ќе (чест.) - земе (гл.)

„Зар?“, реков. „Луѓето не сакаат да им биде дадено“, продолжи Владе, „но дури откако ќе им се даде, откако ќе земат. Штом веќе зеле, стануваат неблагодарни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И уште додаде: Сакаат да им дадеш и, кога им даваш, ќе земат, но потоа ќе те замразат, зашто си им дал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Модри од лутина, тие не ја споменуваа водата, туку нешта поврзани со меѓусебна завист и омраза - дека Сотир му купил стан на зетот в град, дека Михајло живее од наполеоните на дедо му украдени од компањони во Америка, дека Бамбо му ја дал кобилата на Бориза Штопар со мана, дека ќерка му на Бориза е вратена три месеци по мажачката сосе машината за шиење, дека Васко Бурзаноски клавал шеќер во комината за ракија, дека голем проклетилак има во сојот Куцалев, што ќе земе на заем никогаш да не врати...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не оти немало што да се јаде. Имало. Но, како снаа, морала да се однесува скромно и да не биде прва што ќе земе, а за тоа време членовите на големата фамилија, па уште и комшии, момоци и чираци, го довршувале јадењето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На пример: ќе земе една адреса од телефонскиот именик и на неа ќе прати, под еден од своите псевдоними,qубовна изјава.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- Носиш ли ракија, цигари, - ме прашаше Мите. - Не, - му одговорив. - Тогаш ќе земеш нешто од мене, - ме замоли. - знаеш, Германците не пуштаат повеќе од едно шише ракија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— Е, е! Лели дојде сам, да не бараме тебе, ќе земиме и тебе на бајрам. Ќе дојдиш, нели?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Толета му се симна превез од очите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А и некоја паричка им притреба на сите тројца, бидејќи Толе што имаше ги остави на Миша во Софија. A по Мариово од кого ќе зема, ако не од Адемовци, Маџаровци, Велиовци од Крушевица?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе најдиме чарето, ќе најдиме. Јас водам овдеки овчари за мерак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако дадеше педесет — ќе земеше десет вакви малихерки, а за петстотини — сто пушки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се вкочани како манекен, бркна во џебот, извади една десетдинарка и дури откако ја остави на масичката, сосем малку ја одзаврте главата колку за да види што ќе земе, ја подаде раката, го преви весникот што му беше подаден, го стави под мишката и продолжи да чекори исто онака студено и исправено загледан повеќе во својата далечна цел одошто каде и да било пред себе.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Да не е народот жими курот пратениците шо ќе земат плата.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Македонецот ни лук јал ни ќебапи мирисал освен кога ќе земеше плата ама и тоа кратко траеше затоа што за 5 дена парите ќе се спичкаа за сметки и основни намирници.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Си реков дека ќе земам автобус.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Помнам, старите кога ќе земеа да се напијат прво нив ќе ги наквасеа после грлото.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И тие ќе се собереа околу нештата распрострени по најлонот послан на земја, некој ќе земеше некој спреј за муви, ќе се прснеше со него во носот, од силната миризба ќе се намрштеше и ќе речеше: „Не сум толку бадијалџија да тргнам муви по буништа да бркам!“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Просто се вкочани како манекен, бркна во џебот, извади една десетдинарка, и дури откако ја остави на масичката, сосема малку ја подзаврте главата колку за да види што ќе земе, ја подаде раката, го преви весникот што му беше подаден, го стави под мишка и продолжи да чекори исто онака студено и исправено, загледан повеќе во својата далечна цел отколку каде било пред себе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Притоа му заповедал да го коле несреќникот така што тој, од страв, да почнел да прди, а ако овој не прдел, тогаш четникот, за казна, добивал десет стапови по газ.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А тоа негово „покрстување“ се состоело во ова: ќе земел еден обичен селски нож чклипитар, ќе го ставел со тилјето на еден камен и ќе удирал, удирал одозгора по сечилото на ножот со друг камен, сè додека да го отапел, а тогаш, кога ќе го направел ножот тап, да не може жаба да заколеш со него, ќе му го дадел на некого од четниците и ќе му заповедал да го непослушникот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И да не се сретнел со некој руски учен, кој му разјаснил дека не е Грк, никогаш не ќе земел да изучи наше писмо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Всушност, тие се натпреваруваа кој ќе земе збор.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Токму тука Ахил ја изнесува намерата да одбие каков и да е материјален надомест за општественото унижување и за емоционалната штета што ја истрпил од Агамемнон.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Михаил Д.