а   б   в   г   д   ѓ   е   ж   з   ѕ   и   ј   к   л   љ   м   н   њ   о   п   р   с   т   ќ   у   ф   х   ц   ч   џ   ш

електрицитет

(едн.) елетрицитетот
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 16663
1. Една од основните особини на материјата, обусловена од заемното дејство и од движењето на атомските честички, која се манифестира со низа електрични и магнетни појави.
Англиски: electricity Албански: elektricitet
Употреба: Физика
Примери:
Атмосферски електрицитет.
Позитивен електрицитет.
Негативен електрицитет.
Галвански електрицитет.
2. Напнатост, напрегнатост, возбуденост, чувство на немир и на нетрпение.
Англиски: tension Албански: tension
Употреба: Преносно значење
Примери:
Меѓу нас постоеше еден таков електрицитет што го забележуваа сите.
Слично со: напрегнатост (ж.)