ќе (чест.) - помине (гл.)

- Не се работи за навика, нането чисти, таа мерудија каде што ќе помине, низ устата, стомакот, цревата, сето она што во текот на ноќта не работело, нането и солта го активираат, чистејки ги органите за варење, а пак лебот ги впива сите наталожени отрови. – веднаш имаше одговор баба ми.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Главата горе! Нема разочарување! – зборуваше Кире секој ден – Ќе помине овој лоп ветар!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Да ја знаеја овие кадри, овие догматски сили тајната инструкција за трансформацијата на козарите во индустриски пролетаријат, сигурно не ќе поминеше добро партискиот секретар на градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Затоа секогаш со палецот и показалецот ќе поминам по лажицата или по виљушката, под прстите чувствувам засушено јадење од вчерадента.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Скоро ловот ќе помине тука!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во правот одвај се наѕираа двајца коњаници...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кој ќе поминеше преку мостот, стражата ќе му побараше лични исправи.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
По едно време, од левата страна на Вардар, се покажа висока, стројна и многу јака жена.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Татко ми од Мелбурн, додека беше уште жив, како што се бевме договориле, ми испрати една сума пари во бренчот на Сити банк во овој град (во нашите банки во тие години немавме доверба откога милионски суми на штедачите им пропаднаа) и јас, бидејќи веќе планирав да патувам во Измир, реков дека и така ќе поминам во Истанбул и ќе ги земам парите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе поминат тие петнаесет сантиметри, ќе се јави друг: Сега веќе, кај да е, ќе смени! Абре ќе смени, како не ќе сменела!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Знаев дека оваа болест кај луѓето не ќе помине лесно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сепак, јас се сеќавам на многу моменти кои, се уште, како секвенци од некој дамнешно прожектиран филм се движат низ мојата глава.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Секогаш кога ќе поминам покрај зградата спроти училиштето, која повеќе ни одалеку го нема истиот изглед, чинам како да го слушам отчукувањето на часовникот над зеленото креденче во собата, во која со часови игравме домино со Борис Кривошеев, во долгите зимски ноќи, додека баба ми ми плетеше ракавички во различни бои. Брзав да пораснам!!!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ќе помине некако и таа година...“ И вистина, поминуваше.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој нестрпливо ја чекаше и кога ќе ја видеше, ќе станеше да ја пречека.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И кога Миќо, со кого седев заедно во првата клупа, ќе почнеше да прави непристојни движења зад неа штом таа ќе помине меѓу клупите јас не ги обелував забите како другите ученици, ами страшно одвратна ми се чинеше таа постапка.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тетка Анѓа долго се врткаше во училиштето и упорно се бореше со немаштијата и гладот, штедејќи го брашненцето за подолги и потешки денови; чичко Петре постојано ѝ помагаше, ѝ се наоѓаше за што било и ја утешуваше дека и ова еден ден ќе помине и ќе дојде време убаво и среќно.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кога ќе заврнат дождови и снегови, ќе поминат во фискултурната сала.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Татко ми купи! Да не мислиш - татко ти ќе купи! Со кои вошки ќе купи!?“ Тоа многу ме навреди. Ми се стемни.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама јас нејќам. Нејќам да се одвојам од другарите и да се здружувам со нови другари.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дури и ме убедува дека би можел да ме зачлени во подмладокот на спортското друштво “Вардар“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ќе помине, братче!“ го успокојуваше Ташко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Му се нафрлив. „Марко, немој! Лошо ќе поминеш!“ исплашено извика Влатко, ама веќе беше доцна.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Е, море, ете, и мене ме довеа ветерот овдеа, токо којзнае како ќе поминеме — одговори Толе и се предаде наполно на Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се разбра работата по цело Битолско — Прилепско Поле, а во Мариово веќе слабо се решаваа Турци да навлезат во помал број.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Их, кога ќе помине таа недела!“ — со длабока воздишка се раздели Проќа од Толета, во кого беше силно вљубена.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ништо. Најпосле се реши да каже.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најпосле се слушна неговиот глас: — Е, другари, времето врви и, ете, зимата уште два три месеци ќе помине.