затресе (св.)
На крај, кога ќе ги исцрпеше сите прашања, жалосно ќе затресеше со глава. - Седни. Петка од сѐ. Единица само од предметов.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И уште оддалеку го позна и се затресе. Се исплаши ли, или се засрами?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста се затресе, ама пријатни трпки ја полазија по снагата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Неда пак, кога виде дека Крсте навистина ја гледа и таа се заврте надесно, на спротивната страна од него, и продолжи да пишува во тетратката, целата затресена.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Марија.“ Нејзината рака посилно го затресе.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Другите деца се затресоа и замолкнаа кога видоа како крвнички Ибраим го одвлече нивниот другар.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Си заплакаа Мариовците и се затресоа, гледајќи дека Турците се настрвија и пак ќе нападнат, ќе опљачкаат и ќе изгорат и други села. И не се излагаа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Коњот пак исцвили. Ја затресе бујната грива, се исправи на задните нозе и како стрела летна со војводата кон Мечкин Камен...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не, не!... Очајно затресе со главата Аргир.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ех... Затресе со главата тој, воздивна и се сви уште повеќе над иглата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Го затресе трупецот. Му се стори дека нешто внатре клапа.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
По првиот истрел, Бојан сфати дека цврсто ќе треба да ја држи пушката в раце, зашто не знаејќи дека при истрелот таа се затресува, Бојан лесно можеше да ја испушти.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Се затресла планината од пукање. Бам, бум, бам, бум! и од двете страни.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А Србин стана, се потокми, се затресе и навистина отиде, Шишман остана затаен на местото како зајак што страхува секој момент кучиња да не го налајат во дувлото каде што се скрил.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
На линијата на фронтот дење остануваа само стражари и извидници кои меѓусебно беа поврзани со систем на јажиња чие повелкување в лево и в десно одеше од војник на војник до последното каже кое го затресуваше ѕвонецот во штабната земуница до каде што доаѓаше телефонската врска.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
— Да ви се ногу години, ефендилер, — проговори Трајко и со длабок поклон ги поздрави двајцата султанови служители, сиот затресен од возбуда, знаејќи дека не го вика мудурот за добро.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Јован се затресе целиот. Раката се подаде и двата прста ги фатија обете сламки, но тој не оптегна веднаш да ја извлече едната.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Зборовите од Адема му ја затресоа целата снага и веќе се гледаше невеста крај убавото Толе Кулиќево. Не можеше да го дочека ѓезвето да зоврие за да му го однесе кафето на Адема. Му ги избакна рацете и му благодари за големиот подарок кој утринава ѝ го вети.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но наеднаш сонот му се зби. Му се затресе куќата како земјотрес да му ја сниша, како вулкан да избувна под неа или како да го накрена некој езерото на една страна и сета вода му се истури на куќата со силен тресок.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И во миг изгасна запалената свеќа, се затресе прозорецот, се отвори и зад ридиштата отпрво некоја исконска белина се искачи по небесата а потоа пукна спроти земјата, спроти душата свеченоста на пролетното необјатие.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