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа несразмерност, укажува, е истовремено и последица на човечката смртност и генеративен извор на симболичните општествени норми чие обештетувачко фунционирање ги дава единствените средства за премостување (но не и за затворање) на јазот помеѓу човечкиот субјективитет и човечката општественост: … и од убиецот зар на братот ќе земе или за своето дете убиено откуп си прима; та си останува оној, што отплатил многу, во градот, овој пак срцето своје и гордиот дух ќе го смири, кога ќе добие откуп; а бозите в градите тебе лош и непомирлив дух ти ставиле... (Хомер, Илијада 9. 633-637; прев.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Приговарајќи дека Ахил е „тврд“, Ајант изнесува радикален аргумент што го признава несразмерното растојание во општествениот живот меѓу она што го чувствуваме и она што можеме да го сториме во врска со тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Често пати дали ќе биде осуден некој револуционер или, што било уште поважно, дали ќе се ограничи само на него или ќе земе пошироки размери, зависело дали тој ќе го признае обвинението или не и дали ќе открие други.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Три пати во годината заедно со сите Густави одеше низ Виена, за да им купи облека.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еднаш месечно од својот брат ќе земеше пари кои беа потребни за издржување на неговите синови, па им ги даваше на нивните мајки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако нивното работење се овенча со успех, тие, а со нив заедно и бугарските интереси, ќе земат врв над туѓите интереси во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јосе Натемагото почна и на девојчиња да им гледа и да им претскажува која кога ќе се омажи и каков маж ќе земе.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
ФЕЗЛИЕВ: Ви се молам една чиста крпа, госпоѓо. На нашиов пријател му се слоши. Јас ќе земам... (Излегува во кујната.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ѕвездите ќе трепнат за миг, и во полноќта ќе земам сѐ, сѐ, што ми треба и не треба...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Арно ама пусти ѓаволштиње од лиса - ќе земи воденичар.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ако стори братов еден измет денеска, ќе земат еден џигер, а пак утре ќе стори на друго место и тамо ќе земи чкембе, демек олур, на треќо место црева, и коа гледаш, ќе си омрсит децата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Никој не знаел оти го имало момчето татка си дома: ни комшија, нито пак пријатели за да му се шегуаат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа зеле заповеста царцка, сите беа се собрале кај царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Секое одење на пазар, Силјан, уште неслезен од коњ, прао ќе појдеше кај лебарниците и ќе земеше еден топол сомун ас екмек и ќе си купеше тан - алва, та ќе јадеше.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Овој пат почна да мисли на неа, не само да ја поседува себично како трофеј, туку сакаше да ја има како нешто каде ќе дарува и ќе зема.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нивната бела, мека игра во прозорецот се менуваше со една чудна волшебност пред Змејковиот поглед; таа беше исто онака скокотлива и прекрасна, како кога беше помлад и кога неговиот малечок син Јовко, уште додека не беше заоден, ќе го допреше со своите малечки прстиња по лицето и ќе земеше да ги префаќа неговите усни, носот, а тој од тоа не се смееше на глас, она беше многу посилно од смеата, му се разлеваше по целото тело, по сета негова кожа и по секое делче од неговата внатрешност, како некоја чудна миризлива растрепереност, престорувајќи го целиот во една единствена черешнова гранка, преполна со бели меки цутови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Половината е за тукашните чакали: Џемал-ага ќе земе колку ќе земе, па директорот колку што треба, па дежурниот на вратата, па стражарите што ги проверуваат донесените однадвор работи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Абе здравје за некоја година, да присоберам пари, па ќе земиме нешто ПОГОЛЕМО.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
така после и Бугарите нѐ држеа понастрана, првин ни дадоа да подработуваме околу казаните нивни, околу јадењата и Стеван Докуз стана поразговорлив, почна и тој да арчи зборови: ами судбина, Мирче, ќе ми рече, така ни било пишано, а јас ќе му одговорам: да му се мочам во писалката на тој што напиша така и Стеван ќе ја сврти главата и ќе земе да трупи дрва и да дроби компири и ќе џвака нешто-што било, - ќе прежива со устата, оти тој кога сака и колку сака може да огладне, колку што сака не може само да се најаде, гладта, ко кучка му стои на желудникот, во дупнато решето водата николку не стои,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега ќе земеш четири, велам, по две во рака. Петлушка. И жената оди, носи. Јас пијам, се гаснам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе земе војничето една свеќа, ќе ја запали во окопата, ќе земе две-три матерки ракија, и ќе не почести.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе земам некоја наветво, велам, макар подносена некоја ќе земам, велам, а јазикот одново ми се здебелува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и учителот не го разбираш убаво, па тој ќе се налути дека не го разбираш, ќе земе прачка, и - рас-трус, ќе те шврка со прачката по прстињата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ме мачат така соништата и не ми оставаат ни мирна ноќ, ни мирен ден. Ќе станам, ќе земам стомне од водникот и ќе се измијам образ.