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ами вака: Ние ќе ја напуштиме земјава, луѓето ќе се приберат. Co малку маки и страданија ќе помине и оваа бура како сите вакви досега, и ајми со здравје — го поткрепи предавничкиот став и Тренков, додавајќи дека „ете, Хилмипаша ветил амнестија, та ќе им биде полесно на луѓето без нас, отколку со нас".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А Толе се осмели до лудило. Влезе во Ерековци, на саат место од Прилеп, го извади крволокот Авмеда и над Алинци го закла со ножот, та го натера Андона да напише на една пачавра, што му ја закачи на минтанот на градите: „Вака ќе помине секој Турчин шо ќе дигне рака на рисјанин“, Сите давии зборуваа само едно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Та велиш, ќе помине денеска? — Го запраша едниот својот другар.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мислите дека ја растуривте, но мене ми се чини дека не ќе оди така лесно таа работа како вие што си ја претставувате, — па се обрна кон Перевци: — Другари!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој знаеше мошне убаво кој е Расимчауш и како ќе помине ноќеска кај него во кашлата. Не ќе може да издржи под тешкиот ќотек и ќе признае, ќе каже што знае.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ќе помине; ќе помине”, повторуваше, стравувајќи дека овојпат можеби нема.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А законот у парламент тешко дека ќе помине пошо и таму има еден куп педофили.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
237 Имајќи го предвид германското повлекување од Грција од мисиите во Македонија се барала “идентификација на трупите кои во сегашниот момент или во наредните неколку недели ќе поминуваат низ вашата област“, а исто така им било нагласено дека “нафтените и бензиските цели имаат приоритет при воздушните напади.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Затоа треба да се очекува дека ќе помине подолго време пред да се реализира влегувањето од областа Приштина.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Таму само ќе помине покрај изгорената црква, која еве цел човечки век се моли со отворен покрив кон небесниот свод, додека камените ѕидови ѝ се раскостуваат од малтерот сосе фреските, а место иконите ѝ се читаат профани графити.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Како негова спротивност, раководителот на градбата беше небаре излезен од гардероба: со качкет од јагнешка кожа, со јакна од телешка кожа и четири џеба, со фицерски брич - панталони вовлечени во теренски чизми од свинска кожа - тој ќе се исправеше на единствената скала од штабната барака, на дискретна височинка од долен ракурс, во поза на командант што ја прима смотрата на построените бригади, но поглед вперен над нивните глави, во визијата на езерото или барем на асфалтираниот пат што ќе поминува по грбникот на браната и ќе го опашува езерото, по чии брегови место потопени села ќе се редат современите летувалишта на работниот народ, а првенствено на неговите претставници.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Не плаши се, Стрела! Ќе помине и ова! - рече, ја погали кучката по мократа, измрсена козина, оставајќи ја сама да се смири, па се залепи до прозорчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Знаеше дека срната е преплашена, дека ќе помине време додека се привикне, а сепак во едно паниче стави малку ченкарно брашно и го принесе пред неа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тогаш, секако и опасноста од волците ќе помине, па Кротка ќе може да го живее својот живот според законите на нејзиниот род, според законите на природата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И многу поздрав на Стојковци, ќе поминете крај нивните колиби, и многу здравје на дедо ти Атанас.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во бронзениот залез кога ќе поминува Да се разлева наоколу императорска глетка.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ќе поминат десет минути, уште десет ќе поминат и еве ти го Мирко пак.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ќе поминат десетина минути, ќе поминат дваесетина, триесетина и вратите пак ќе се растропаат.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А штом ќе помине времето што си погоден со компанијата, се разбира ако не ти е арно таму, ќе му пишеш да те земе кај него. Разбираш?...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И овие да не ги донесеше и без нив ќе поминевме. Ти ни си сѐ.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: Да донесеше — ќе донесеше, не донесол и без нив ќе поминеме. Како досега и отсега.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Двете облечени во цицани фустани на голо, со нозете размавтани и со градмте наддадени, кога ќе поминеа крај тезгите по пазарите, пазарџиите зад нив велеа: „Ама ѕвиски!
