грозничав (прид.)
Во просторот без видливи граници почнуваше да се одигрува репризата на грозничава драма.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беше петок навечер и некаде свиреше луда музика - флаути со треперливи јазици, пригушени труби што мјаукаа како улични мачки во февруари, грозничаво тргање и дрнкање, том-том, конга, и гонгови сите заеднички биеја со истиот пулс. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 178
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тој веќе беше стар, вкочанет, грозничав, тој имаше настинка, грип и воспаление на бели дробови во исто време.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Потоа се слушна грозничаво смеење, нему му се придружи сув плач, по подот од собата над нас затупотија стапала тешки како копита, од едната соба до нас се слушнаа удари во ѕидот, од другата соба до нас – мумлање, од некаде доаѓаа нејасни зборови кои бараа помош, зборови кои заблагодаруваа и зборови кои негодуваа, зборови со молба за пуштање на слобода, од некаде доаѓаа човечки гласови што звучеа како клокот на вода, како животински рев, како птичји крик, гласови што звучеа како ветер низ гранки и гласови што звучеа како удар на камен од камен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Наеднаш прелетува лиљак. Злогласно, грозничаво зави був.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
