.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Ја позна ли? Ангелија, ќерка ми. Кај мене ќе живее.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Излегуваше, така дека Писмородецот си заградил дел од светот што го создал Господ и рекол: еве, со ова ќе живеете, и ништо друго за што јас не сум родил буква веќе не постои.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Емори, кампот, му враќа: „не се носат петици кога се креваш на бицепси“.230 Шегава има голем општествен и културен полнеж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ги нагласува типично мачоистичкиот неслух на каубојот за иронија, неговото целосно немање свест за можната двојност на неговиот говор; открива колку упадливо нема дух (што е и недостаток и, барем за да биде бучот привлечен, крунска доблест); ги вкрстува, на класичен камповски начин, кодовите на мажественоста и на женственоста231 (спореди со апокрифната приказна за тоа како за време на една литургија Талула Бенкхед му спуштила на некој свештеник кој го нишал кандилото: „Срцка, мантиичево ти го обожавам, ама чантичево ти е џиш“); ја разбива атмосферата на мажествена сериозност околу стрејтерската машка атлетска изведба и нејзината еротска привлечност за геј- мажите; сведочи за неспособноста на кампот дури и да си замисли машки свет во кој ќе живеат исклучиво „нормални“ мажи; ја изместува насоката на разговорот од здодевно, неиронично мажествена кон иронично женствена; го спушта каубојот преправајќи се дека божем го побркал со заиграна дрег-кралица, а тоа значи дека го става неколку скалила подолу на лествицата на сексуалната престижност од онаа на којашто навистина се наоѓа; но и имплицитно ги кара другите присутни мажи што толку сериозно го сфаќаат Каубојот, а сепак не прават ништо за да ја сменат привлечноста поради која и понатаму е предмет на нивното еротско интересирање. ‌
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
-Кој колку „сака“ да живее, толку ќе живее.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
- Ами како ќе живее таа држава која е толку малечка и сиромашна? – прашуваше и загрижено мрдаше со глава, искажувајќи го на тој начин своето сомневање во нејзиниот опстанок.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Само сфатив дека Марина ќе живее не само без мајка, но, сѐ повеќе и повеќе и без татко.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Отсега, ќе живеат тајно, во шумите: таа, Мајката и тоа, под светлината на денот – жилаво итар немирко што се провлекува низ најскриените патеки или мрзеливо, оптегнат на карпата, ги впива сонцевите зраци; откако бувот ќе зачуди - - змивче, што нечујно се претопува во темнините, во потрага по птичји гнезда.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ќе живее низ другите, низ нивната жед, опседнатост и занес или низ нивните страдања...во неговите златни орелски канџи и белокоста на лавот здружена со ѓаволот и светецот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
До кога овој народ ќе живее во срам?
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Како да бидеме праведни?‘Тогаш ви реков дека во Светото писмо е запишано: ’Праведникот ќе живее преку вера!‘ И уште ви реков дека сите сме грешни и дека нема ниту еден единствен човек што сам по себе е праведен, оти грешни сме се родиле и грешни умираме, та само милоста Божја кон оние што поверувале ќе ги спаси.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И тепаницата со оние осуммина, и болештината што се влече по нас, и она што нè чека утре.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само таа, судбината, знае кој од нас колку ќе живее и каде и како ќе скончи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе живееш сѐ додека глутницата од силници има потреба од твоето живеење. Живеј за себе!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зар во оваа сиромашна неволја, на крај на светот, ќе живее Глигор?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Како ќе живее тој таму сосема сам, без неа? Па тој е уште толку мал.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Зар овде ќе живееш во оваа темна пештера без светлина?“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Си живеев јас така како цар; и ќе живеев вечно, што се вели, ако еден ден не добиев писмо од мајка ми во кое ми пишуваше: Сине, јас умирам сама, пуста...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А од кого ќе позајмам јас, му вели, кој ќе ми даде мене години, и со мои години ќе живеам јас, му вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега за кој човек сакате, вели за кој човек сакате да знаете уште колку време ќе живее. Конецов се ќе ни каже, вели, огнот се ќе ни каже. - И ние кажуваме имиња од луѓе што ги мразиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не сакав да живеам во него уште еднаш и (не знаејќи дека мојот старец ќе живее во мене повторно, сеедно кога и каде) не ти реков ни збогум.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Повелете, што се вели, мевце пресно каснете, посилни ќе станете и подолго ќе живеете!...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Горите македонски шумно пеат бојни песни, нови весници: „Македонија слободна, слободна ќе живеј!