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тоа што уште повеќе бојови одам кај грлс е поради традишнот што го имаме ние таму во Америка останат од старо време, ама тоа брзо ќе помине.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во лето двата пата се прашливи, думани прав се креваат по сè живо што ќе помине по нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Очекувавме дека и другите ќе поминат вака но Поповиќ неочекувано се појави.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Почекај. Ќе ти го истријам глуждот со мелем. За еден ден ќе помине.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Но сѐ што ќе помине од видливо во невидливо, засекогаш исчезнува и никој никогаш не ќе може да го најде, да го види, да го созерца.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Личеше на девојка, на блудница вавилонска, жешка, оти и бојата ѝ беше таква, жешка, црвена; Филозофот ја допре со врвот на прстот и се насмеа, а Лествичникот ништо не сфаќаше, но јас знаев дека во тој миг Филозофот ја чувствува сета топлина на светлината, жарот на сонцето сето, врелината на плодницата, осилото на пајакот, жарот на најотровниот отров, оти отровот е лут, и гори, и во болка со него се насладуваш; сето тоа го знаев, и знаев дека Филозофот веќе следниот миг ќе помине со прстот по сите букви, од буквата Ж ќе почне, од средето на клопчето, и дека ќе им ја прочита топлината на буквите, бојата нивна, и дека тргнувајќи од средето, најрпвин ќе помине со прстот кон едниот, а потем кон другиот крај на клопчето, и дека потем сосема спокојно, како да не прочитал ништо, ќе се сврти со светлината кон ѕидовите на одајата, како да разгледува храм непознат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се поздравивмема, а усните ни се споија во еден долг бакнеж и почувствував дека тоа не е нешто што ќе помине така брзо.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ами за в Грција по каде ли ќе помине Италијанецот?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Султанот на пат за џамијата бил опкружен со илјадници војници, а од друга страна не се знаело по кој пат ќе помине - по суво или по море.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ќе го бараш Сетворителот и Седржителот за да му заблагодариш што ти помогнал да изградиш куќа и во куќата Ангелот од Курбиново, и стиховите-пеперуги кои излетуваат од твојата уста и ја осветлуваат шумата од костени, во која пладнуваат елени со златни рогови и со сребрен ѕвон ги веселат темелите на куќата и ги озвучуваат ѕидовите, та кој ќе помине крај неа застанува да се наслуша и подмладен да го фати Патот на Апостолите, пресреќен што се упатил кон Бога, како што си се упатил и ти самиот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Пак ќе ѝ избегам. Ќе помине и ова. Нашла умирачката со кого играчки да си игра.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во текот на тоа лето наеднаш омекнаа цртите на нејзиното лице, кои таа целиот свој живот ги остреше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некогаш мајка имаше забелешка за секој кој ќе поминеше по улицата; сега гледаше со отсутен поглед и молчеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тоа животот те боли,“ рече. „Ама и тоа ќе помине.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Чувствував како се губам во болка и во сон или тоа беше бессознание, и слушав како ме крепи гласот на Клара: „Ќе помине… Ќе помине…”.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во едно писмо од 21 април 1889, Винсент ван Гог, сосема свесен за својата состојба, му пишува на својот брат Тео: “Денес ги сметав сите твои добрини кон мене поголеми од кога и да било, не можам да го искажам она што чувствувам, но те уверувам дека таа добрина беше од вистински ков и ако ти не ги гледаш нејзините резултати, мил брате, не тагувај поради тоа, твојата добрина ќе ти остане…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Никој пред тоа не ми имаше споменато дека ја забележува таа моја болка, она што уште од детството болеше така како да сакаше да ми го откорне срцето од градите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Може ли да се претскаже каква ќе биде судбината на Македонија под Австро-Унгарија: Босна и Херцеговина јасно ни покажуваат оти не ќе поминат ни 10 години од австриската окупација кога ќе зафатат Македонците, без разлика на вера и народност да си ги оставуваат своите катови и да се иселуваат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Малечките балкански државици, што се заинтересирани и ги поддржуваат пропагандите, во прво време ќе ѝ се расрдат на Императорската султанска влада затоа што ќе им ги пресече „вековните“ привилегии, но ќе помине време и тие ќе се примират со отстранувањето на пропагандите, зашто тоа отстранување ќе биде во нивна полза: ќе престанат да ги праќаат во Македонија своите милиони франкови, од кои за нив никогаш немало и не ќе има никаква полза.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се плашам дека акцијата ќе помине како онаа од 1980-те години. Никој ништо нема да врати.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се сеќавам, секогаш кога некој од мојата фамилија ќе западнеше во непријатна ситуација, нана ми, најискрениот почитувач на Исусовиот катихезис, ќе му речеше: „Веди глава, трпи, и тоа ќе помине!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Враг нека носи сѐ... Не плачи... И ова ќе помине”, ја успокојуваше Трајан, но таа му олцкаше во градите; се обидувеше да ја смири, но и нему срцето му олцкаше и бегаше со лицето настрана за да не му ги види очите.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Што сте се исплашиле, ни вели, сè ќе помине...