Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Кога ќе погледнам во себе и околу себе, ме заблескува светлина и го слушам гласот што зборува: „Спознај дека си настанал, таков каков што си, месо и крв, животно, за мене, кој барам сексуално задоволување во една потполна женска, во црна дупка, дека си настанал без сулфур и без електрика, спознај дека си станал незанимлив и ништожен.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Затоа и Бог не е на ниедно од оние места во кои ќе погледнеш да го побараш.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Во тоа време за тој филм воопшто не размислував како за меѓаш, но кога сега ќе погледнам наназад, тој навистина го означи крајот на периодот во кој правевме филмови само за да ги правиме.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Додека го гледав сето тоа заедно таа ноќ, имав впечаток дека е многу повистинито (мислам, поневистинито, што всушност е многу повистинито) отколку кога навистина се случило - Еди и Ондин, еден покрај друг на пуста и ветровита плажа, облачен ден и само звукот од камерата, додека нивните гласови се губат во ветрот и одат некаде над песокот, додека се обидуваат да запалат цигара и сето останато.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Седевме во мракот на Синематик и го гледавме метар по метар материјалот што го снимивме во текот на целата таа година по сите места во кои бевме - Сан Франциско, Саусалито, Лос Ангелес, Филаделфија, Бостон, Хемптон и ширум Њујорк, во кој се наоѓаа сите наши пријатели.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но, штом ќе погледнев во Колета, тогаш и самиот се успокојував.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Откако ќе погледне во болен човек таа никогаш веќе нема да го симне погледот од оној кој брзо ќе заздраве и никогаш веќе нема да погледне во очите на оној на кого му нема спас.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

На Вера Кузмановска И одново на птиците помислувам, на полската чучулига, помислувам, која уште при прв допир со болен човек распознава исцелимо од неисцелимо.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

А тој, како да знае сѐ, само ме погледна благо, ме погали по косата и рече: „Оној кој макар еднаш ќе погледне со очите на ѓаволот, негов ученик ќе стане, и сите слова поинаку ќе ги гледа, додека му е душата во телото.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Човекот од патот ќе погледнеше во сенката и ќе се обесвестеше.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Преминувавме преку еден мост за да одиме на риба и тој ужасно ме плашеше, помислата дека возот ќе пристигне секој момент. Имав ноќни мори поради тоа. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 175

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Можеби некоја рибарска недела кога детето е крстено Ластавица или Тигар и ќе падне од нејзините раце, некој на некој далечен брег ќе погледне и ќе рече дека го видел ненадејното издигнување на еден бог. превод: Зоја Наскова-Барт Паганска ноќ ја напишав за време на второто од трите последователни лета што ги поминав крај реката Снејк во Ајдахо.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Гратчето беше лирско и чудно, земјоделско местенце со необични ефекти.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тоа суштество на гравурата, кое се наоѓа во мигот на својата загледаност во небиднината, има крилја, но не е ангел; таа жена е алегорија на меланхолијата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Избегнував да гледам во огледалата, а секогаш кога ќе погледнев во една репродукција од Дирер, ми се чинеше дека се гледам самата себе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Од издишката, низ подотворената рибја уста му се цедеше некоја црна леплива магла која ги нагризуваше или наразуваше, како со киселина, очите на секој кој ќе погледнеше во него, волно или неволно.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