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
За тебе е, не е за мајка тм. Ти ќе живееш век со него!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ти си таа која треба да одлучи што понатаму и со кого ќе живееш?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Да биде вреден за целото мое духовно царство, каде тој ќе живее како крал.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Еден друг глас во мене шепнеше: - А како ќе живееш без место Леме, ќе бидеш слеп, сакат, несреќен.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе ги земем децата и ќе живееме кај тебе...“ Тој ништо не ѝ одговори.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кај мене ќе ти беше прекрасно, ќе живееше среќно, а не вака: си избегал овде да живееш како пустиник...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Му ја зема дланката на Богдан за да му види уште колку ќе живее, но тој ѝ ја трга раката.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Одам таму каде сѐ започнува каде сѐ се раѓа, каде ќе се сопнам од вистината и разбудам во еден друг свет, каде ќе можам да бирам како ќе живеам....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Од смртна болест ли е болна? Ќе живеј ли?“ праша многу загрижено газда Таки.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Пари, статус, патувања, уба гардероба, ќе живејш во голема резиденција, ќе имаш вила на некој грчки остров, ќе се дружиш со богатите...“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Арафатовата легенда дека ќе живее вечно и дека еден ден сите бегалци ќе н врати во слободна Палестина во нашата свест ќе стаса до метафизички граници.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас сум за рамноправност на сите граѓани: Евреи, христијани и муслимани.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат, минувајќи низ пеколот, ќе живее со митот, идеалот, да влезе во историјата како човек кој му дал татковина, независна држава на својот народ, без оглед на нејзините димензии.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе живее. Ќе го дочека моето враќање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бургиба ќе живее уште неколку години со митот на својата ограничена величина, но сигурен дека ќе заземе високо место во историјата
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Една ноќ семејството на Дарвиш ќе се реши да се врати во родната Галилеја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Историјата ќе покаже дека тој ќе долета во својот палестински кафез кој ќе биде будно варден од својот смртен непријател јастребот, израелскиот владетел Ариел Шарон.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Закопан е во Рамалах.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И маршалот Тито, во последните години од животот, во едно исповедно интервју, поставувајќи си го отворено прашање дали ќе живее во историјата, ќе рече дека е свесен дека малку животи загрозил за да спаси многу повеќе.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бевме едновремено и свесни дека со неговото исчезнување можеше да исчезне и самата идеја за Палестина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Родното село срамнето со земја, ќе живее само во неговите спомени.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но дотогаш Арафат ќе живее во лажната катарза на остварената мировна илузија...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сигурно е дека тој ќе живее.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ослободени од нивна ционистичка идеологија, чии жртви биле самите тие, Евреите ќе живеат со нас во мир и меѓусебно почитување... - велеше Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тешко можеше да се дојде до историски компромис меѓу Израелците и Палестинците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко беше свесен дека за реализирање на оваа идеја му беа потребни повеќе години отколку што претпоставуваше дека ќе живее, па на Климента му рече дека би бил среќен младите ориенталисти да работат на сиџилите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веруваше дека нивната коалиција, за доброто на Балканот, ќе трае колку што ќе живеат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ноќта е долга,есенска, за еднниот студена, за другиот и студена и вечна, во неа човекот може да се открие поинаков отколку што мислел дека е од првиот час на узнавањето до пред умирањето, наеднаш, на чекор од скончувањето, да најде во себе нејзино суштество што живеело некогаш или што ќе живее еднаш во иднината на времето и изменетите пространства.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но и Кара-Демир сфаќал дека ни самиот не ќе живее долго, по одбиениот напад неговите се повлекле и далеку се, тој не ќе стаса ранет и истоштен до нив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не сакав да се крие пред своите врсници и да плаче ноќе поради мене. Не сакав да живеам во него уште еднаш и ( не знаејќи дека мојот старец ќе живее во мене повторно, сеедно и каде) не ти реков ни збогум.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе живее ли и со нас нашиот корен во туѓина? Ме праша и заборави што прашал. Веќе мислеше на нешто друго.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Голдштајн и неговите ереси ќе живеат вечно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Идејата за рај на земјата, во кој луѓето ќе живеат заедно како браќа, без закони и без напорна физичка работа, ја прогонуваше човековата фантазија илјадници години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Каде и од што ќе живееме... му велеа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Си го брецаа умот луѓето не знаејќи што да заправат; да останат или да се отселат; ако се отселат, каде ќе одат, каде ќе закуќуваат куќа, од што ќе живеат; ако останат: ќе ги врват деновите во неизвесност, во страв...