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дури ветеринарот Скрез со Лоте и другите луѓе пиеја и пееја во кафената, бикот седеше врзан пред вратата и чекаше да му се донесе пијалок: Лоте го тераше кафеџијата Јандро да му носи во кофа вино разблажено со вода, но бикот нишаше со главата, мукаше, и се лутеше што виното му го разблажуваат со вода; очите му светеа како жар, се вртеше и мукаше по некоја крава што ќе поминеше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Оној ден кога ветеринарот Скрез го мобилизираа за на фронт, Цанулица му се врати на Цанул; заживеаја одново како младенци како првпат да стапуваат во брак; Цанулица се разубави, стана уште поубава; Цанул од очи не ја испушташе: кај одеа, одеа заедно, што правеше едниот, тоа правеше и другиот; Цанулица, метејќи го дворот, пееше колку глас ја држи за да чујат соседите, да ја чуе секој што ќе помине, а Цанул, подмачкувајќи ги вратите на куќата да не чкртаат, дуваше во носот и ѝ помагаше во пеењето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Фронтот ќе се отвори и затвори, си велеше Трајан, а свадбата ќе помине...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Климакс Некаде прочитав дека само невоспитани деца поминуваат низ тежок пубертет. A прости, необразовани жени тешко поминуваат во климакс. Aма и за споменатите, и за другите, сепак, тој има заеднички симптоми: - силни врелини кои ве обземаат одеднаш само во одреден дел на телото,како да го печете во рерна или го дувате со врел фен, - капки пот што по линијата на веѓата се спуштаат по рабовите на лицето и буквално капат додека стоите во автобус полн со луѓе закопчани до грло во топла зимска јакна, - отсуство на желба да бидеш интимен со некого, па дури и со љубовникот,а за со мажот ич да не зборуваме, - силни налети на нервоза, во која трчаш низ куќа и бараш некого буквално да го изедеш, - чувство дека си болна од сите болести што ги прележале твоите пријателки и дека ги имаш истите симптоми на сите епидемии, птичји, свински, грипови, грутка во грло, јазол во желудник, срцебиење, камен во бубрези, тиња во жолчка, - потреба од „шопингување“ на енциклопедии за здравје, здрава храна, вежбање пилатес дома и во друштво, - отсуство на секаква желба да одиш по гости, а уште помалку некој да ти дојде, - убеденост дека си најпаметна, - ама и потреба да се биде зајадлива, џангризава, самобендисана, лоша, злобна и одмаздољубива За среќа, ова трае само десетина години и, кога ќе помине, сè се враќа во нормала, освен некои небитни промени: мажот си заминал, а не си ни забележала, децата не заминале, останале, ама ти се лути до смрт, а ти повторно со истата сила и енергија како од младоста, се трудиш да им угодиш во сè, ама нема „feedback“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не пијам нес кафе, ама уживам во убава чаша со нешто во неа, и не лежам веќе по камења, не се сончам на директно сонце, ама знам да уживам на креветче со добра книга, додека мојот мал Тото од едно кило ме чува како крволочен пес, кој секој што тука ќе помине го гледа како крадец на најроденото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама, и јануари ќе помине.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Какви чувства ќе се разбудат во тебе кога твоите „ангелари“ со развеани коси долги ќе поминат покрај клупата во градскиот парк, а ти, покриен со стари весници, ќе им се израдуваш на убавината, младоста и среќата... и нема да ги препознаеш, а ни тие тебе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сега ќе помине синџирот и нејасно ќе блеснат златните еполети, сега ќе заигра во нечуен кас извидницата во топли капути, во капи со црвени опашки, сега повторно поручникот со монокл и со крут грб, сега пристоен полски офицер, а сега со громогласни бесни пцости пролетуваат сенките на руските морнари, размавнувајќи со широките панталони.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Не знаете баш точно низ што ќе поминете. OГЛО: Многу американски уметници во своите дела се бават со војната во Заливот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се чини дека во трк се наближуваат стрелачките ланци, дека ситно yвечка оружјето... секој момент се чини дека од калдрмата ќе изникне сива, расплината фигура и ќе повика: - Стој!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се разбира, ќе поминат барем неколку десетлетија додека “информатичките домови” не станат помасовна појава кај нас (прасињата се вртат околу себе, шума, веќе паднал мрак, благо хипнотизирани од “нередот”, трепкаат светулки ко осамени души на Интернет).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Малијот брат нишчо не им рекол, туку сѐ ватило да го гризет срце.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- „Мошне арно, брате“, рекол поголрмијот брат, преправееќи се оти ѓоа не се налутил: „да останиш тува ти, а јас ќе појда на твојата работа; туку ушче денеска ја да појда на лоф и да ручаме заедно; а одутре тамо ќе се размениме!“
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Така веќе му се скинаа конците.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Врвејќи момчето со рибата шарена пред неа, ја видела и го повикала за да му ја купи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Е, прао што е прао, девојко - је рекло момчето - со пари како тебе девојка не ја продаам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Секој чоек што ќе поминел покрај патот ќе го пожалал и ќе посигнел со рака да го изваит од калта.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Идејќи дома, поминал покрај сараите од царцкио (х)арем и, за к'сметот од момчето, се погодила ќерка му од царот на порта, за сеир да си гледат кој ќе помини и кој ќе замини, бидејќи и така била втасана за мажење.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На волоите секоја година длаката му се менуела и се подноуала кожата и никогаш не умирале.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Стално војувал за да си ја покаже силата и ги пустошел крајевите, кај што ќе поминел, така да луѓето многу му се плашеле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
