умен (прид.)
Еден просветен народ може да се срамни со еден умен човек; затоа наш долг е да ги вложиме сите свои сили со своето работење да го просветиме нашиот народ.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А што девојката е убава, работна, умна.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ЕФКА: Јас верувам, Кево, знам колку пари имам в ќесе. Девојката е умна, мила.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АНЃЕЛЕ: Јас ќе му речам на татка им дека се многу умни и да прати пешкежи за Спаса и за Танета; за Спаса кукла голема со коси та кога ја навали да спие, а кога ја исправи да гледа; а на Танета, да му прати еден костим граѓански алишта, една топка за да си игра и една музика да си свири.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Што останал веќе ум за да речам умен збор...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Историјата — мешаница на умни или глупави идеи.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Не куди се на Антица, прочуена ти е за умна.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Вие сте долго- коси кусо- умни!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
БАБА АНЧА: Народ, како народ... Ни сите прсти се еднакво долги, ни оти сиот народ е едкакво умен.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Има итри и умни пилиња. Ластовичките, кога бегаат наесен преку море, не можејќи да ја прелетаат водата, се качуваат на кораби.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Момче убаво да ѝ навее; свекор и свекрва умни, разумни и живот со неј да си помине. Татко и мајка да слуша.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Убава мома ќе стане. Умна, разумна ќе биде. Мајка и татко ќе слуша.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Најпосле здивна малку кога се сети на Најда Коџабашијата, кој беше човек умен и разбран.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тоа се умни очи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога се исправи со стиснати тупаници за првпат го виде неговото лице со ниско чело умни, повеќе потсмешливи отколку насмеани очи и усни, што не беа калап за забите, ни мера, рамномерност, соодветност за женскиот нос и меката брада.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А Анѓа со ништо не изостана од Јована. Порасна и јадра како него, и убава како него, и умна како него.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Уште од своите четиринаесет – петнаесет години заоде овчар на глава и тоа молзничар. Му завидуваа селаните на Трајко Сирмев со добро и умно дете.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
А како умен и разбран човек - просветен работник! - секогаш настојуваше да ги усклади желбите со можностите. Така и овој пат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Малото маче - шареноглавче живеело во една селска куќа заедно со својата мајка, умната Шареноглавка.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
И не какви било, а учени, умни и почитувани... - долго ги фалеше стројничката Мискарица момата и нејзината фамилија.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
