баба (ж.)
Го искапа бабата. Кога го вршеше ова среде тишината темна, монотоно сите ги редеше маки на Јова, в потсмев кон сладоста земна.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Мож' богат да е твој тејко ил' е чорбаџија, та ште можит да помогнит на стара ти баба.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Твои думи, јадна бабо, тврдо ја запомних, помнам тија жешки с'лзи, јадри като бисер.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Али сѐ да ти раскаже баба не умеет, та и с'лзи, синко, с'лзи срцето ми кинат, те мене не дават, синко, сичко да припомнам, те јазик ми ен заврзват, та и време нема...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Слегол од амбарче Силјан долу и тргнал за дома да си влезе, чунки рано било и малку времето расипано со дожд и лапавица, била уште баба Марта, та домашните си седеле крај огон и си се грееле.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
И има зошто да ѝ сум благодарен на баба Ленка, стројничката! (Влегува баба Ленка)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
(Дотрчуваат баба Ленка, слугинката Вета, жена му и други)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Бабава ја викаме Цонка, син ми — Аралампија. (Сосем му се приближува.) Го викаме Ампо. А старата моја — Пе...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АМПО: Море, ми ги наполни ракавите, куче кучешко! (Ѝ го дава бебенцето на Цонка.) На ти го, баба Цонке, доста го носев.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: Се фатила баба на оро, ќе игра. (Несигурно игра и подоцна Петрија му дава да го води, орото.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ИЛИЈА: (зема збогум со Антица и сака да ја бакне, кон баба Анча).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И за тоа на баба Анча срцето ѝ е полно со радост.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
БАБА АНЧА: (се крсти). Да е скраја од куќава моја!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Владичкото ќе си го плаќаш и готово: само барај некое чупале, оти вој пезевенк ве остави та бабата веќе не може да а гледа куќата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Вака, кога сте баби. нека ве вјаваат!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сѐ имаат во предвид Германците кои Турците ги викаа Аламани аландарка — скитница, маалуша, покуќеша што шета по куќи алипен — сакат од нога или рака, око итн. ампа — несреќа алтица — парче од ткаенина — крпара амак — будала амле — грижа аргач — ограда за овци во нива ариза — поклон армасување — годеж, посвршување девојка вдовица аро — страшило артирисува — заштедува асло — зелена нива напролет без клас во која пасат јагнињата астретен — оскуден ата — несреќа бабуа — грижи од бабата за новороденото дете басам — не признавам, одречувам тоа ти што го тврдиш баснар — човек што баи, врача бастра — болест по растенијата беане — ивтирија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Баба Бошковица се исплаши.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Пецета го прогласија за војвода, а Трајанка за баба Ѕвезда, жена во сите села наоколу прочуена по тоа што секогаш ги криела и ги хранела комитите.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Затоа кога беше дома, седеше крај баба си, а кога ќе одеше со волови, стануваше рано пред сите и се губеше од окото на секој човек пасејќи ги воловите по падини скриени во орманите.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Старицата ги подава сувите раце и не може да ја совлада блескавата капка, растреперена на ретките трепки. - Борисе, чедо. Ево, дошла баба да те види.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
