смрзне (св.)
Бојата на лицето полека му се враќаше а солзите како да го изгаснаа огнот во очите. Тие пак се смрзнаа и станаа рибини.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Децата досмрзнаа зашто често имаа слушано за некој Луман арамија како плени по Битолско и често ги гледаа своите родители како уплашено велат: „Само да не мине одовде планина.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На децата смеењето им потсмрзна и им досмрзна кога тој пак го наполни шишето и пак, кло-кло-кло и – ги направи четиринаесет.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Нешто многу крупно го засени изворот и срцата на децата им смрзнаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Патувајте, птици. Јас сум само смрзнат и недоречен крик на моето месо. Крик за еден југ, за една топлина.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ако не го најдеме ноќеска, ќе смрзне, сѐ може да му се случи.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Се смрзнав. Искиснав до кожа. Овде е топло.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Или: „Напуштајќи ја куќата и свртувајќи во Евклид Авенијата тоа утро, тој се смрзна од злокобното претчувство.“
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тие отскокнаа еден од друг. Утробата на Винстон се смрзна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Логотетот погледна изненадено во отец Пелазгиј, а на овој му се смрзна насмевката на устата, и веќе миг потоа отец Пелазгиј ги триеше сервилно рацете пред логотетот и мрмореше: „Убава парабола кажа Филозофот, логотету.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Студот како да го беше смрзнал и неговиот осет за време.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
- Смена на стража - рече десетарот. - Најпосле. Целиот се смрзнав.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Бам... и смрзнаа сите мисли, гавраните, кои чепкаа и колваа црви во земјата пред рововите, полетаа грачејќи...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