ЗЕМЈАТА И РАЈОТ Вечната била еден длабок дол, што око чоечко не можело да го догледа и преку тој дол имало мос од влакно и секој чоек, што ќе умрел, ќе поминел на влакното преку вечна и, ако е грешен чоекот, штом се качи на влакното и ќиниса по него да оди, ќе се скине и ќе падни чоекот внатре во вечна, а пак ако е праведен чоек, едно ќе се качи на влакното, за да врви и веднаш ќе му се стори еден широк мос и трчаница ќе си помини и во рај ќе си влези.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Знаеше од искуство дека онаму каде што сѐ изгледа дека ќе помине со лесно, на крајот може да се искомпликува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па што има да стане - ќе стане и ќе помини.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И кој како ќе помине, го прашуваме за луѓето наши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Речи дека човекот си имал ангел, вели, оти ако не беше ангелот со него, кој знае дали јас ќе поминев оттука.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И уште да му каже секаде кај што ќе поминам, кај што поминал и тој, секаде плачам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Помодрувам и јас така од бодежи, ама, си велам, ќе помине.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе му поверувам на човекот. Ај, може и ова ќе помине, ќе си речам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас ќе се искрадам кога понема работа, а кога немало работа в село, а мајка ќе помине пред куќата Кузеска, ќе тропне на џамот и ќе рече: 19
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не ќе помине недела, и ќе пушти некого во Прибилци да остави книже кај чешмата. „И ноќеска бев кај вас и можев сите да ве исколам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и селаните, кога ќе те видат со преврзано око и со пушка, ќе извадат од некоја дупка своја абердарка и ќе те спобркаат уште пред да им влезеш в село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, по еден час од поаѓањето на Арсо Арнаутче и на Цветко Грнар, пошле еден по друг по пролокан пат и луѓето со двоколките, повеќето со надеж дека враќањето ќе помине без жртви иако двајца или тројца понекогаш загрижено погледнувале кон постариот тревар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе помине извесно време и сама мајка ми ќе ме моли да си се вратам со Илија дома.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Сатурн се почувствува смртно повреден. – Тоа е типична реакција – го утеши раководителот. – Наскоро ќе помине. Но, не помина никогаш.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сега веќе знаеше дека, за да се решиш да бегаш, треба некој да те брка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веруваше дека некој автобус ќе помине и ќе ја земе, ќе ја изведе оттаму.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Исто така, имав чувство дека целиот тек на мислите во врска со непроменливиот принцип на полициското дејствување кога се трага по скриени предмети, кој се помачив подробно да ти го изложам  имав чувство дека целиот тој тек на мислите нужно ќе помине и низ умот на министерот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Никогаш веќе ништо не се слушна за него, освен дека повторно се оженил и дека се вратил во својата земја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога веќе еднаш ќе помине бурава? Нека стивнат тие диви ветришта, веќе сум уморна. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се колнам, ако стриче Силе Николоски лошо ти ја претскажеше работата, не плаши му се, биди си стоотстотно сигурен, ќе даде бог, ќе помине.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Постојано на главата го носеше дупнатиот шлем од Темелко што го донесе од Солунскиот фронт и маршираше по сокаците удирајќи со нозете колку што може и поздравувајќи го секого што ќе поминеше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
До сега сите болести ќе поминеа. Шо е многу – многу е. Не знајме шо да прајме.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Така персискиот збор bkshesh (со прво потекло од пахлави) со значење дар, ќе помине во арапски како baqi, потоа во турски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во овој најнов роман, Старова, кој веќе е познат како мајстор на прозната реч, се решава на една експериментална наративна постапка: со минимум дејства во наративната арматура, да ни состави романескен мозаик за нашиот балкански вавилонски синдром.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Роман што може да се напише дури откако низ рацете ќе поминат многу книги, низ душата многу премрежија, а низ срцето на детето многу сцени кои од него прават дете што се сеќава.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од арапскиот корен во турскиот јазик ќе се создадат два различни збора: bai (дар, подарок) и bahi (напојница, под рака).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но играта беше и повод да си прикажуваат за нивните балкански алови, без страв дека отворените и смели зборови ќе поминат преку тарабите на куќата крај реката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Невидлив меч му го пресече телото, како кога ќе видеше на огласната табла на факултет дека не го положил испитот или како кога некоја девојка која му се допаѓаше ќе поминеше покрај него гушната со некој дечко.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ќе поминат веројатно пет секунди пред стражарите да дотрчаат во ќелијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Ништо не ми е. Само раката. Веднаш ќе помине.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Знаеше дека ќе поминат денови пред да му се даде можност да погледне во неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Ќе помине... сѐ ќе помине... како лоша луња ќе си помине... во неврат ќе си замине - стишено, молитвено си шепоти баба Петра.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Почнав да викам, но неколку моменти потоа се мразев себеси што така реагирав и си ветив дека колку и да ми биде тешко не смеам вака да реагирам, моите маки ќе поминат, што беше тоа во споредба со тоа што ти го преживуваше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
