дисконтинуиран прид.
дисконтинуитет м.

дисконтинуиран (прид.)

Деструкциската уметност комуницира такво визуелно знаење што може да ја оживее материјалноста на животот од насилната, дисконтинуирана деструкција која го загрозува опстанокот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)