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што ќе земете сега вие: калва од ушиве или калва од под ноктиве ќе ја земете, му рекол и Гојко и нему му ја истркалал главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога ѝ го кажав сонот на мајка, таа викна: - Леле, ќерко, ти ќе земеш војник, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Работи, ама како некој да му ги држи рацете. Ќе земе да делка, а секирата му стои чипаво. И наместо тој неа, таа него го занесува. Го шета наваму-натаму, ко опијанет да е човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, господ да ви придаде, ќе рече Давиде Недолетниот, еда, не сум гладен, ама атер на трпезата и, еда, атер на лебот... ќе земам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од активностите на локален план, главна задача на Ластета Думбаровски му беше посетата на манифестации ширум земјата: пред да тргне на пат ќе си завиткаше сендвичи во торбата, ќе земеше шише со вода, некое феферонче, оти го сакаше лутото до немајкаде; ќе прибереше нешто и од облека, задолжително две рала чорапи и гаќи оти брзо се потпаруваше и го јадеше нешто меѓу прстите на нозете и во ципите, како и средства за лична хигиена: бричалка, четка за заби, влажни марамчиња, чепкалки за уши и тоалетна хартија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа смеа звучеше како смеа на гавран, толку крескаше што трговецот малку се тргна. – Ако не погодите, јас ќе земам нешто ваше. Тоа е коцка. Без оглед на тоа дали ќе погодите или не.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Изгледаше дека зборовите на добродушниот брат ги зеде како шега. – А за вратка, ако погодам, многу ќе ви бидам благодарен за овие расцутени растенија. – Добро. добро.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не се осмелив мисловно да се поврзам со нив.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И ќе дојде такво време, Мортенија се ќе земе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Нека слушнат сите будни, будни дури и да дремат, на мудроста тој е рудник, со дилема, без дилема, збор ќе земе, има тема.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сега Водомар со калпак од личунки на глава имаше збор.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Потоа и самиот ќе ги земеше сопствените раце, ќе ја погалеше Рендгеновата цевка, ја мрдаше живата во кварцната ламба, го прошируваше или стеснуваше процепот низ кој светлината паѓаше врз нечиј грб, ќе бутнеше инка во некое уво, ќе земеше памук и го ставаше во слушниот канал, задлабочувајќи се во последиците од овој чин кај сопственикот на увото: како настануваат претставите за помош, исцелување, добриот лекар, за општата доверба и радоста на живеењето, и како отстранувањето на течноста се преплетува со душата.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Едно утро седеше на појадок, потресен; почувствува мошне длабоко: главниот лекар ќе отпатува, ќе дојде некој заменик, ќе стане од кревет и ќе земе земичка; човек мисли дека јаде, а всушност појадокот работи врз него.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ние ќе земеме учество во неа како грст прав, или парченца коски.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Црцрцрцр, се довикуваат птиците - косови, прлици, сколовранци, кукајци, пупунци и славеи. Кога ќе земе славејот да везе!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ќе земам свои работи и силни лекови за Симона.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Добро, јас ќе земам само бонбона.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Поволностите од оваа промена се тие што ангажираните невработени лица ќе земаат надоместок за изврше- ната работа во висина на плата, кој најчесто е повисок од паричниот надоместок за невработеност (бидејќи тој, согласно чл. 68 од ЗВОСН, изнесува 40 или 50% од неговата претходна плата), додека работодав- ецот е стимулиран да го вработи таквото невработено лице, бидејќи дел од износот што ќе му го исплати за извршената работа ќе му биде обезбеден од страна на државата.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
А зарем можеше да претпостави, во тие први години со Хелвиг, кога навистина заедничкиот живот им одеше добро, дека работите ќе земат ваков тек?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Домаќини и домаќинки се преженуваат, се премажуваат, ама, брате, десет лири ќе земе жената.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе дадат, и ќе земат, оти Шпиро Манџик навистина сврши работа и кај Анда и донесе исто таков бовчалак со „руан" од Андовата Петра за Рожденкиното Толе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ами, јас ќе зема од гуцето троа коски, тро удина, троа кожинчиња, нека се обаре, та да направиме и некоа тепција.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Санким сега ти е севте. Шо зимаше за нашите, ќе земиш и за воа, и воа е наше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нека ми остане ,на дечињата малчокот, та десет греови ќе зема јас" Од овој момент Митра сама почна да ја чува Доста, да и забранува да крева тешко, да трча, да се качува по столовите да симнува нешто.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе земе попот пет — тие се петнаесет; ќе земе сводникот дветри — еве ти седумнаесетосумнаесет лири; еднадве мастрав без месо и леб .. .
