ќе (чест.) - лежи (гл.)

— А вие денеска ќе излезите до Црничка пресоп, ќе лежите по ридот и околу ужина ќе ме чекате на локвите. Ги знајте, нели?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Илјадници ќе умрат, ќе лежат ранети на боиштето без надеж за спас, што тогаш значи поединецот, некој дебел филистар, душа отруена со алкохол, нагоена од алкохол, pota- tor strenuus?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
По цела ноќ, по цел ден, само не задевај го, тој ќе лежи до огништето или ќе се сонча на прозорот и ќе преде.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И му се закани на Богдана: ако и нив ги отруе, заедно со нив ќе лежи в гроб.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Моите предмети некое време ќе лежат спокојни, додека некој не соборе храброст да ги раздаде, или да ги исфрли.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„Вети ми дека ќе лежиш половина час мирна“, рече. „Тоа е глупост, Јан Лудвик“, реков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Глупост! Тој ќе е удавен и нема ништо да рече. Само ќе лежи глекав и ќе гледа на две страни.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Порано Бојан често ќе се вовлечеше во плевната, па ќе лежеше во сеното или ќе се катереше по гредите и одозгора се ѓувкаше во тој дебел, зелен мек душек.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ако нема некој да ја буричка, таа ќе лежи. Бавноста си трае.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сакав да бидам присутен и да видам со свои очи кај ќе лежи Борко и затоа ги помолив луѓето од џиповите да ме земат.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Наместо со нејзиниот глас и нејзината насмевка ти си во придружба со грдите животинки на осаменоста за кои велиш дека таа ти ги оставила во наследство.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но што ќе се случи откако помеѓу вас двајцата ќе лежат натрупани толку многу лопати земја?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и од пенушките на црниот јасен ќе шибнат сочни прачки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земјата смекнува, негде веќе богато се искитени лилјачињата, кон орелот лета неговата придружничка - утре таа ќе лежи неподвижна меѓу недостапни карпи врз јадри јајца, а околу мене земјата беше гола и штура, македонска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Тато, Ташко, Влатко, Дејко и Марко дојдоа да ме видат!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се свртевме накај него и не сакајќи се фативме секој за својот клуч.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И ногата му е скршена. Ќе лежи подолго.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тоа беше бродот на мојот татко што минуваше над нашиот град, гратчето кадешто вселенските ракети никогаш не доаѓаа, и ние ќе лежевме будни следните два часа, размислувајќи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А јас ќе лежев тука, со широко отворените очи и ќе треперев, а Мама во другата соба.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)