По еден месец ѝ се јави од Италија. Ѝ пишуваше дека е здрав и жив и дека со некој си другар што биле порано во интернатот, ја минал кришум границата и дека сега се наоѓа во привремен логор, во кој ќе помине извесно време, а потоа ќе замине за Америка.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Мислев дека со тоа ќе помине, но таа ме тужи на суд.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Многу луѓе останале скриени во своите домови надевајќи се дека лошото ќе помине, дека вулканот ќе запре.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Една работа е многу чудна; кога сите овие слики ќе поминат низ ситното сито на твојата совест, остануваат само позитивните и убави сеќавања.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Нешто што ќе помине. Па, и ова со Марша.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се обидуваше да се теши дека, колку ќе поминува времето, раните ќе се залечуваат...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Тогаш, Наде, деновиве ќе поминам да те земам.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Значи, Наде најдобро ќе помине од нас трите, за работа...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ќе видиш... Само, ќе помине време.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сега веднаш ќе поминам кај твоите да им кажам - со нескриена радост во гласот, рече Елена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да бидеш сигурна дека таму сè ќе помине добро.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Та некој ќе поминат арно, ама на некои ќе му трпат дечињата! — стои на својот збор Калешко и сака да го протури својот предлог.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— „Ајде, ајде, невешче. Та ќешки таа клетва нека биде. Сѐ ќе помине со здравје.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе дојде, и ќе помине . . . пак ќе дојде.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А од ка ќе помине матилешот, колку да сакаш не ќе можиш да се разболиш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Лесна работа, пак евтино ќе помине. Ами да дадеш десетпетнаесет, како ногу сиромаси што даваат!?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој коа самовилничав си е, па којзнае ка ќе помине.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Братко, преку планина ќе помине та гревота е празен и вјаник да си дојде дома.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Речиси година и пол ќе помине и никако не кандисува да се потурчи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
ЈОРДАН: Од година на година се повеќе ги има...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: (Си дојдува на себе). Ете, пак жива вода станав...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Не мисли на лошо, побратиме. Ништо не е тоа. Ќе помине!... (Излегува).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ќе помине. Нека го одведе Рајна кај Матковица. Таа се разбира во тие работи.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ќе помине. И сам си велам, ќе помине. Ама вера не ми се фаќа...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: За дома помислив...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Дур се објасните, ќе поминат минимум пет минути.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Коњите што влечкаа оружје и муниција се сместуваа во шталата што војската ја изгради крај селото; војниците што се грижеа за нив, одвреме-навреме ги водеа и ги напиваа вода на езерото; имаше разни коњи: дебели, слаби, болни, троми, а имаше и 'рзаци, та кога ќе поминеа низ селото, ги вртеа главите по дворовите и 'ржеа кога ќе забележеа некоја кобила; а војниците, пак, зрчеа по жените и девојките; но тие, штом ќе ги забележеа, се тргнуваа од патот, се пикаа по дворовите, влегуваа во куќите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А народот ќе оди таму каде што ќе помине моливот на картата...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тамам Едо мислеше дека тоа ќе помине без последици кога го чу дежурниот офицер како од зад нив вика: „Глуви! Војниче Марко!... Глуви!... Глуви!...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А како кој ден ќе помине така вие таа потврда за тој ден ќе ја фрлате. Ти текнува?...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Никако не можеше да си објасни што се случуваше со тие луѓе изнесени од земјанката откако ќе поминеа низ просторијата со газиена ламба под која тој ноќта сстражареше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ништо. Сѐ е совршено прво и последно. И овој ситен дождец, оваа дробна смисла ќе помине.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Некогаш. Кога ќе поминам од тоа место.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
- Преку планина, - рече Србин. - На Грива ќе поминеме. Ние Брезничани секогаш преку Грива минуваме.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Како што јас ќе поминам да влезам дома или да излезам така таа ми вели: „Доневице, Доневице.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Ќе помине ова. Ќе помине како онаа ветрушка на патот што те сретнала" му рече таа додека го испраќаше.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Човекот се среќава со сопственото стареење секое утро, во огледалото, но не го забележува, токму зашто е секојдневното (освен ако не бил буден или напиен претходната ноќ, па и тогаш знае дека подочниците ќе поминат со првиот добар сон).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Надица?... – по куса пауза басот од другата страна се оддалечи: Allo? Est-ce que c`est la maison de Nadica?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кога ќе поминат сите загубени низ ситото на времето дури тогаш ќе може да се зборува за поединци и за нивните судбини!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
