ќе (чест.) - прошета (гл.)

Но кога одново се жулнаа на скелето, кога одново ѝ рече: „Ќе прошетаме ли...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ќе прошетаме голи како Архимед. Без да ги растураме круговите.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Тоа кружи со сонцето и прашање е само на чак кога тоа одново ќе прошета тука.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
- Агларон шета, - вели тој и злобно додава, - уште малку им останува. После ќе прошета динамитот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ќе излеземе, мислеше, ќе прошетаме по нешто такво.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ќе прошетам и вистински по тој стар орев ако се вратиме некогаш во наше место, си ветив на себеси.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Му текна нешто и рече: - Те молам, старче, почекај ме малку, а јас ќе прошетам низ градината, да размислам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ако му падне напамет наутро, тогаш ќе прошета по дворот, ќе го погледне домаќинството и повторно, на одмор.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Иван Никифорович цел ден лежи на тремот - ако денот не е особено жежок, тогаш со грбот кон сонцето - и не сака никаде да оди.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)