компјутер (м.)
Холандија е земја на Филипс, на производители на компјутери и на други современи електронски машини, земја со механизирано земјоделство, земја на индустрија, на мориња, овде единствено се „краде“ земјата од морето и само овде може да се оди под нивото на морето.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Родена е по земјотресот. Сосема се разликуваме. Студира за компјутери. Нема момчиња.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Божевото засекогаш останува божево како што за компјутерот човековото останува човеково.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тоа е нешто како чипот во компјутерот што е просто едно парче во кое нема ништо а сепак продуцира мисли, цифри, графикони, цртежи, со еден вид мислечки процес.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Компјутерот одбројуваше со звук на метроном. Пет, шест, седум, осум, девет. Девет луѓе!
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Веројатноста тој да биде друг, или дека ХАМЛЕТ можел да не постои, е единствената шанса што им преостанува на просечните за повторно да ја измислат на своите компјутери. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 13
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Но колку и успешно западните визии за унитарен постмодерен глобален свет - управуван од „дигитализираниот свет на компјутерот“, „хипер-реалноста на симулакрумот“, „суперобјективизацијата на субјектот“ и „телеприсутноста на еден свет без просторна длабочина“ -да можат да го доловат искуството на бестелесната сегашност, тие не можат да се применат на нашето искуство и на нашиот развој.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Компјутерите се исто така машини-автисти и самци, она поради кое страдаат и се одмаздуваат е страшната тавтологија на нивниот сопствен јазик.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Компјутерот како вештачки рај на интелигенцијата. Минителот како вештачки рај на сексот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ако тоа не ви е јасно грабнете ги сите тие машини, факсови, компјутери, печатници, радио-станици, теве-куќи и опичите ги тастерите, типките, нек зуи, нек се земља тресе, ние ионако ќе се прешалтуваме на други фрекфенции, друг систем.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ниту пак е тоа дека човечкиот мозок е организиран како Von Neumann-ов компјутер, или дека сите аспекти на човечкото однесување се најдобро опишани на овој начин.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Што всушност значи хипертекст? Тоа е електронски текст каде што пишувањето и читањето се одвива на компјутер, каде што печатарскиот ред, неговата тиранија и неговите ограничувања веќе не постојат, бидејќи пишувањето се остварува во еден нелинеарен простор овозможен од компјутерот.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Филозофот Xон Серл со својот мисловен експеримент со Кинеската Соба се обиде да покаже дека најмногу што можат компјутерите е да симулираат интелигенција но не и да бидат вистински интелигентни.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Кога извесни формални симболни системи (на пр. компјутерските програми) се имплементирани како динамички физички симболни системи (на пр., кога тие се стартуваат на компјутер) нивната активност може да се интерпретира на повисоки нивоа (пр., бинарниот код може да се интерпретира како LISP, LISP кодот може да се интерпретира како англиски јазик, а англискиот може да се интерпретира како разговор со смисла).
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Или, со други зборови, компјутерите се способни да синтетизираат алтернативни светови, што ги проектираат од алгоритми, т. е. од симболите на калкулативното мислење, коишто можат да бидат исто толку конкретни колку и светот што нѐ опкружува.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Тоа што компјутерот искористува толку малку од моето тело.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Првата го смести меѓу кориците на магазинот целиот свој нов управувачки комплекс, комплет со кулата и покривот, а вторава компанија тродимензионално го „огласи“ својот најнов компјутер.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Што всушност прават оние што седат пред компјутерот, притискаат на копчиња и создаваат црти, површини и тела?
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Ако звуците изгледаа опасни за тековната структура компјутерот ќе избереше нова.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Компјутерот со видеомонитор е првото орудие на постиндустриската парадигма, и затоа за уметниците на техноартот само по себе е разбирливо тој да се стави во уметничка употреба.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
