исткае (св.)
Му се радував, го слушав, се согласував да крадам по бавчите со него и не сонував дека е тој најарниот ученик од школата на злосторниците во овој врел прашен град исткаен како стара черга од тесни улици, од плашливи куќарки, од џамии и од два бронзени коњаника пред стариот камен мост, двајца црвеникави кралеви: Петар - татко, и Александар - син.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Го избакна уште повеќе крштеничето и стана, си киниса, решена по секоја цена да исткае и таа такво „чудо“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Но, колку да не и ја одобруваа модата, многу во себе си поставија задача и тие да си исткаат по едно вакво покровче.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога се подисправаше можеше добро да ги здогледа и првите модрикави гаснења на квечерините, чиишто волчешки приближени копринки напросто како да ги исткајуваа во своето мрешкање оние издолжени прилики со шилести муцки и со прекршени опашки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ќе излеземе на Гола Глава кога се коси тревата, кога има јагоди, кога е цвет до цвет, пчела до пчела, а ветерот е исткаен само од миризби...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога го истка, направи бакам од дудинкови и црничкови деланки, ги потопи.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
А ние ќе ти исткаеме нова кошула и ќе ти сплетеме волнени чорапи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Обично платното се ткае еден лакот широко, а ова платно тетка Сава го истка лакот и половина широко и повеќе од три лакоти долго.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Тетка Сава имаше исткаено максус платно за знамето.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Овде стоеја кревети, прекриени со влакнести како кучешкото крзно, ќебиња, од чија што една страна фабрички беше исткаен зборот „Нозе“.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ќе ме врати на кораб со едра исткаени од светлота на муграта, за која поетите наоѓале низ векови вистински зборови, а еден од нив ја нарекол и колепка на денот.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Таму стои и дека даските се црни, на таванските греди се нишаат пердиња исткајани од пајаците и дека на полицата што била на мојата страна, целата во прав и саѓи, имало две празни конзерви едната со сало а до неа и една книжна ќеса со сол која поради исчаденоста повеќе наликувала на стуткана свинска кожа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Кога ја отши бовчата, излезе моето исткаено платно кое го замотала за да не се валка.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Голи, без облека, која треба да се намота и да се исткае.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
На прагот - домаќинката. И таа нѐ изгушка и откако собувме чевли и искажавме топли и убави зборови за убавината на куќата ѝ пожеливме мир и среќа, нѐ седна на миндер покриен со рачно исткаени килимчиња.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Трепериш како булка на мајско ветре се тетеравиш од годините врз плеќи молчиш како икона нацртана од крвој се виориш како барјак исткаен од светлина
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Момиченце нељубено, ќе исткаеш јамболија - јамболија со три дипли - за постилач, за покривач - за легање, за љубење...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