При глумењето заслепена отсутност од страна на натрапникот сфатив дека моите игри, колку и да беа продуховени не претсатавуваа ништо друго освен обично црпење вода со цедалка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш сфатив: и да се насмеев, и да заплачев, дури и да бев смислил некој циркуски трик, сѐ тоа ќе поминеше незабележано.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Притоа тврдев дека тешко може да се создаде живот што се разликува од другите и кој ќе се карактеризира како необичен и посебен!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели токму јас бев единствениот кој се обидуваше последниве денови да ја увери Загорка Пеперутката дека се лаже себеси кога мисли дека е во состојба да создаде живот што ќе поминува покрај другите без да ги допре.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Само вака можам да си го објаснам избегнувањето па дури и заобиколувањето на патеката или улицата по која врвам а пред мене ќе помине црна мачка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не, не можам да му верувам на она што ме збунува – му велам на толкувачот на соништата од бараката број три.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И секој што ќе помине и без да сака ќе се запраша: кој ли лежи под ридот од камења?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А пред тоа? Пред тоа по сенките на липите што растеа на брегот знаевме кога ќе помине возот и штом ќе слушневме свирење, трчаница накај пругата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Да видиш што е лесно тоа боцнување! Веднаш ќе помине!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ќе почне од трубите и од бунарот, ќе помине преку петшест среќни и несреќни судбини а нема да заборави да го спомене и војводата Каменчо, од турско, оној што не дошол да ги одбрани од срџбата на зулумќарот Ибраим кој ги прогнал од родното огниште горе на Плачковица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Каде што ќе помине сее тутун, леблебија, суво грозје, небет шеќер.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури и сламки од метла. Си ги чисти со нив забите и ги фрла насекаде.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сѐ ќе помине божем како да требало така да се случи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се зближиле, значи, како што две млади жени можат да се зближат кога се тажни и осамени; едната, во очекување на парите од сладострастникот кој секој момент можел да наиде, втората, зафатена со белите чаршафи што мирисаат на сапун и веднаш се здрвуваат од штиракот штом ќе помине по нив врелината на пеглата ; почнале да си веруваат една на друга, да седат заедно кога се слободни, да се смеат, да плачат, - како сестри.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Така, Ракот возбудено ми раскажа за неговиот нов модел и јас му ветив дека ќе поминам да го видам.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А: Тогаш, претпоставувам, вие пак му пишавте на производителот, го проучивте новиот модел и ја компониравте и снимивте втората песна, „Јас не можам да бидам отсвирена на грамофонот 2”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога ќе помине сето тоа, наидуваат на мене: јас во стол за одмор.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
КЕВА: Па и без неа. Не е само таа девојка...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Како ќе поминам низ град ваков...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Ќе поминат тие маки, сине, ќе поминат.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: (Гледа по него превиткувајќи се од смеење.) Е, умри де! (Се позамислува.) Без такви веков би бил поарен!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Тогаш, како што сугерира Ерл Браун, употребете подвижна слика на партитурата која сите ќе ја 42 Margina #10 [1995] | okno.mk видат, една статична исправена линија како координатор, покрај која ќе поминуваат нотации.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Димостен му пратил порака преку некој човек и го замолил да го пречека на станица, ама иникому да не кажува дека ќе поминува по Скопје.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Го сакам мирисот на твоето постоење, сакам кога разиграно ќе поминам со прстите низ твојата коса, ги сакам твоите прегратки, го сакам погледот од твоите топли, широко отворени очи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со не така бистар ум и замаглен поглед ќе го зграпчам и ова утро како секое претходно залудно поминато и секое наредно што без траг ќе помине, без совест ќе ме одмине.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во овој свет сум само уште еден проклет смртник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Гледајќи го својот лик во нив се чувствувам живо и знам дека во нив се раѓа цел еден свет.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Повторно месо, си помислив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ајде, ќе помине, не кревај толку паника па и ти од ништо. Не те гребнала мачка досега?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ајде, соблекувај се. - Ама... - Ема се обиде да го задржи палтото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Како што ќе поминам сега до првите клупи, си мислеше Ема додека несигурно стануваше од столчето, сите ќе почувствуваат дека мирисам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кај ќе поминеме и ќе ни остави по нешто...