цитира (св. и несв.)
Цитирам од поглавје два: „Во природата нема тело, коешто апсолутно би мируело. Да се движиш значи да го менуеш своето место спрема средината каде што се наоѓаш.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Во тој контекст би морал да го цитирам Монтењ: „Ги сакам селаните, тие не се толку учени за да резонираат наопаку”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Содржината од едната епрувета веднаш ја истурив во веќе измешаната и приготвена International Postal Art Soup, додека содржината од другата епрувета си ја истурив себеси в уста, а потоа со помош на системот уста на уста содржината му ја предадов на Lazer, од што овој „воскресна”, застана на масата, а потоа го истури црвеното вино врз масата цитирајќи познат дел од библијата: Јадете, ова е моето тело, пијте, ова е мојата крв.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сепак, модернистите исто така се надеваат дека нивните нови теории, да го цитираме Хјум, “нема да бидат инфериорни во поглед на извесноста и ќе бидат многу посупериорни во поглед на корисноста од кое и да е друго човечко сфаќање”.8
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Секогаш треба да го цитираме Шекспир.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во меѓувреме, во овој универзум (го цитира својот некогашен ментор кожа крај кожа), ‘квантната теорија е пробабилистичка во предвидувањето на дадениот исход во некој одреден универзум, но е детерминистичка во пропишувањето на оној дел од сите универзуми во кој доаѓа до тој одреден исход’.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Освен што е вџашувачки неписмен и преполн со коректорски грешки, текстот изобилува со речиси поттикнувачки небулози и дисоцираност, со што се квалификува, меѓу другото, и за забавно четиво (да цитираме пар „антологиски бисери“: „изнедрени од сопствените пазуви“; „судбинска неотуѓивост на право за мирно и макроко-смичко диспанзивна субвенција“; „апогејно-високодострелна нивелација“; „историјата е небеневолетна /веројатно „небеневолентна“, наша заб./ и согласна за слични примати историски отспаки /веројатно „отстапки“, н.з., но небулозноста, сеедно, фура/; „дрво кое со тек на времето прераснува во еднотелесна интегрална шума од бројни коридорни стебла“ итн.).
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Веднаш продолжив, сеќавајќи се на еден запис на преродбеникот Фаик Коница за Верата на албанците, во кој се цитира искажувањето на лејди Мери: - Таа вели дека од сите вери што ги запознала, верата на Албанците, ѝ се чинела најнеобична.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во цевката за мокрење вовлекувам бодликава жица и полека ја вртам обидувајќи се да го исечам нервот. (Брус цитиран кај Klocker 1989:118)
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ништо подобро не сведочи за тоа од оној на почетокот цитиран виц.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Винстон, покрај редовната работа, секојдневно минуваше долги часови над комплетите на „ Тајмс“, менувајќи ги и разубавувајќи ги написите што требаше да бидат цитирани во говорите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потем праша: „А што сте сакале да кажете со она, цитирам: Според таа глупава логика, жена ви нема да ве изневери, ако во куќата го чувате здравиот национален дух.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Целта е да се спречи повлекувањето на непријателот од Грција и да се убијат колку што е можно што повеќе Германци. Кодираното име на операцијата цитирам е Хелиум повторувам Хелиум“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
По вечерата главна беше Мими: ги цитираше и стихотворбите, и четивата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
На крајот на веста беше цитирана кусата изјава на другарот Едо Бранов, бивш Претседател во истата организација, а сега советник, кој велеше дека претседателот, другарот Граматниковски бил „примерен претседател“, „политички подобен“ и личност со „извонредна смисла за меѓучовечки односи“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Во записникот на Паца стои дека „барањето за поведување дисциплинска постапка овде не се прераскажува или цитира затоа што тој документ е прилог на овој записник“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Читателите се исто така задоволени: поттикнати од колумните, цитираат, дискутираат, полемизираат...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Оној ден што почнува со: „Каков срам и врз нив и врз мене, и врз нашата слобода, независна, неврзна држава...“ би можел да биде цитиран во целост, до крајот на пасусот, само да не е толку долг, а забелешката која следи: „се наведнаа, зедоа по една кисела слива, си ги закиселија непцата и скиселени исчезнаа“ се ретки примери на блескава иронија.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Нема смисла понатаму да цитирам, зашто треба да го препишувам целиот расказ.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
- Неказнето по серпентините! Зарем не рече така? - му се обратив на Б . С . - Да, ми се чини реков. Но не мораш да ме цитираш.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