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се помирив некако со судбината дека ќе живеам во библиската земја што е колевка на културата, престолнина на многу кралеви и мајка на словенската писменост.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Како ќе живее тој? Сам. Пак по светот... Далеку од домот...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во што се изроди тој?... Како ќе живее Марија сама со детето?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Како ќе живее без него?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кога еднаш се реши на овој чекор, ќе живее со сè што ќе доаѓа натаму...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ќе им испраќа пари. Секако ќе најде нешто да работи. Таму каде што ќе живеат со него. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Синот, единствениот, ќе расте и ќе живее некаде далеку.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ќе живеат одделно. На вториот кат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Марија сфати дека барем засега ќе живеат скитнички живот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој тогаш ја потсетуваше дека однапред ѝ кажал што работи и како ќе живеат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Како ќе живее без Карл?...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се вика Марша. Ќе живее со него.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И кога Бино пушти глас по село дека ќе ги учи децата без пари, многумина се прашаа одошто ќе живее тој човек.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кај ќе а водиш, дека ќе живејте.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од што ќе живее и како ќе живее без работа?!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе расте ќе порасне; Илко ќе го ожени или омажи и живот со него ќе живее.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Почнаа да ги заговараат. Да им раскажуваат како ќе одат во Истанбул, како ќе се возат на галии по море, како ќе ги пречека царот и како таму царски ќе живеат како негови синови.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
18. Додека се урнисуваа царствата како плочки за домино Со кои некои Македонци се залажуваа на стари години И се правеа дека ѓоа не знаат дека со секоја урната плочка домино Им се урива и дел од живеачката И дека живеачката всушност била партија домино Особено живеачката во транзиција во која луѓето се струполуваа И кога не беа љубители на домино Туку така се струполуваа и ничкосуваа Откако ќе ги дофатеше некоја од многуте агенции за глобална благосостојба Така демек досека се урнисуваа царствата како плочки за домино Се ничкосуваа и светските наслаги од темни кристали Секаде каде што ќе цапнеше Чарлс Дарвин Се распаѓаа кулите од темни кристали Колку што се смалуваа светските резерви од темни кристали Толку стануваше кристално јасно Дека преживувале и ќе преживуваат Само оние кои се во состојба да се прилагодат на средината И дека се изџвакани преживеани и надживеани прикаските За тоа дека билките и животинките ги создал Бог Макар што и век и половина после Дарвин остана навиката Некои тукушто испилени големци во Македонија и не само во Македонија Ептен да се извештат во техниката на прилагодувањето И најмногу да се прилагодат на крстењето во божјите храмови Па се крстеа ту со десна ту со лева рака Самите не си веруваа ама се прикажуваа како големци и големи богомолци И самите епитропи клисари попови владици Не им веруваа на големците дека се големи богомолци Ама катаден седеа со нив на големи софри Богохулие ќе беше да се рече какви големци такви великодостојници Но остана забележано во Транзицијата Дека со пари се прават и големи сојузи на лажните богомолци Парите дупчат и таму каде што и самиот Бог не може На Чарлс Дарвин му доаѓаше да стане од гроб Да земе еден бастум и да почне да им ги прави црвени газињата На големците кои се прикажуваа како големи богомолци И сакаа да си играат мајтап со Чарлс Дарвин Колку што беа поучени новите големци се правеа поголеми богомолци И неуко си се убедуваа дека ќе го вратат тркалото на историјата наназад Во тој случај секако ќе му го сменат и името на градот Дарвин Ене онаму на влезот во северозападна Австралија И којзнае во кој град тогаш ќе живеат коалите Макар што сите од родот на коалите знаеја Дека тоа ќе биде кога врба ќе роди грозје И дека е ограничен и кусовечен рокот на прилагодливоста На новите големци големобогомолци Од што произлегува дека Чарл Дарвин пред век и половина Воопшто и не помислувал на таква прилагодливост И на толку ненормално размножување на камелеоните од сите видови И на камелеонството како начин на мавтосување И на гласачите и на Бога При толку мавтосувачи не беше тешко Да воскреснат смачканите митологии И да се смачкаат нововековните митологии При толку мавтосувачи народот не можеше да види Дека веќе се спуштени капаците на агенциите за глобална благосостојба И дека продлабочувањето на нееднаквоста станува светски процес При толку мавтосувачи одвај некој ќе забележеше Дека добриот слуга бргу бргу станал зол господар А сите окоруваа очи кога ќе ги видеа европејките Во потрага по оргазам на далматинските плажи Колку пари толку оргазам си знаеја европејките Кој Господ ги донесе европејките и во нашите краишта И го преиначи нивниот лозунг та сега мнозина мува не ги лазе кога велат Колку пари толку удентитет Во агенциите за глобална благосостојба Се измислуваа и други лозунзи поретко црвени почесто зелени Измислувачите на лозунзи неа знаеја дека овошјето се јаде кога е зрело Ниту беа чуле дека секоја трева си бара редовно косење Измислувачите на лозунзи шиткаа вообразена историја на парче На Чарлс Дарвин често му се слошуваше Од големци големобогољубци и измислувачи на лозунзи И тогаш тој се смируваше така што ги гледаше полжавите Како си прават пошарени куќички И со време си се вардат од глобалното затоплување.