круша (ж.)
Се рекол зборот: „Добрите круши свињите ги јадат“!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
На пример, опурчаците — за олути на нови опинци, некоја шутка — за собирање суво зелје, суви сливи, круши, бонгур итн.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ами, шо можело да има, Боле, некој ореи, круши, јаб'ка, или некоа и друга грутка шиќер.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Мори, какви круши, какви ореи, какви јаб'ка, каков шиќер, сестро златна?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Децата се поуспокоија. Уплаканите лица им се поразведрија кога се видоа во дворот под сенките на големите круши, сливи и кајсии.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Борко седеше во ладовина, под сенката на старата круша и врзуваше китчиња од вртипоп, синчец и други разнобојни цветчиња што ги беше насобрал во откосената трева.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Некаде од соседните дворови долетаа уште три-четири врани, се спуштија на крушата и силно загракаа: - Гра! Гра! Гра!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Седеше осамен во своето гнездо сместено во дупката на една шуплива круша.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
А каде ви растат јаболката, крушите, грозјето? На терасата?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
По градините веќе се береа жолтите круши кантарки и црвените јаболка.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Летното сонце печеше... Житата зрееја... Јаболката почнаа да руменеат, а крушите да се жолтеат...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Јаболката, крушите, кајсиите и сливите по градовите како да се посипани со бел снег, само бадемите се преполни со розов цвет.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Кој нема круша нека си земе! - заповеда командирот Планински. Бомбите и муницијата беа разделени.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И старата круша го облекла својот зелен, празничен фустан.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Секако таа долина беше и повисоко, зашто напролет снегот таму подоцна се топеше, а и некои видови овошје, круши и сливи, таму не вирееја.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Урна од таванот лански ореви, на огниште стави да се варат ошавки од круши и јаболки, некаде најде чинија летни јаболчиња, жолти и слатки.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Прво се јадеа крушите, кои во времето на берба поради задавливост не се ставаа в уста, но со стоењето од две-три недели угниваа и стануваа многу убави.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Таа прво им пристапи на Французите и извади од футата круши:им подаде по две.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Таму се чуваше храната за добитокот: сено, отава, слама, царевиње, а во еден дел од јужната и најзаветна страна, врз распосланата слама, се чуваа јаболка, круши - зимјаци и киселици.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Но и тој беше слуга и роб на Ал-Шариовци, кои им „направија себап" та им отворија и крчма, и фурна, та дури и грозје, јаболка, круши, гошерки им носеа во таа пустелија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
