детаљ (м.)
Ако би станало нужно, јас би можел да спомнам и имиња и детали...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Кон крајот на романот, ќе биде регистриран еден детаљ, којшто можеби немал такви претензии, но ќе ги надвјаса највисоките човекови доблести и тоа во едни времиња и простори преполни со црнила: „Шишман, седнат над еден камен покрај својот братучед Србо, а некаде меѓу езерото и Пелистер, ја извади матарката од појасот и со ножот почнува да гребе по задлабената страна.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Твојот поглед ги прескока деталите на залезот обземен од проретченото време кон кое се стремиш.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Меѓутоа, точно тоа е новинарство - од деталот да се открие суштината.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На Храдчани брзо минуваат часовите, а на секој чекор искрснуваат детали од историјата на чешкиот народ.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Додека се запознавав од детаљ до детаљ за творечкиот и интимниот живот на Сметана, наеднаш низ музејските простории се разнесоа ариите од „Продадена невеста“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Треба мирно, сталожено да го разработи секој можен детаљ на судирот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
22. Ако чудесните трансформации, кога, пред заканувачката потера, фрлениот чешел израснува во трње како корија, солта во планина од пештери и камења, врпците во змии и смокови, капката масло во маслено езеро (во кое гонителот се удавува) се доживеат како прекрасни поетски слики, тоа не ми брани во овој бајковиден детаљ да го побарам сопственото етичко толкување.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
– А што ќе речеш за овој мистичен детаљ . . . забележа ли дека дотичниот, на десната шака, меѓу показалецот и палецот, има нешто.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Јас му раскажав за сѐ. Не прескокнав ниту еден детаљ.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
V Танаил каменоделкачот, работејќи долги години на својот занает, ги познаваше камењата во детали, на секој камен што го обработуваше му ја знаеше душата; ќе го пофатеше, ќе го испревртеше со рацете или со лостот, ќе го потчукнеше со чеканот неколку пати од сите страни, како железничарот што ги проверува тркалата на возот дали се пукнати, и ќе узнаеше какво му е срцето: здраво или не; ќе му биде ли верен до крајот на обработката или ќе му откаже на полпат; ретко му се случуваше да се излаже, да го делка некој камен, да го дотерува, да го обликува со денови, со недели, а често и со месеци - и на крајот да му пукне, да му расипе сѐ; а кога ќе му се случеше понекогаш тоа, - Танаил го фрлаше чеканот и глетото и налутено седнуваше крај каменот, неверувајќи дека навистина му откажал, распукал; врвеше со прстот преку пукнатината како преку рана, како преку болка; стоеше така долго време загледан во пукнатината и сиот ифрит, јад, не земаше веднаш друг камен да работи; ќе испушеше цигара, ќе се напиеше чашка-две ракија, и откако ќе му поминеше маката и лутината, започнуваше да одбира друг камен вртејќи го долго време пред да го направи првиот удар со чеканот и глетото на него.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Тоа по детали го имав разработено како случка која би се случила, си реков чудејќи се зошто никако не ја тргам раката од гениталиите иако во дланката ги чуствувам како некоја сува крпа.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ти, пак, во нешто ми сличиш. Забораваш детали, имиња. Си измислуваш бајки... Различни сме со сестра ми.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Оваа можност долго се разгледуваше во сите детали.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Забелешките на Жари се мали детали, чудни реченици во целата книга; преиначени во визуелна форма од Дишан, тие имаат сосема поинаква тежина.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Во седумнаесеттиот век, спротивно на француската тенденција сосема да ги галицизира Грците, одејќи до детали во мебелот и облеката, германските преведувачи остро се спротивставија на ваквите стремежи.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Многу детали се фино двосмислени.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сите овие слики можат да изгледаат убедливо вистинити, со жив впечаток за бројни замрсени детали, кои далеку го надминуваат сето она што поединецот го дозволува како постоечко во неговиот арсенал на свесно знаење.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Значајното овде е дека моделите се, како резултат, без преседан со нивното богатство и детали.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
За некои биографски детали изнесени овде, должник сум ѝ на Ненси Дефенбах, која го истражуваше животот и опусот на Марија Мартинс неколку години пред тоа, и ми овозможи да ја консултирам хронологијата што таа ја подготви.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