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Инаку, сестра ми Фелон и зетот Џеф Колби деновиве влегуваат во нов џоинт венчр (отвораат продавница за сапуни и чаеви), а патем од хоби се вселуваат во семејната резиденција на Партизанс Булевард на местото на нашите родители Блејк и Кристл, коишто отсега ќе живеат во новиот апартмент во Карпош Сити.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Во спокој ќе живее сѐ до времето кога во Тирана ќе биде фрлена бомба во советската амбасада.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, во своите песими­стички варијанти за Балканот, во својата незавршена Историја низ падовите на империите, тврдеше дека митот на балканските граници ќе живее најдолго, а причина ќе биде синдромот на асмата, на изолираноста, кои остануваа нај­силно изразени кај неговиот албански народ.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мигум се потсмирив помислувајќи дека, штом Мајка може да чита, таа ќе живее, ќе живее.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Имаш право, таа се роди во свет на разлики, ќе живее во свет на уште поголеми разлики.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
До септември... Ќе живее тука во одајчето над гаражата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Луѓето ќе живеат среќни кога ќе заврши војната и ќе дојде слободата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Не ме мајтапи сега и ти, - му замери Методија. - Сум ти кажувал како на свој човек: слушај ме, вели па ако дојдат нашите пандури ќе бидеш, од плата ќе живееш.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Големото тркало со шуплива внатрешност кадешто Боб ќе живее шест или осум месеци, тргнувајќи потоа кон месечината.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Рековте братски и сложно ќе живееме, бегу, - забележал дедо Геро.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ќе живеат во рамница. Во некој град зад Нови Сад.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој сѐ уште не знаеше каква мустра е тој негов можен зет.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Фантастична креација, создадена приказна со смели потези на судбината, која сама по себе е доволно мистична и застрашувачка, приказна која ќе живее под бисерната светлината на денот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И сѐ што се случува на тоа патешествие низ животот секој со сопствениот к’смет и табиет е непознато, симболи, пораки и вистини на непроговорени јазици, само времето ќе ја открие нивната цел, ќе одживееме и ќе отпловиме некаде во вечноста, во утробата на универзумот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кај западнав, господе, си мислам, зар со овој џган ќе живеам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така де, деца кои ќе живеат во тие ваши куќи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ЕВТО: Ќе живееш ти сто години. Гајле немаш. Како овца.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Сакам само да знам дека ќе го чуваш како што доликува, дека ќе живееш достоен живот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
До кога ќе живееме под земја? Ќе се исчисти ли надвор воздухот?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
СУЛТАНА Ашколсун. (Пауза) Па како ќе живееме вака? КИРО: Навикнат е народов.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
БОРИС: Да викнеме булдожер? (Пауза) Како ќе живееш ти? Не ми веруваш мене, не си веруваш себеси.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
(Вади уште една штица. Копа земја од подот со раце.) Не знаеш ти за мојот очај. (Копа) Како ќе живееме вака? (Рајна притрчува. Го прегрнува. Се впива до него.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Евто! Брате! Виде? Чу? Како ќе живееш слеп и глув? (Пауза) Научи да леташ!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Кога понекогаш ги рапрашував за смртта и умирањето, ми објаснуваа дека умираат луѓето што се многу болни, или многу стари, а дедо беше сосем здрав и изгледаше, како што велеше тато, дека ќе живее уште најмалку дваесет години.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Си мислев во меѓувреме, каде ли ќе живеам сега.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Имав дечко со кого живеев во стан, ме запишаа на факултет кој го платија неговите родители само за да учиме заедно, така што беше на повидок да ме вработат на многу фина работа за која сонуваа повеќето битолчанки и со која плата ќе живеев убаво и ќе си го плаќав факултетот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ќе те однесам во бунарот пред мојата куќа и ќе живееш како царица.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- А зошто преѓеска, кога бев заробена, не ми рече дека имаш бунар и дека ќе живеам во него како царица? - рече рибата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)