На 24.11.1903 год., додека Мисирков сѐ уште беше во Софија, Е.Спространов му пишува на бугарскиот министер-претседател Р.Петров: „Независно од тоа како и на ова мое писмо ќе погледнете, должен сум да ги изнесам моите грижи по повод брзото ширење на македонското национално движење, кое не само што ја зафати Македонија, туку наоѓа одзив и овде меѓу македонската емиграција, а најмногу кај интелигенцијата.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тоа согласување досега се сметаше за државно предавство, но откако бугарските дипломати си го испитаа сето бессилие, и при најголемите свои усилби сами да го решат македонското прашање, ќе се најдат цел ред бугарски дипломати што ќе погледнат на тоа согласување како на неизбежно зло.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Секогаш, штом ќе погледнам одзгора од ресторанот, кучето е таму.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Но кога ќе ги иставеше очите од книгата, кога ќе погледнеше кон прозорецот, кога ќе го видеше разбеснетото езеро како рика и како ветриште го нишаа и го корнеа прозорецот, повторно го обземаше страв од смртта.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Штом ќе се симнев од автобусот, ќе погледнев лево-десно да не случајно се најде некој што ме знае иако претходно во автобусот, 70 okno.mk обично скукулен во задниот дел, со внимателност и лукавост на инспектор ги согледев сите лица што се качуваа и се симнуваа на постојките а особено ги запаметував тие што повеќе од двапати се имаа довозено до таа “моја” последна станица.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Беше најстрашно што во продолжение на целата година пред оној ден, јас, некаде потајно од себе, се ребрев постојано од нешто такво, дека не сакав да се обѕрнам наоколу, само за да не откријам нешто такво, да не ме убие нешто такво, зашто нема ништо покревко од она, кога човек ќе потера кон една страна со сите свои дамари, полетал натаму, нема ништо покревко од него тогаш, кога ќе погледне во своите нозе и кога ќе види дека коренот му е - разјаден.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За клетвите Се проколнувам себе и сè на светот кога ќе погледнам во едни очи, а тие ме читаат како прочитана книга, вртена, превртувана, претворена во зелка.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А, овде, кога некој ќе погледне, со намера да одбере една од вас трите, за да му ја заличи куќата, не морам да му раскажувам дека вие умеете и во бавча да работите.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Јас некогаш ќе погледнам набрзина: снегот свети, ама свети со црна светлина.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе погледаат во сонцето, па ќе погледнат во сенката за да видат колку им е скусена.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ниту еднаш во животот тој не обрнал внимание што се одигрува и што се случува секој ден на улица, на што, како што е познато, секогаш ќе погледне токму неговиот брат, младиот чиновник, раширувајќи ја до таа мера проникливоста на својот немирен поглед, што ќе забележи дури и кога некому, од другата страна на тротоарот, му се подраспарале панталоните,  што секогаш предизвикува подмолна насмевка на неговото лице.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Штом ќе ѝ предложам да седнеме во санката, таа ќе погледне надолу, а душата ќе й затрепери и здивот ќе ѝ запре, а што ли ќе биде ако се реши да летне во пропаста!

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Разберете, тоа е само малодушност, плашливост!

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Срцево ми се кине, се мислам дека сонувам, но кога ќе погледнам лево-десно, па ќе се запрашам и одговорот е тој, те нема веќе.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

На моменти ќе погледнев во тебе: "Што сè не направиме со тебе, ова ли си ти, нашиот Бојан, или е една машина со цевки и шишиња?

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Полковниците намовнуваа. На неколку чекори од нив одеа селаните, та каде што ќе погледнеа полковниците, погледнуваа и тие - како првпат да си го гледаат селото.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Тој тоа само го виде еднаш, во детството. тој остави темни печати на еден врат. тоа ти е мојот подарок, ќе и рече и ќе погледне кон аголот на собата.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Кога ќе погледнеш од другата страна, откај Илинска Планина, селцето се белее и личи на бела грутка снег.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Мама секогаш го набљудуваше штом ќе погледнеше кон ѕвездите.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

И како прилега кога одеднаш ќе ја тргнеш крпата и кога ќе откриеш купишта смет и кога ќе погледнеш внатре па неколку секунди гледаш во белите нешта што потсетуваат на макарони или јувки, само што тие живеат и вријат. Ги има милиони.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Околу таа црвена дамка само уште денес, и можеби најдоцна до утре, ќе се збираат неизлечивите љубопитници: ќе стојат со рацете во џебовите и одвреме-навреме со малку смртна трема ќе погледнуваат угоре обидувајќи се да го измерат тој пат на ужасот од работ на терасата па сѐ до врвовите на нивните чевли, и притоа ќе се трудат да останат на разумна оддалеченост од грдите белези на смртта.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

На Катерина ѝ реков дека во слаткарницата дознав за смртта на еден мој познајник. (Забележувате: не го употребив зборот пријател).

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А кога ќе погледнат пред зградата – тој е пак горе.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

А што се однесува до него, мислам до татко ти, сметав дека не е подобар но не е ни полош од другите.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Навистина, кога ќе погледнеш околу себе, мал е бројот на оние кои веднаш им се покоруваат на тешкотиите.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Секој се бори, секој настојува да се искачи на брегот на спасот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Оној кој доаѓа од Гурок има адресар во левиот џеб (навистина имаше), во кој, ако сега го извади, отвори и погледне во него (тој го стори тоа) ќе погледне во извесен телефонски број (тоа беше бројот во кој тој гледаше).

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Првата хируршка операција на којашто присуствував, во Глазговската кралска болница, беше многу атипична за болничката хирургија во тоа доба.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Кога понекогаш проѕирно ќе погледнев околу себе и во светот, ќе украдев неколку часови од животот, ќе слезев во ладните ходници сосема длабоко, таму каде што отсечените и отуѓените делови од моето срце и душа во темните огледала ја добиваат својата совршена слика која личи на мене, на тоа што бев тогаш кога знаев што сакам да постанам, кога имав силна причина за живеење.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Илјада километри тишина, копнеж и безумие од страст за допир.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ќе погледнеш, а погледот ништо никаде не ти покажува и од никаде не ти се враќа назад.