човештво (ср.)
86. За нив човештвото има поголемо значење од Бугарија и затоа повеќе ги интересираат нив Швајцарија, Соединетите Американски Држави и нивната историја, отколку Бугарија со нејзините национални интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие млади Македонци, воспитани во Србија во народен, т.е. во дух да ја сакаат најнапред својата татковина и својот народ, па после човештвото, заминувајќи во земјата каде што нема национално самосознание, а наместо него полн индиферентизам кон народните интереси, внесоа во неа нова струја од национално воодушевување и работење за ослободувањето на Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
8. АФЕРИМ НА МАГАРЕТО ШТО ИЗЛЕЗЕ ОД БАТАК - а ако на панагонот носело и човечки товар историјата на човештвото таа прастара дата ќе треба да ја календарува со прослава нова...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
ЈАКОВ: Цел живот пишува еп за човештвото од предисторијата до денес.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
И да го завршиме разговорот за давањето и помагањето со тоа што ќе се согласиме дека помагањето и давањето се убава човечка особина, што и му помага на човештвото да опстанува и да се развива, но барањето и очекувањето некој потоа да нѐ фали, да нѐ возвишува и да ни враќа, е грдо и нечовечно!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
На човештвото му беа познати над милион хемиски соединенија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
„Ова се случувало пред оној твој Адам и онаа твоја Ева. Разбираш, пред новото раѓање на човештвото.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Подоцна се знаело дека бегале од чумата, од тоа вековно страшило на човештвото.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Изморен од толкуте настани што го напаѓале во последно време со клунови на злокобни и крајно безмилосни птици одмаздници за нечие туѓо зло, на попот сè потешко му паѓала суровоста на човештвото што сега, еве, се претставувало преку лесновските жени.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Од каде доаѓа и кон што лази? Доаѓа од нејтемнато минато и се движи победнички кон крајот на човештвото.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Јас сум овде во пределот на црвената боја на животот, далеку, недопирливо далеку од онаа студена и сива гасовита состојба во која се наоѓа човештвото.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Додека првично книгата овозможува подобро да се разбере минатото (но и сегашноста) на вашата земја и Балканот, историјата која тотално ми беше непозната, на втор план, е параболата која се развива за иднината на народите во периоди на трансформации, а може да се однесува и на целото човештво.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Роже-Луј Жино, швајцарски романисиер Толерантноста на таткото од балканската сага, ми се чини неразделива, од културата која ќе ја наследи авторот и кому му беше при срце да ја збогатува, но култура со една впечатлива, речиси библиска случајност и спротивставена на уништувачкото што го имаат сите идеологии – vanitas vanitatum – од кои што човештвото периодично толку многу страда.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Човекот требаше човекот да го врати во неговата изгубена природа, отаде границите на човештвото.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
На Христос, кој се вратил на земјата, му вели: „Раководиме со човештвото на негово најголемо задоволство, за тоа човештвото ја платило цената на својата просечност.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Оваа преобразба на културата во моја култура за Бенда е токму она што го обележува модерното доба и го претставува неговиот незаменлив и пророчки придонес кон моралната историја на човештвото.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Наспроти нашата сомнителна мрзливост и хистеричниот активизам? (277) Сосема се согласувам со Салиери кога се буни против Господ кој на човештвото му ја подарил божествената музика на Моцарт, со единствена цел да нѐ исмее и да нѐ нурне во очајание.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ја придвижи косачката. Тревата, што прскаше наоколу, меко паѓаше околу него; тој се внесуваше уживајќи и се чувствуваше како да е самиот тој сето човештво, капејќи се на крајот во свежите води на водоскокот на младоста.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Но тоа не е сѐ: националниот гениј едновремено ги укинува и поединецот (растворен во групата од која потекнува) и човештвото (изделено на вкочанети есенции, распршени во множества етнички личности затворени самите во себе).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Додека останатите мислители и поети ги величаа мистериозните длабочини на германската душа и настапуваа како рушители на универзалното, тој се осмели да изјави: „Сеопштата трпеливост најсигурно ќе биде достигната доколку го оставиме намира сето она што ја создава особеноста на различните човечки единки и различните народи, сè останувајќи убедени дека дистинктивната црта на сето она вистински вредно се содржи во неговата припадност на целото човештво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