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај ќе помине Апостол Макаровски и народот ќе го крене, ќе го преобрати по него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И кој пат ќе поминам по тие места, туку ќе ми се втурне нешто наеднаш оттаму, ќе ме потплаши, што се вели, ќе ми ја замати душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај што не може да помине вистината, ќе помине лагата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секаде, до кај што ќе поминеше, си мислам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако чекаш многу, ќе те изгази времето, што се вели, преку тебе ќе помине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таму каде што ќе поминеш, со најубавите снегулки од мојава душа посипи ги домовите и двориштата на сите што ќе те пречекаат!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Жештинава ќе помине, ќе се разбуди и тогаш ќе јаде.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ќе помине, ама нема да гледа во нив. Како да не ги забележува.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тоа, според Емери, била "златна можност" но, како што заклучил, "човековата природа е непредвидлива".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но конзулот се надевал дека ќе има парада и рекол оти ќе му претставува задоволство лицето Џ да се најде во ложата со конзулот од каде што би имало добар поглед кога ќе поминува Хитлер.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ќе помине, мајко... - воздивна и се обиде да се подигне.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И слушај сега! Тие шо ќе поминат утре да ги нахраниш веднаш! И запамти: секогаш да имаш леб!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога челото на првата фаланга ќе помине покрај караулата на ридот Гинова, останатите единици да се повлечат од своите одбранбени позиции и веднаш да формираат фаланга која ќе продолжи, држејќи се за опашот на првата фаланга.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И кога стигнуваа вести дека партизани ќе поминат низ село или ќе останат на конак, таа секогаш излегуваше и, стоејќи скраја од патот, гледаше како минува колоната и прашуваше дали некој ги знае нејзините Ристо, Ташко и Циљка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пази лебот да го прибереш. Утре в зори, ќе поминат други колони.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Знаевме дека бегот со големецот и со придружбата негова ќе помине отаде река нагоре та ако нè пуштеше надвор можеби и ќе го видевме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Дрварите, кога доаѓаа од дрва, секогаш имаа по некое полено в седло за кога ќе поминат кадешто ги собиравме дрвата, да можат да фрлат некое.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Е, си рекол, еве со чунката ќе поминам преку водата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога ќе поминел оној камен покрај овој камен оној камен од жал се свртувал за да не го гледа овој камен.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Кога ќе поминел овој камен покрај оној камен овој камен од жал се свртувал за да не го гледа оној камен.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
„Вештина сѐ да се пресмета, сликарство што се манифестира со бурни феномени; тоа, во права смисла, се изградува како „механизам за маѓосување“; но едновремено, штом ќе помине вxашеноста и штом гледачот ќе го опфати таинствен страв, таа состојба може да се објасни само со враќањето на „менталните“ операции; се враќаме од маѓепсаноста, од илузијата за завршено дело, кон неисцрпната активност на духот, т.е. кон бесконечноста од рефлексии и анализи, односно кон чудото на непрекинатоста, кое ни самото, во крајна линија, не е ништо друго туку еден вид на исто така творечка и плодна илузија во која би сакале да веруваме или да ја дефинираме.“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ајде, башлама сутане бирда јапмајнз муабет за ова!“ Сигурен дека ибн Пајко нема избор, освен, чувај боже, зашто нема челад што да го жали па да си го одземе животот, обесен на некоја куќна греда, Мехмед-паша, во присуство на навиот кадија Махмут-бег, ги викна своите двајца хазнадари, Дилавер-ага и аџи-Ризван, и им нареди да приберат и стокмат ситнеж, зашто приквечер, по икиндијата, со ибн Пајко ќе се појде во џамијата овој таму да се турчи, а тој, како валија, сака притоа да се расфрлаат пари по калдрмата каде што ќе поминува неговата поворка, за да види рајата какво славје е тоа!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А тагата се зголемуваше кога погледот ќе поминеше на бастунот, потпрен на миндерот до неговиот колк, бастун направен, знаеше синот на Тајко, од најубав див трендафил.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мајка ми би зборувала на оваа тема „сто и една година” кога би ѝ дозволила, но одбегнува, зашто ја имам предупредено дека мразам да го употребува тој збор – пубертет, исто така мразам и описно да го употребува – „периодот во кој сум” и, воопшто, нема нешто што може толку да ме збесне и онерасположи како разговорите на таа тема.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Рекоа дека брзо ќе помине, само еден месец ќе бидеме разделени, ќе мине додека да трепнеш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога ќе помине овој период, дури тогаш ќе можеш објективно да согледаш каква си, која си, што можеш и колку можеш.”
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Утре ќе ја донесам мојата труба, па кога ќе поминуваат возовите ќе трубиме, нели? - Ќе трубиме, - се согласи човекот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Врати се во торбата, зар можеш да ме налутиш па лошо ќе поминеш!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кога ќе поминеше воз стануваше, ги одвраќаше кравите од пругата, а потоа им мавташе на оние од возот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)