алкохол (м.)
Алкохол, проклет алкохол, рече во себе и чу: „Докторе пулсот...“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се сети: ритмот на пулсот опаѓаше, бавно патуваше во неврат, во смрт. Алкохол, проклетство.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Не, вистина, на што ти личам?“ праша другиот; место да одговори, праша, сфаќајќи дека разговорот е до бесмисленост неповрзан: „Ја движи ли алкохолот раката што држи нож?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И знаеше: алкохолот под неговото теме смислува чемер за секого што може нему да му биде чемер.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И ни алкохолот, ни шареното друштво ништо не можеше да го смири. Не можеше...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не пиев. Алкохолот мирисаше на мојот мртов пријател.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кога ќе се сетеше за недоживеаната нејзина премиера со часови не можеше да се смири, земаше некакви капки со алкохол.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А утре... „Има“, рече Отец Симеон. „Закачи ги ракавиците на врбов клин и жежи го секој ден грлото со алкохол.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Или не пијте или научете подобро да поднесувате алкохол.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Сѐ беше силуетно, сѐ задимено, се локаше пиво и жесток алкохол, но на мое изненадување и овде сендвичите беа без салата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Така мора да биде за да не оди по кафераните во Луксембург, каде што за едно лизнување на некаков алкохол се плаќа колку за едно кило ракија кај нас.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во градот на Босфор не се пие многу алкохол. Затоа пивниците се вистинска реткост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Нема секс, нема алкохол, нема цигари.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Влече азијатски ген по мајка си: со еден ензем е во црниот дроб и од малку алкохол се опива...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Секако ми го дезинфицираа удреното место - ме печеше и мирисаше на алкохол; потоа ми ја сечеа косата на тоа место и пак дезинфицираа.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Понекогаш, ја заклучуваше во најмената соба над кафеаната „Боеми“ и ја оставаше да го чека, кога, околу полноќ, ќе се втурнеше смрдејќи на алкохол и цигари, хистерично се обвиваше околу него, го љубеше очајнички, збивташе како повреден пес.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
(Вака, всушност изгледаше законот за време на прохибицијата, забраната на алкохол во Соединетите Држави, која беше на сила од 1920 до 1933.)
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Наведуваме шест главни можности: Легализација на помалку опасните дроги. - Откажување од кривичното гонење наместо потполна легализација. - Издавање дрога на лекарска рецепта. - Продавање дрога во државните продавници, како што во некои земји се продава алкохол. -Продавање дрога во приватни продавници, со извесни ограничувања како што се забраните за продажба на малолетници и продажбата со помош на автомати. - Дозвола за продажба без какво и да е ограничување.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тешко е да се предвиди ефектот што алкохолот може да го има при краткотрајни употреби.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Другиот проблем се однесува на младите, кои несомнено би можеле да набават дрога исто како што можат да набават цигари и алкохол.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