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Та да не зема! Mope, ќе зема без да му се миела, токо дали ќе даде!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Други го задеваа дедот Петка: — А бреј, стари вапиру, каде токо и влечкаш виа пуста жени, бре? Колку си излагал и ошче колку ли ќе земиш на душа?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Почна да ги плаши и теши: – Кој не ќе земе ѓеврек, ќе праќам кај оној ваш другар да сечит Ибраим јазикот, а после ќе сечит и главата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Татко ѝ велеше на мајка: За Јована ни даваат невеста и ќе земеме, туку за Анѓа веќе треба да мислиме.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ами вака, ќе земе осум гуски – ќе направи осум ручеци. И тоа е фајде.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Трајко и Велика си правеа план за децата, и една вечер, мислејќи дека Анѓа спие, во темнината под покров почнаа да си разговараат: – За Јована ни даваат невеста и ќе земеме, туку и за Анѓа треба да мислиме – ѝ шепотеше Трајко на жена си. – Што има за Анѓа да мислиме?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Да не си чепнал ништо, главата ќе ти ја расцепам! надгласува Дине, твојот оган спотнувај си го со што сакаш, од тука ти не ќе земеш ни деланка!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Да не ги откриеше случајно заборавените знамиња, сигурно настаните ќе земеа друг тек.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Музиката на јазикот со лукав одзвук на лунатик како мицелиум ќе капне под листовите ќе се овоплоти од Бакхус, Дионис и Бес ќе земе што мора - смисла за уживање, искушение трагизам ген за ритам, стих и мистицизам и ќе стане врашки убава, само-битна Луна! 4.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Братучедите на тоа се погледнаа под веѓи и рекоа дека ќе земат сува храна.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Секое одење на пазар, Силјан, уште неслезен од коњ, право ќе појдеше кај лебарниците и ќе земеше еден топол сомун ас-екмек и ќе си купеше тан-алва, та ќе јадеше.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Стануваше и полека ќе се довлечкаше до кујната за да му помогне на готвачот, или ќе земеше хартија и ќе почне да пишува: „Драга мамо, не грижи се за мене, сега сум добро.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
ПЕТРИЈА: Ако, ако, и по три!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А таа, сиромашката, ако ја остави, откако ја изнесе на глас... Ќе си остане за век неомажена...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: (Да не ги гледа како јадат со прсти, замижува и одеднаш зема две парчиња.) Ќе земам...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: А, колај работа за тоа. Ќе земев некоја друга.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- А сестра ѝ на Бистра?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа пак ќе земеа замав и така продолжуваа уште малку да се лулаат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
— Ќе земеш за да не кажуваш, ми велат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе земе некој стап и ќе го мери со дланките, со фатките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напати ќе земе да се удира по раце и рацете ќе си ги крие во џебовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Две ќе земе, ќе ги остави ораде река и ќе се врати по другото, ама не било така.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
А се случува и тоа родителот да нема пари за нешто многу важно да купи, да плати, а вие ако му побарате ќе ви ги даде, и на заем ќе земе, дете сте му, а вие ќе ги потрошите не водејќи сметка дека тие се попотребни за нешто друго, одошто за вашето одење в кино, одење во слаткарница, купување на некаква модерна кошула, маица и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Кога требаше да се оди во Кавадарци на пазар, за да ми купи фустан, ќе земев нешто најевтино за да не го потрошам, за да ме сака повеќе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога пак ќе земеше Калија, например, да утлеисува, да го разгорува ќумурот во железната утија: или кога ја креваше жешката црепна вадејќи го врз пирустијата табакот со зелник: кога ќе се забревташе толчејќи со ќускијата слануток: или кога ќе се наведнеше полека и растреперено врз ковчегот со невестинската руба во кој сѐ уште имаше дел од чеизот, е тогаш, Бошко гледаше како шафранот од нејзиното лице станува божур, а белузлавите очи како трчаат од далечина и почнуваат да светат како жеравици.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)